یک انتخاب قرن گذشته یکی از عجیب ترین ویژگی های ژئوپلیتیک خلیج را ایجاد کرد

تیاو شلوغ ترین است پمپ بنزین در امارات متحده عربی (امارات متحده عربی)، یکی جوک های محلی، در نیست امارات متحده عربی. از خور فکان، شهری در سواحل شرقی کشور، به سمت جنوب بروید و یک پیچ به راست شما را از مرزی تقریباً نامرئی عبور می دهد (نقشه را ببینید). هیچ پست پلیس یا چک گمرکی وجود ندارد، فقط تابلوی کوچکی وجود دارد که به شما خوشامد می‌گوید به عمان – و صف‌هایی در پمپ بنزین، جایی که یک لیتر بنزین به قیمت 62 سنت می‌رود. آن طرف خیابان و آن طرف مرز 18 درصد بیشتر هزینه دارد.

روستاهای نحوه و مدا از نظر ژئوپلیتیکی عجیب هستند: محاصره ای از امارات متحده عربی در محدوده ای از عمان در داخل امارات متحده عربی. روی نقشه کمی شبیه تخم مرغ سرخ شده به نظر می رسند که زرده آن نحوه است. تنها تعداد انگشت شماری از این مناطق دوگانه در جهان وجود دارد. در مرز بین بلژیک و هلند یک مرز پیچیده وجود دارد. بنگلادش و هند تا سال 2015 آنها را داشتند.

داستان از یک قرن پیش آغاز می‌شود، زمانی که این گوشه از شبه جزیره عربستان به نام «ایالت‌های تراس»، مجموعه‌ای از شیخ‌نشین‌ها که توسط بریتانیا اداره می‌شد، شناخته می‌شد. چهار طایفه برای کنترل مسندم، کوهستانی صخره ای که به تنگه هرمز می رسد، رقابت می کردند. در دهه 1930 – یا شاید در دهه 1940، هیچ کس کاملاً مطمئن نیست – آنها فرستادگانی فرستادند تا از روستاییان نزدیک بیعت کنند. کسانی که در نحوه بودند با قاسمی ها، یک قبیله قدرتمند در ساحل غربی، طرف شدند.

همسایگان آنها در مدا، که در آن زمان وضع مالی خوبی داشتند، روش دیگری را انتخاب کردند. نفت هنوز کشف نشده بود. آب کالای ارزشمندتری بود. ماداوی ها مقدار زیادی از آن داشتند و قبایل دیگر بر سر آن دعوا کرده بودند. آنها فکر می کردند که سلطان عمان از چاه آنها محافظت می کند.

تاریخ حس کنایه دارد. طرفداری از عمان در آن زمان منطقی بود. این یک امپراتوری بود، در حالی که قاسمی ها، به شوخی قدیمی در مدها، به دزدان دریایی شهرت داشتند. اما قاسمی ها به پیوستن خود ادامه دادند امارات متحده عربی; امروز فرزندان آنها بر دو امارت از هفت امارت آن حکومت می کنند. اماراتی ها با داشتن هشتمین ذخایر بزرگ نفت جهان، اکنون از دومین ذخایر نفتی برتر برخوردار هستند. تولید ناخالص ملی به ازای هر نفر در خاورمیانه. عمان بسیار فقیرتر است.

ثروت این دو منطقه از هم جدا شده است. روستاییان نحوه در دهه 1990 به شهر جدیدی با درمانگاه و مدرسه نقل مکان کردند. مزارع، نخلستان‌ها و باغی معلق وجود دارد. مدها احساس می‌کند در دهه‌ها تغییر نکرده است.

صحبت های بیهوده ای در مورد تبدیل آن به یک جاذبه گردشگری وجود دارد: این منطقه دارای مسیرهای پیاده روی دیدنی است. هنگامی که خبرنگار شما بازدید کرد، یک روز پس از باران شدید زمستانی، جاده ها مملو از ماشین های دیگر از نقاط دیگر بود. امارات متحده عربی، خانواده ها و دوستان در جریان های تازه پر شده برای پیک نیک می آیند. تقریباً یک قرن بعد، آب همچنان منبع اصلی دره است – اگرچه امروزه هیچ کس بر سر آن دعوا نمی کند.