مهر پدری روابط پیچیده ای با پسران خود دارند. اما وقتی خانواده ای دولت را کنترل می کند، مسائل شخصی به یک دغدغه ملی تبدیل می شود. رئیس جمهور اوگاندا، یووری موسوینی، مدت‌هاست که ژنرال موهوزی کاینروگابا، بزرگ‌ترین خود را پرورش داده و او را در ارتش ارتقاء داده و حالات طوفانی او را بخشیده است. و حالا پسر فکر می کند که نوبت او در اوج است. نتیجه اصطکاک در ارتش، هرج و مرج در حزب حاکم و سردرگمی در کشور است.

ژنرال کاینروگابا می گوید که “از انتظار” برای ریاست جمهوری خسته شده است. او دو بار در هفته های اخیر توئیت کرده و سپس آن را حذف کرده است که قصد دارد در انتخابات بعدی در سال 2026 شرکت کند. چهل سال، یعنی از زمانی که پدرش در راس یک ارتش شورشی به کامپالا لشکر کشید. آقای موسوینی، که 78 سال سن دارد، ممکن است واقعاً بخواهد پسرش پس از مرگ او جانشین او شود. اما او هنوز جایی نمی رود.

و بنابراین ژنرال کاینروگابا 48 ساله که خود را صدای جوانان می‌داند، در توییتر عصبانی می‌شود. در ماه اکتبر او در مورد حمله به کنیا شوخی کرد و باعث شد پدرش او را از سمت خود به عنوان فرمانده نیروهای زمینی اوگاندا برکنار کند. در دسامبر او به جنبش مقاومت ملی حاکم حمله کرد (NRMحزبی که آقای موسوینی تأسیس کرده و رهبری می کند. او در توییتی نوشت: «احتمالاً مرتجع ترین سازمان کشور است» و «مطمئناً همینطور است نه نماینده مردم اوگاندا». به گفته خودی ها، او اغلب پس از یک سرزنش توییت می کند.

بی تابی پسر دیگر اعضای میانسال نخبگان حاکم را تکرار می کند که راهشان را بزرگان گستاخ مسدود می کنند. آنها اقتدار رژیم را در حال سقوط می بینند و می ترسند چیزی برای آنها به ارث نرسد. نگهبان قدیمی دارد عقب می راند. کاهیندا اوتافییر، وزیر کشور 72 ساله که در کنار آقای موسونی در بوته جنگید، می گوید که دسته ژنرال کاینروگابا “کودکانی” هستند که “چوپانی” شده اند. آیا قرار بود با چالش‌هایی که ما با آن روبرو بودیم روبرو شوند، وقتی آماده نیستند، آیا می‌توانند کشور را حفظ کنند؟»

تحریک ژنرال کاینروگابا حساس ترین موضوع در سیاست اوگاندا را نیز لمس می کند: روابط با کشور همسایه رواندا. او چندین بار به کیگالی سفر کرده است تا با رئیس جمهور پل کاگامه که او را “دایی” می نامد آشنا شود و با “برادران” خود ابراز همدردی کرده است. م23، یک گروه شورشی تحت حمایت رواندا در شرق کنگو. این باعث ناراحتی افسران دیگری می شود که عمیقاً به نیات رواندا بی اعتماد هستند. اما پسر اول از نیروهای اوگاندا به عنوان “ارتش من” یاد می کند و تمایلی به مقید بودن به قوانین آن نشان نمی دهد.

تنش ها در ژوئن گذشته به اوج خود رسید م23 شهر مرزی بوناگانا کنگو را با رضایت سربازان اوگاندایی که به شورشیان اجازه دادند در قلمرو اوگاندا حرکت کنند، تصرف کردند. دو هفته بعد معاون فرمانده ارتش ارتش را در بالاترین وضعیت آماده باش قرار داد. ژنرال کاینروگابا دستور متقابل خود را صادر کرد. ژنرال های دیگر او را به خاطر نافرمانی سرزنش کردند. یکی از نزدیکان او که فقط به صورت ناشناس درباره این موضوع صحبت می کرد، ادعا می کند که پسر اول از دستورات سرپیچی می کند زیرا فکر می کرد کودتا در راه است.

هر کس دیگری که به این شیوه رفتار کند به دادگاه نظامی محاکمه می شود. اما ژنرال کاینروگابا هیچ نشانه ای از عقب نشینی نشان نمی دهد. او گفته است که کسانی که برای انتخاب مجدد پدرش سازماندهی می‌کنند، «گانگسترها، جنایتکاران و فاجعه‌ها» هستند. او اکنون تجمعاتی برای ترویجMK جنبش» به نام خودش. به جز منیت خود او به معنای کمی است.

اینها نشانه های زوال سیاسی است. در طول چهار دهه قدرت، اعتماد آقای موسوینی در دوایر متحدالمرکز کاهش یافته است: ابتدا به منطقه خودش، سپس به گروه قومی و سپس به خانواده اش. بحث در مورد آینده ملت اکنون به زمزمه هایی در مورد سیاست کاخ خلاصه می شود. در حالی که او سالم است، رئیس جمهور همه کارت ها را در دست دارد. بعید است که هیچ یک از جناح های درگیر در ارتش علیه او حرکت کنند. اما دیگر غیرقابل تصور نیست.

پس چرا آقای موسوینی پسرش را به صف نمی کشد؟ برخی می گویند که او قلاب را به عنوان یک حواس پرتی راحت از حکومت بی پایان خود می بیند. دیگران می گویند که او طاقت له کردن خودش را ندارد. اگر او تمام قدرت را در دستان خود جمع نمی کرد، چندان اهمیتی نداشت. ■