اسبه اندازه کافی معلق زمانی در پایگاه های نظامی ژاپن و در دفاتر سیاست گذاران، و در نهایت با همان نقشه غیرعادی روبرو خواهید شد. این تصویر شرق آسیا را 90 درجه در خلاف جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخاند، گویی می‌خواهد منطقه را از منظر پکن نشان دهد و به دریای چین شرقی نگاه کند. مجمع الجزایر ژاپن، و به ویژه زنجیره جزیره نانسی که از کیوشو تا تایوان امتداد دارد، به نظر می رسد که یک دیوار را تشکیل می دهد. نقشه نشان می‌دهد که جاه‌طلبی‌های چین برای نقش جهانی بزرگ‌تر، درست از ژاپن می‌گذرد.
مرورگر شما پشتیبانی نمی کند
در سال‌های اخیر، این موقعیت نامطمئن ژاپن را تشویق کرده است تا برای تضمین امنیت خود تلاش بیشتری انجام دهد. زمانی که آبه شینزو نخست وزیر فقید بود، ژاپن نیروهای دفاع شخصی خود را تقویت کرد.SDF) – همانطور که نیروهای مسلح آن نامیده می شوند، با احترام به قانون اساسی صلح طلبانه آن – و قوانین سست شده ای که توانایی آنها را برای استفاده از زور محدود می کند. با این حال، چنین اقداماتی افزایشی و همچنین بحث برانگیز بود. بسیاری از مردم ژاپن نگران عقب نشینی به سمت نظامی گری هستند.
تغییرات در سال گذشته شتاب بیشتری گرفته است. در دسامبر، دولت استراتژی امنیت ملی و دو چارچوب مهم سیاست دفاعی خود را به روز کرد. ژاپن هزینه های بسیار بیشتری را برای دفاع و دستیابی به تسلیحات جدید قدرتمند خواهد کرد. جنگ طلبی چین، تحت رهبری شی جین پینگ، به این امر کمک کرده است. اما حمله ولادیمیر پوتین به اوکراین نقش بزرگ تری ایفا کرده است. ساسای کنیچیرو، دیپلمات سابق که ریاست شورای مشاوره در مورد سیاست‌های امنیتی جدید را بر عهده داشت، می‌گوید: «فرض اساسی برای سال‌ها این بود که ما مجبور به جنگیدن نخواهیم بود. اکنون برای اولین بار مردم ژاپن امکان درگیری مسلحانه در این منطقه را احساس می کنند و می پرسند که این برای ژاپن چه معنایی دارد.
تغییر در افکار عمومی به دولت این امکان را داده است که اقداماتی را انجام دهد که همین چند سال پیش تابو بود. محدود نگه داشتن هزینه های دفاعی در حدود 1٪ از تولید ناخالص ملی از سال 1976 یک قانون غیررسمی اما تخلف ناپذیر بوده است. اکنون ژاپن قصد دارد هزینه های خود را به 2 درصد افزایش دهد. تولید ناخالص ملی تا سال 2028، و 43 تریلیون ین (326 میلیارد دلار) اضافی در طول پنج سال آینده سرفه کنید. رهبران ژاپن مدت‌هاست که از دستیابی به موشک‌های دوربرد خودداری کرده‌اند، حتی اگر دولت در سال 1956 به این نتیجه رسید که انجام این کار نقض قانون اساسی نیست. اکنون ژاپن قصد دارد صدها موشک کروز از آمریکا خریداری کند و موشک های دوربرد خود را توسعه دهد. در حالی که اصلاحات آبه ده ها هزار نفر را به اعتراض کشاند، آخرین تغییرات حمایت اکثریت ژاپنی ها را در نظرسنجی ها جلب کرده است.
جنگ در اوکراین ژاپن را وادار کرده است که بیشتر در مورد این که جنگ شامل چه چیزی می شود فکر کند. پوتین این کار را کرد، چرا شی نه؟ یک مقام ارشد ژاپنی می گوید. “دیکتاتورها همیشه منطقی نیستند.”
ژاپن قصد دارد بخش بزرگی از پول دفاعی جدید خود را برای ذخیره سازی قطعات و مهمات و همچنین تقویت تأسیسات نظامی در برابر موشک ها هزینه کند. این SDF همچنین امیدوار است در جنگ سایبری که در آن عقب مانده است، عقب بیفتد. مقامات فکر می کنند ژاپن در برابر حمله سایبری که اوکراین با آن مواجه شده است مقاومت نخواهد کرد. طبق گزارش ها، آنها قصد دارند تا سال 2028 تعداد نیروهای سایبری ژاپن را چهار برابر کنند و به حدود 4000 نفر برسانند. این SDF ساختار فرماندهی خود را با ایجاد یک ستاد مشترک با یک شخصیت واحد مسئول نظارت بر نیروهای زمینی، هوایی و زمینی تطبیق خواهد داد.
همه اینها تیپ های سیاست خارجی در آمریکا را خوشحال کرده است. من به ندرت چنین احساس شادی در مورد جشن این جشن را داشته ام ایالات متحدهکورت کمپبل، که بر امور هند و اقیانوس آرام در کاخ سفید نظارت می کند، پس از ملاقات کیشیدا فومیو، نخست وزیر ژاپن، جو بایدن در 13 ژانویه، فوران کرد. برای برنامه ریزان آمریکایی، اندازه، حجم اقتصادی، جغرافیای استراتژیک و پتانسیل نظامی ژاپن، آن را به مهم ترین متحد هند و اقیانوسیه در هنگام مقابله با چین تبدیل می کند. ژاپن به ویژه برای طرح های آمریکا برای پاسخ به بحران های اطراف تایوان ضروری شده است. مایکل گرین، یک مقام ارشد سابق آمریکایی، می‌گوید: در دهه 1990 نگرش ما این بود: خوب، خودمان این کار را می‌کنیم. “این دیگر نگرش نیست – ما بدون ژاپن نمی توانیم این کار را انجام دهیم.”
آمریکا اعلام کرده است که قصد دارد اوکیناوا در جنوب ژاپن را به پایگاه یکی از سه «هنگ ساحلی دریایی» جدید تبدیل کند، که برای پراکندگی در امتداد زنجیره جزیره، اجتناب از شناسایی و بستن گذرگاه های دریایی به روی کشتی های چینی طراحی شده است. دو کشور همچنین اعلام کرده‌اند که اتحادشان به فضا گسترش می‌یابد و توافق کرده‌اند که آموزش‌های مشترک و استفاده از امکانات نظامی را گسترش دهند. اگرچه ژاپن فرماندهی ترکیبی با آمریکا ندارد (برخلاف کره جنوبی یا ناتو) برای استفاده از موشک های جدید مورد نظر خود به کمک آمریکا در هدف گیری و اطلاعات نیاز دارد. اوئه ساداماسا، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی ژاپن، در سمیناری اخیر در توکیو گفت که این امر مستلزم یک سیستم فرماندهی و کنترل است که بیش از هر زمان دیگری یکپارچه شده باشد.
با وجود همه خوشبختی ها، تردیدها در مورد قدرت ماندن آمریکا نیز به پیشبرد اصلاحات ژاپن کمک می کند. مقامات از تماشای جنگ در اوکراین و خروج آمریکا از افغانستان به این نتیجه رسیده اند که آمریکا تنها به کمک کسانی خواهد آمد که آماده جنگیدن برای خود هستند. ژاپن به دنبال تقویت روابط با دیگر شرکای خود است: در مسیر خود به آمریکا، آقای کیشیدا در لندن توقف کرد تا توافقنامه ای را با بریتانیا امضا کند که آموزش و عملیات سربازان را در قلمرو یکدیگر آسان تر می کند. ژاپن همچنین در حال برنامه ریزی برای توسعه نسل بعدی جت جنگنده با بریتانیا و ایتالیا است. ژاپن نیز مانند سایرین نگران بازگشت احتمالی دونالد ترامپ یا یکی از همراهانش است. یکی از محققین بانفوذ می گوید: «ما باید در مورد طرح B فکر کنیم.
بسیاری در ژاپن این سوال را مطرح می کنند که آیا سیاست های جدید جواب می دهد یا خیر. آقای کیشیدا هنوز روشن نکرده است که چگونه هزینه های جدید را تامین می کند. حزب حاکم لیبرال دموکرات در مورد افزایش مالیات، کاهش هزینه ها یا انتشار بیشتر اوراق قرضه دولتی اختلاف نظر دارد. این طرح‌ها به پرسنل بیشتری نیاز دارند، اما جمعیت ژاپن در حال کاهش است SDF در حال حاضر برای رسیدن به اهداف استخدام تلاش می کند. و هنوز مشخص نیست که اگر سربازان ژاپنی واقعاً به جنگ اعزام شوند، مردم چه واکنشی نشان خواهند داد.
ژاپن همچنین باید آنچه را که قصد دارد به وضوح بیان کند، مبادا تغییرات آن منجر به تشدید درگیری شود. همکاری نزدیک تر در زمینه امنیت با کره جنوبی، متحد دیگر آمریکا، به بازدارندگی چین کمک خواهد کرد. اما رشد ژاپنی ها بسیاری را در سئول محتاط می کند. خود چین نیز تندخو بوده است: «این به ما یادآوری آخرین باری است که ژاپن مسیر اشتباهی را در پیش گرفت و فاجعه‌ای وحشتناک را برای آسیا به ارمغان آورد. گلوبال تایمز، یک روزنامه چینی. یک خطر این است که چین دیواری را در حال تقویت نمی بیند، بلکه نیرویی را می بیند که به سمت آن می خزد. ژاپن در تلاش است تا اطمینان خاطر ارائه کند: استراتژی امنیتی جدید آن از چین به عنوان یک “چالش” یاد می کند، اما آن را “تهدید” نمی داند، همانطور که برخی شاهین ها به دنبال آن بودند. ژاپن، خوب یا بد، نمی تواند جای خود را روی نقشه تغییر دهد. ■
