منf نه برای مرمت میجی، توکوگاوا ایهیرو ممکن است ژاپن را اداره کند. در عوض، رئیس جدید یکی از برجسته‌ترین سلسله‌های ژاپن، که از سال 1603 تا 1868 حکومت می‌کردند، روزهای خود را با نظارت بر آثار آن در محوطه سنگی بزرگی در خیابانی فرعی در محله یویوگی-اوهارا توکیو می‌گذراند. شوگان به زبان انگلیسی روان، بدون مراسم و لبخندی گرم به بانیان سلام می کند.

آقای توکوگاوا که ماه گذشته در اولین جانشینی سلسله برای بیش از نیم قرن جانشین پدرش شد، چهره نامتناسبی را در رأس خانواده ای قرار داد که شاید بیشتر به دلیل ممنوع کردن رعایا از سفر به خارج از کشور شناخته می شود. او یک بین المللی گرا کامل است که تا حدودی در نیویورک بزرگ شد و مدرک کارشناسی ارشد را در دانشگاه میشیگان و دانشگاه کلمبیا به پایان رساند. او مترجم پرکار کتاب‌هایی است، از کتاب‌هایی در مورد چین تا جدل‌های جورج سوروس. آقای توکوگاوا سال ها در سازمان ملل متحد کار کرد، از جمله در رم و هانوی، جایی که با زن ویتنامی که همسرش شد آشنا شد.

توکوگاواها اکنون هیچ قدرت سیاسی رسمی ندارند. (آقای توکوگاوا در سال 2019 برای یک کرسی رژیم غذایی با یک حزب اپوزیسیون لیبرال کاندید شد، اما شکست خورد.) نقش اصلی شوگون نوزدهم پاسداری از میراث خانواده است. آثار باستانی نیاز به فهرست نویسی و نگهداری دارند. اما مهمترین وظیفه او شکل دادن به درک عمومی از تاریخ توکوگاوا است. ایزودا میچیفومی، مورخ می گوید: «تصویر توکوگاوا شکل پذیر است و در طول زمان در حال تغییر است. این تصویر همچنان بر چگونگی دید ژاپنی‌ها از خود و جهان، ژاپن تأثیر می‌گذارد.

اولین شوگون توکوگاوا، ایه یاسو، در بحبوحه جنگ های داخلی به قدرت رسید. او و جانشینانش یک ساختار طبقاتی سختگیرانه و یک سیستم پیچیده کنترل داخلی را معرفی کردند که امپراتور را به حاشیه برد و صلح را بین بسیاری از ژاپن حفظ کرد. دایمیو، یا اربابان محلی. اما زمانی که متیو پری در سال 1853 کشتی‌های سیاه‌پوست آمریکا را به بنادر ژاپن برد، سامورایی‌های رده پایین‌تر و مردم عادی به دلیل کمبود فرصت به شدت در حال حرکت بودند. از ترس اینکه تحت فشار غربی‌های برتر از نظر فنی قرار بگیرند، با هم متحد شدند و امپراتور را «بازیابی» کردند تا به حکومت توکوگاوا پایان دهند.

از آن زمان چندین روایت از دوره توکوگاوا پدیدار شده است. یکی این دوره را برحسب عقب ماندگی ادعایی آن تعریف می کند – ژاپن به عنوان ساکوکو، یا کشور بسته، بریده از دنیا. یکی دیگر این دوران را عصر تاریک حکومت ظالمانه “فئودالی” تحت شمشیر سامورایی می داند. برای برخی از ناسیونالیست‌های افراطی که ژاپن را در جنگ جهانی دوم به فاجعه سوق دادند، شوگونات نمایانگر یک دولت دست نخورده بود، که جلوه‌ای از روح شرقی قبل از ورود مدرنیته غربی بود.

برای آقای توکوگاوا، بسیاری از این ایده‌ها بوی اسطوره می‌دهند. مورخان معاصر این تصور را به چالش می کشند که دوره توکوگاوا کاملاً بسته بود (حتی این اصطلاح ساکوکو ترجمه ای از توصیف یک ناظر آلمانی در اوایل قرن 19 بود. تجارت سریع با چینی ها و کره ای ها و همچنین بازرگانان هلندی مستقر در ناکازاکی ادامه یافت. آقای توکوگاوا می‌گوید: «ژاپن ترافیک را کنترل می‌کرد، اما ما مانند میمون‌های نیکو چشم‌ها یا گوش‌هایمان را نمی‌پوشانیم،» با اشاره به کنده کاری معروف معبدی که ایه یاسو در آن دفن شده است.

با این حال، شاید گمراه کننده ترین افسانه مربوط به تغییر باشد. هنگامی که ناظران معاصر از استنباط قدیمی ژاپن به عنوان تغییرناپذیر و گیر افتاده یاد می‌کنند، اغلب تصاویری از سنت‌گرایی یا انزواگرایی توکوگاوا است که از آن استفاده می‌کنند. این امر از پویایی در عصر توکوگاوا که به طور سطحی ایستا است را از دست می دهد. در واقع زمان تغییرات اجتماعی قابل توجهی بود، زمانی که شهرهای بزرگ رشد کردند و فرهنگ توده ای به لطف طبقه بازرگان پر جنب و جوش شکوفا شد. مارویاما ماسائو، فیلسوف سیاسی، حتی ایده‌های توکوگاوا را می‌توان به شکلی بی‌وقفه به سمت مدرنیته در نظر گرفت.

امروزه نیز تغییرات در ژاپن به جای میجی از نوع توکوگاوا است که در زیر سطح حباب می زند. به لطف سیستم ارشدیت سرسخت ژاپن، اغلب توسط مردان موهای خاکستری در پست های رهبری پنهان می شود. آقای توکوگاوا که یک جوان نسبتاً 58 ساله است، می‌گوید: «تغییر در زمان مناسب و با تغییر نگهبان اتفاق می‌افتد.

چنین تغییری ممکن است به زودی رخ دهد. شیبوساوا کن، از نوادگان یک اصلاح‌طلب بزرگ دوران میجی و مشاور دولت، از «لایه‌ای از خاک رس» از مدیران و رهبران مسن‌تر صحبت می‌کند که در دوران پس از جنگ به بلوغ رسیده‌اند و درگذشت آنها ژاپنی متفاوت را نشان خواهد داد. در زیر آقای توکوگاوا آن را نشان می دهد. آقای ایزودا می‌گوید: «او فردی با ذهنیت ژاپنی جدید است، اما از یک خانواده قدیمی. او ژاپن گذشته نیست، او ژاپن آینده است.■

از Banyan، ستون نویس ما در آسیا بیشتر بخوانید:
نارندرا مودی پس از ساکت کردن منتقدان در خانه، به دنبال رسانه های خارجی می رود (16 فوریه)
دموکراسی در آسیا احیا می شود (9 فوریه)
همسایگان دریایی چین در حال عقب نشینی هستند (1 فوریه)

تصحیح (27 فوریه 2023): فیلسوف سیاسی مورد اشاره مارویاما ماسائو است، نه مورایاما ماسائو. این تغییر کرده است. متاسف.