حداقل به او برای شرکت در مسابقه اعتباری بدهید. امانوئل مکرون ، رئیس جمهور فرانسه ، در تاریخ 31 آگوست برای یک سفر دو روزه وارد لبنان شد ، دومین بار پس از انفجار گسترده در بندر بیروت چهار هفته قبل. 100 سال از روزی که اسلافش لبنان را از حکم فرانسه در سوریه خارج کردند ، حتی زمان او نمادین بود. اولین دیدار رسمی او نه با همتای خود ، میشل عون ، بلکه با فیروز ، محبوب بود مرثیه سرایی صدای خسته کننده آن منبع نادر وحدت ملی است. فقط در آن زمان او دور سیاستمداران با سابقه و بسیار منفور لبنان را دور زد.
نخست وزیر موقت ، حسن دیاب ، شش روز پس از انفجار ، که منجر به کشته شدن تقریبا 200 نفر و خسارت میلیاردها دلار شد ، استعفا داد. تشکیل دولت آقای دیاب سه ماه به طول انجامیده بود (که به سختی شش سال به طول انجامید) و بسیاری از لبنانی ها انتظار داشتند که تاخیر مشابهی در یافتن جانشین خود داشته باشد. آقای عون برای هفته ها از رایزنی های پارلمان در مورد نخست وزیر جدید خودداری می کرد. اما در حالی که رئیس جمهور فرانسه کیسه شبانه خود را بسته بود ، آقای عون ناگهان نمایندگان مجلس را برای ملاقات در صبح روز 31 آگوست احضار کرد. واگس او را به یک دانش آموز تشبیه کرد که برای پایان دادن به او درگیر است devoirs de vacances قبل از بازگشت پاپا
آقای ماکرون هنگامی که خواستار تغییر سیاسی در لبنان است ، برای بسیاری صحبت می کند ، ده ها سال توسط یک پیر مرد فاسد حاکم ، که ترس و فرقه گرایی را برای ماندن در قدرت اعمال می کنند ، اداره می کند. انفجار ناشی از 2750 تن نیترات آمونیوم که به طور نامناسب برای سالها در بندر بیروت ذخیره شده بود ، نمادی از پوسیدگی آن بود: ده ها مقام از بمبی که در پایتخت خود نشسته بود اطلاع داشتند. هیچ کس به زحمت آن را منتقل نمی کند. لبنان حتی قبل از این که یک قطعه از شهر را خراب کند ، لبنان مانند یک کشور شکست خورده به نظر می رسید. بانکها ورشکسته هستند. شرکت تاسیساتی به سختی می توانست چهار ساعت برق روزانه در ماه جولای تأمین کند. آقای ماکرون در بدو ورود به بیروت گفت: “هدف این دیدار مشخصاً نشان دادن پایان یک فصل سیاسی است.”
با این وجود مردی که این آغاز جدید را رهبری می کند ، به سختی گسست از گذشته است. انتخاب غیرمنتظره نخست وزیر مصطفی ادیب ، سفیر لبنان در آلمان بود. وی حمایت 90 نماینده مجلس (از 128 نماینده) را به دست آورد. از نظر تئوری ، وی با حمایت وسیع تری نسبت به آقای دیاب که فقط 69 رأی را در جریان رایزنی های ماه دسامبر کسب کرد ، کار خود را آغاز کرد. نخست وزیر در حال خروج از هر سو توسط نمایندگان – نه تنها از سوی مخالفان ، بلکه متحدان ظاهری وی – که با برنامه های او برای پاکسازی بانک ها و حسابرسی بخش دولتی مخالفت کردند ، مسدود شد.
اگرچه برای بسیاری ، همین حمایت آقای ادیب را مظنون می کند. او یک وکیل و دانشگاهی است که با آموزش ، یک فرد سیاسی ناشناس است اما به سختی یک فرد خارجی است: او مشاور نجیب میکاتی ، یک تاجر میلیاردر بود که دو دوره نخست وزیری را بر عهده داشت و سال گذشته به جرم فساد مربوط به یک طرح مسکن یارانه ای متهم شد (او هرگونه خلاف را انکار می کند). وی حمایت سعد حریری ، نخست وزیر سابق دیگر و سیاستمدار برجسته سنی این کشور را به دست آورد. حزب الله ، حزب سیاسی و شبه نظامی شیعه مورد حمایت ایران ؛ و متحدان مسیحی آقای عون. بعید به نظر می رسد فردی که توسط دستگاه سیاسی انتخاب شده است خواستار کنار کشیدن قدرت از قدرت باشد.
حتی یک اصلاح طلب اصیل نیز مملو از گستردگی مشکلات لبنان خواهد بود. اقتصاد آن فروپاشیده است. این ارز از ماه اکتبر 80 درصد ارزش خود را در بازار سیاه از دست داده است. تورم سالانه در ژوئیه به 112 درصد رسید ، در حالی که در ژوئن 90 درصد بود. قیمت مواد غذایی 336 درصد افزایش داشت. نرخ فقر از 28٪ در سال گذشته به 55٪ امروز رسید.
بانک مرکزی (Banque du Liban یا BdL) در حدود 19 میلیارد دلار ذخایر خارجی است که نزدیک به حداقل موقعیت لازم است. ریاض سلام ، فرماندار ، می گوید که ممکن است به زودی نتواند به واردات مواد غذایی ، سوخت و دارو یارانه پرداخت کند. بدون هجوم ناگهانی ارز سخت ، می توان نرخ ارز رسمی را محکم کرد و نرخ بازار سیاه با افزایش بیشتری همراه شد. بدون یارانه ، نانی که اکنون به 2000 پوند (0.25 دلار) می رسد ممکن است تقریباً 10 هزار پوند باشد. خانواده ای که حداقل دستمزد دریافت می کند 89 درصد از درآمد ماهانه خود را فقط برای خرید روزانه دو کیسه نان مصرف می کند.
گفتگوها با صندوق بین المللی پول برای توافق مالی به ارزش 10 میلیارد دلار متوقف شده است. طلال سلمان ، مسئول وزارت دارایی مسئول بازسازی بدهی لبنان ، در تاریخ 31 آگوست استعفا داد ، سومین مشاور سطح بالا در ماه های اخیر استعفا داد. کشورهای عربی و غربی حاضر نیستند بدون اصلاحات جدی لبنان را نجات دهند. BdL ، که مایل به رفع یک راه حل کوتاه مدت نیست ، به بانک ها گفته است قبل از فوریه سرمایه خود را 20٪ افزایش دهند یا “از بازار خارج شوند”. در بخشنامه ای که در تاریخ 27 اوت صادر شد ، این بانکها به سپرده گذاران ثروتمندی که مبالغ زیادی را از لبنان منتقل کرده بودند ، اصرار ورزند تا 15٪ پول خود را به کشور خود بازگردانند. “آیا ما قصد داریم مردم را وادار کنیم تا با تهدید اسلحه بانک ها را سرمایه گذاری کنند؟” از ژان ریاچی ، یک بانکدار پرسید.
بحران چنان حاد است که به نظر می رسد covid-19 تقریباً یک نگرانی سوم است. اما همه گیری نیز در حال بدتر شدن است. پرونده ها پس از انفجار به بالاترین حد خود رسید: بیروتی ها با ازدحام در بیمارستان ها و پاکسازی آوار ، فاصله اجتماعی را فراموش کردند. در ماه آگوست تعداد بیشتری از افراد در اثر ویروس نسبت به مجموع شش ماه گذشته جان خود را از دست دادند. با این وجود قفل 17 روزه اعمال شده در 21 آگوست پس از یک هفته به دلیل شکایت صاحبان مشاغل لغو شد.
جای تعجب نیست که آقای ماکرون فرصتی را برای اعمال نفوذ در لبنان می بیند. قدرت های سنتی ، مانند آمریکا و عربستان سعودی ، عقب نشینی کرده اند: آنها از سیاست کشور خسته شده اند و مشغول سیاست های خود هستند. بسیاری از لبنانی ها احساس می کنند که با حاکم سابق خود ارتباط دارند. آقای ماکرون وقتی دو روز پس از انفجار در مناطق آسیب دیده بیروت گشت زد ، مورد استقبال شادمانه قرار گرفت.
هنوز هم دیپلمات های فرانسوی اذعان می کنند که از اهرم فشار کمی برخوردار هستند. آقای ماکرون امیدوار است که رهبران لبنان را مجذوب اصلاحات کند و در صورت تطابق آنها با کمک کمک کند. تاریخ نشان می دهد که چنین نخواهند کرد. خواست او برای انتخابات زودهنگام نیز ممکن است تغییری ایجاد نکند. گروه های جامعه مدنی و معترضان احزاب معتبری تأسیس نکرده اند و قانون پیچیده انتخابات که کرسی هایی را بر اساس فرقه اختصاص می دهد ، قدرت را برای تازه واردان دشوار می کند. به دور از تغییر سیاست های فاسد لبنان ، آقای ماکرون ممکن است در عوض دریابد که مهر خود را بر دولتی که برای حفظ آنها است ، قرار داده است.
