دبلیومرغ The جهادگران بوکوحرام در سال 2015 به روستای لیدیا آدامو در شمال شرقی نیجریه حمله کردند، والدین او و شش فرزندشان بدون هیچ چیزی فرار کردند. در ابتدا آنها نسبتا خوش شانس به نظر می رسیدند و به امن یولا، شهری صدها کیلومتر در جنوب رسیدند. وقتی خبر رسید که روستایشان خلوت است، والدینش به دنبال نجات چند وسیله بودند. اتفاقی که بعدا افتاد مبهم است. تنها چیزی که خانم آدامو می داند این است که «مردان مسلح دوباره آمدند و تیراندازی کردند. پدر و مادرم را سوار موتور گرفتند و ناپدید شدند.» او هرگز آنها را دوباره ندیده و نمی داند که آنها مرده اند یا زنده اند.

والدین او در میان حدود 24000 مفقود شده در نیجریه هستند که توسط کمیته بین المللی صلیب سرخ ثبت شده است.صلیب سرخ) جهانی NGO. آن سوفی استاکمن می گوید که این کسری کوچک از عدد واقعی در نیجریه است. صلیب سرخ در ابوجا، پایتخت. كميته با كمبود پول نقد، بر شمال شرقي تمركز دارد، جايي كه جهادي ها آزادانه در بخش هايي از قلمرو تردد مي كنند. با این حال، به دلیل آدم ربایان، جدایی طلبان و درگیری بین کشاورزان و دامداران، صفوف ناپدید شدگان در جاهای دیگر نیجریه افزایش یافته است. حتی در شمال شرق، موارد بی شماری هرگز ثبت نمی شود.

در سراسر آفریقا صلیب سرخ حدود 71000 نفر را به عنوان مفقود ثبت کرده است. در اینجا نیز عدد واقعی باید بسیار بزرگتر باشد. شاید 40 درصد آنها کودک باشند. جاشوا آئودو، که آخرین بار برادر شوهرش لحظاتی قبل از حمله جهادی‌ها به موبی، یک شهر بازار در شمال شرق، در حال مسواک زدن دندان‌هایش، می‌گوید: «اگر یک نفر مفقود شده باشد، می‌توانید تعداد اعضای خانواده را که آسیب دیده‌اند تصور کنید. ، در سال 2015.

ندانستن اینکه آیا عزیزان زنده هستند یا نه، آزاردهنده است. خانم آدامو، آرام و خجالتی، بیست ساله بود که پدر و مادرش را گرفتند. ناگهان مجبور شد از پنج خواهر و برادر پریشان مراقبت کند. کوچکترین، که در آن زمان تنها پنج سال بود، “مدام می پرسید که والدینش کجا هستند”.

کسانی که پشت سر می گذارند اغلب فقیر می شوند، به خصوص اگر نان آور خانه گم شده باشد. در نیجریه هیچ تعریف قانونی از فرد گمشده وجود ندارد. پس از هفت سال، خانواده می توانند از دادگاه عالی درخواست کنند تا یک فرد را مرده فرض کنند. تا آن زمان نمی توان به حساب بانکی، حقوق بازنشستگی و ارث او دست زد. زمین را نمی توان تقسیم یا فروخت. همسران نمی توانند طلاق بگیرند یا ازدواج مجدد کنند.

چند کشور آفریقایی مانند بورکینافاسو، ساحل عاج و سنگال می توانند به طور قانونی یک فرد را مفقود شده اعلام کنند، هرچند ممکن است چندین سال طول بکشد. اما تقریباً همه کشورهای آفریقایی فاقد حمایت های قانونی کشورهایی مانند کلمبیا هستند، جایی که ثبت ملی افراد مفقود، کمیسیونی برای جستجوی آنها و حمایت دولتی از بازماندگان وجود دارد.

در نیجریه NGOسعی کنید شکاف ها را ببندید. آقای آدو و خانم آدامو در یک جلسه شرکت کردند صلیب سرخ برنامه ای که حمایت از سلامت روان، راهنمایی در مورد مشکلات قانونی و کمک به امور مالی را ارائه می دهد. آقای آدو می‌گوید: «این ترومای من را التیام بخشید. اکنون توانستم خطی بکشم و بگویم می‌توانم دوباره شروع کنم.»

را صلیب سرخ همچنین برای یافتن گمشده تلاش می کند. اگر سرنخ داشته باشند، داوطلبانی را می فرستند تا درها را بزنند و سؤال بپرسند. در موارد سرد آنها به جوامع نزدیکی می روند که افرادی که مفقود شده اند آخرین بار دیده شده اند و لیست اسامی آنها را می خوانند. با این حال، برای 80٪ موارد ثبت شده در Yola هنوز هم دیدن آن بسیار خطرناک است.

اتحاد مجدد نادر است. سال گذشته تنها 15 مورد در نیجریه وجود داشت. پدر یک نوجوان 15 ساله که در ماه فوریه به خانواده‌اش پیوست، می‌گوید: «امروز برای من و همسرم شادی بیشتری نسبت به روزی که او به دنیا آمد، به ارمغان می‌آورد. این پسر بیش از یک دهه ناپدید شده بود. او در پنج سالگی پس از حمله جهادی ها به روستای عمویش، جایی که او در مدرسه مذهبی درس می خواند، از مرز به کامرون گریخت. عمویش کشته شد.

پسر تنها پنج ماه پس از تماس با والدینش دوباره به هم پیوست صلیب سرخ، که به طور غیرعادی سریع است، تا حدی به این دلیل که او می توانست به اندازه کافی به خاطر بیاورد تا نقشه ای را که خانه آنها را نشان می دهد ترسیم کند. تعداد کمی از کودکان خردسال می توانند این کار را انجام دهند. فاطمه هلیلو ابراهیم از خانواده‌ها: «وقتی از آنها بپرسی نام مادرت چیست، به شما خواهند گفت که ما او را مادر صدا می‌زنیم. صلیب سرخ در یولا با تأسف توضیح می دهد.

را صلیب سرخ نمی تواند همه آن را انجام دهد آقای آدو در یولا و ابوجا کمپینی برای تقویت مقامات انجام داده است. اما هیچکس به جز صلیب سرخ سراغ ما نیامد. ■