Yang Geum-deok، یک کودک کره ای دهه 1940، آرزو داشت معلم شود. وقتی معلمش به او پیشنهاد کرد که در ژاپن، حاکم استعماری کشور، تحصیل کند، او با اشتیاق موافقت کرد. او در سن 13 سالگی مدارک لازم را جعل کرد و خانه خود را در استان جئولا جنوبی ترک کرد. او بلافاصله نه به مدرسه موعود در ژاپن، بلکه به یک کارخانه هواپیماسازی که توسط میتسوبیشی، یک شرکت ژاپنی اداره می شود، اعزام شد. او به یاد می‌آورد: «تقریباً تا سر حد مرگ کار کردم و هیچ‌وقت دستمزدی به من ندادند. او می گوید که آخرین امید او این است که “مخاطبین قبل از مرگ من یک عذرخواهی صمیمانه بخواهند”.

ممکن است حداقل مقداری پول نقد به او پیشنهاد شود. در 6 مارس، دولت یون سوک یول، رئیس جمهور کره جنوبی، صندوق غرامت جدیدی را برای قربانیان کار اجباری در زمان جنگ ژاپن یا بستگان بازمانده آنها اعلام کرد. جزئیات – از جمله، بسیار مهم، اینکه آیا میتسوبیشی یا هر شرکت ژاپنی به آن پرداخت خواهند کرد – نامشخص است. با این حال، آقای یون امیدوار است که این امر به مناقشه ای پایان دهد که برای چندین دهه روابط دو کشور را مسموم کرده است، حتی در شرایطی که فشارها و نگرانی های آمریکا در مورد چین و کره شمالی آنها را به هم نزدیکتر می کند. جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، از این اعلامیه به عنوان “فصل جدید پیشگامانه همکاری و مشارکت” استقبال کرد.

به دنبال حکم دادگاه عالی کره جنوبی در سال 2018، دو شرکت ژاپنی، نیپون استیل و صنایع سنگین میتسوبیشی، باید به مردم کره جنوبی یا بستگان بازمانده آنها که مجبور به کار در کارخانه‌هایشان شده‌اند غرامت بپردازند. دولت ژاپن مخالفت کرد و گفت که این موضوع با معاهده ای بین دو کشور در سال 1965 حل و فصل شده است. بن بست ایجاد شد و این احتمال ایجاد شد که شرکت های ژاپنی مانند میتسوبیشی دارایی های آنها در کره جنوبی توسط دادگاه توقیف شود. از زمانی که آقای یون در ماه مه گذشته به قدرت رسید، مقامات سئول و توکیو درگیر تلاشی پشت درهای بسته برای اصلاح اوضاع بودند.

صندوق غرامت عمدتاً یا به طور کامل توسط دولت کره جنوبی پر می شود. شرکت های کره جنوبی که طبق معاهده 1965 پول دریافت کرده اند (که شامل 800 میلیون دلار کمک بلاعوض و وام های کم بهره به کره جنوبی می شود) تشویق می شوند اما مجبور به مشارکت نمی شوند. شرکت های ژاپنی ممکن است این کار را به صورت داوطلبانه انجام دهند. در همین حال، دولت ژاپن، به جای عذرخواهی تازه، «پشیمانی عمیق و عذرخواهی قلبی» را که در سال 1998 برای «آسیب و رنج عظیم» ناشی از اشغال کره استعماری ژاپن در سال‌های 1910-1945 ارائه کرد، دوباره صادر خواهد کرد.

این فرمول نشان می‌دهد که کیشیدا فومیو، نخست‌وزیر ژاپن چقدر کمی احساس می‌کرد قادر به سازش است. او می ترسد که حق حزب لیبرال دموکرات خود را که مخالف هرگونه عذرخواهی جدید است، بر هم بزند. آقای کیشیدا از این صندوق به عنوان “بازگشت به یک رابطه سالم” استقبال کرد. ظرف چند ساعت، وزارت بازرگانی ژاپن گفت‌وگوهای دوجانبه‌ای را درباره لغو کنترل‌ها که از سال 2019 در مورد صادرات مواد برای تولید نیمه‌رساناها به کره جنوبی برقرار است، اعلام کرد. (کره جنوبی گفت که شکایت مرتبطی را که به سازمان تجارت جهانی تسلیم کرده بود را به حالت تعلیق در می آورد.) در 9 مارس دو کشور اعلام کردند که آقای یون هفته بعد به ژاپن سفر خواهد کرد. او همچنین ممکن است به عنوان یک مهمان در هتل مورد استقبال قرار گیرد G7 نشست سران در هیروشیما در ماه مه.

رهبر کره جنوبی هنوز باید راه حل خود را در داخل کشور بفروشد. تلاش او برای بهبود روابط دوجانبه مبتنی بر درخواست از کره جنوبی است تا مزایای همکاری با ژاپن را در برابر نارضایتی آنها از سوء استفاده های گذشته آن ارزیابی کنند. آقای یون در یک سخنرانی در روز اول مارس، روز بزرگداشت استقلال کره، گفت که ژاپن خود را از “متجاوز نظامی گذشته به شریکی با ارزش های جهانی یکسان” تبدیل کرده است. اما او ممکن است نتواند قربانیان کار اجباری ژاپن و یا مخالفان سیاسی خود را آرام کند.

لیم جائه سونگ، وکیلی که برای 15 شاکی در رابطه با استفاده نیپون استیل از کار اجباری عمل می کند، استدلال می کند که برای اینکه صندوق طبق انتظار کار کند، هر یک باید از ادعای خود برای غرامت از شرکت ژاپنی صرف نظر کند. و برخی از آنها، او پیشنهاد کرد، اصرار دارند که Nippon Steel خودش باید عذرخواهی کند و پرداخت کند. چگونه می‌توانیم این را بپذیریم، وقتی یک عذرخواهی و یک ین وجود ندارد؟» او می پرسد.

اکثر مردم کره جنوبی خواهان روابط بهتر با ژاپن هستند. با این حال، یک نظرسنجی اخیر نشان می دهد که 64٪ عذرخواهی بیشتر از ژاپن و تحقیق در مورد تخلفات گذشته این کشور را پیش نیاز می دانند. و مخالفان آقای یون این احساس را شعله ور خواهند کرد. لی جائه میونگ، رهبر حزب اپوزیسیون، دولت را متهم کرده است که «با قربانیان کار اجباری به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی مانعی برای بهبود روابط هستند». تقریباً همین اتهام به خنثی سازی «راه حل نهایی و برگشت ناپذیر» در مورد زنان کره ای که ژاپن مجبور به بردگی جنسی در زمان جنگ شده بودند، که در سال 2015 توسط دو کشور مذاکره شد، کمک کرد.

همزمان با غروب روز 6 مارس، معترضان به این توافق در مقابل شهرداری سئول تجمع کردند. تابلوهای روشن شمع “دیپلماسی تحقیرآمیز طرفدار ژاپن” آقای یون و حمایت آمریکا از آن را محکوم کردند. سوال بزرگ این است که آیا آقای یون بیشتر برای تسکین عصبانیت انجام داده است یا برای تحریک آن. ■