افاو تجربیات برای فلسطینی ها تحقیرآمیزتر از عبور از ایست بازرسی اسرائیل در قلندیه است، جایی که مقر اداری کرانه باختری در رام الله از پایتخت احتمالی فلسطینیان در قدس شرقی جدا شده است. سربازان جوان اسرائیلی به کارگران میانسالی که برای عبور در صف ایستاده اند، دستور می دهند. در همین حال، کارگران فلسطینی می‌توانند صدای غرش مسافران اسرائیلی را بشنوند که در شهرک‌های نزدیک به سرزمین فلسطین زندگی می‌کنند و در امتداد بزرگراه چهار خطه‌ای که برای فلسطینی‌ها ممنوع است، در مسیر شغل در تل‌آویو زندگی می‌کنند. یک کارگر روزمزد که برای کار در اسراییل می‌رود، می‌گوید: «تحقیر مالیاتی است که باید برای تغذیه شش فرزندم بپردازم.

هفتاد و پنج سال پس از سازمان ملل متحد رای به تقسیم فلسطین به یک کشور عربی و یک کشور یهودی، فلسطینی ها هنوز منتظر یک کشور هستند. در حالی که اسرائیلی ها 14 مه 1948 را به عنوان روز استقلال خود جشن می گیرند، فلسطینی ها عزادار خود هستند. نقبهیا فاجعه، زمانی که حدود 700000 نفر از آنها مجبور به ترک خانه های خود شدند یا فقط فرار کردند.

اسرائیل اکنون بر 7 میلیون فلسطینی حکومت می کند، از جمله فلسطینیان در اسرائیل و کرانه باختری و نوار غزه که در سطح بین المللی به عنوان اساس یک کشور مستقل فلسطینی در نظر گرفته می شوند. 7 میلیون دیگر در سراسر جهان عرب و فراتر از آن پراکنده شده است که حدود نیمی از آنها به عنوان پناهنده ثبت شده اند (نقشه را ببینید). فلسطینی ها اکثریت کلی اندکی در سرزمین های تحت کنترل اسرائیل و اسرائیل هستند. اما آنها در مورد چگونگی ساختن آینده اختلاف دارند.

در مواقعی دولت داری اشاره کرده است. در سال 1993 اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین (PLOهیئت نماینده فلسطین، توافقنامه اسلو را امضا کرد که بر اساس آن، فلسطینیان در غزه و کرانه باختری تحت حاکمیت خودگردان ملی فلسطین حکومت می کردند.PA) و پایان اشغال اسرائیل ظرف پنج سال. هرگز اتفاق نیفتاد. اسرائیل در سال 2005 نیروها و شهرک نشینان خود را از غزه خارج کرد، اما از سال 1993 تعداد شهرک نشینان یهودی در کرانه باختری را به بیش از نیم میلیون نفر رسانده است، به استثنای بیت المقدس شرقی.

در همین حال PA پوسیده شده است حماس، یک جنبش اسلامگرای مسلح فلسطینی، در انتخابات سراسری در سال 2005 پیروز شد و یک اداره جداگانه در غزه راه اندازی کرد که باعث ضعف شد. PA برای اجرای قطعاتی از کرانه باختری شهرک نشینان یهودی در آنجا، از جمله بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی، به قدرتی تهدیدآمیز در پشت دولت ائتلافی بنیامین نتانیاهو تبدیل شده اند.

درآمدهای مالیاتی را که تأمین مالی می کند، نگه داشته است PA. اهداکنندگان خارجی، دلسرد از فساد در داخل PA، کمک ها را قطع کرده اند. کنگره آمریکا، در حال مشاهده PA به عنوان ابزاری برای تروریسم، مدت‌هاست که برای تامین مالی آن دچار مشکل شده‌اند. در مقابل، 3.2 میلیون فلسطینی کرانه باختری از این موضوع خشمگین هستند PA به نظر می رسد که از اشغال اسرائیل رضایت دارد.

این PAمحمود عباس، رئیس جمهور 87 ساله بیمار و حزب فتح او دموکراسی را خفه کرده اند. با گذشت نوزده سال از یک دوره پنج ساله، او بارها انتخابات را به تعویق انداخته است. در سال 2007 مجلس را تعطیل کرد. در سال 2018 او آن را منحل کرد.

یک نظرسنجی اخیر نشان داد که 77 درصد از فلسطینی ها خواهان استعفای او هستند. چهار پنجم رژیم او را فاسد می دانند. اقتصاد کرانه باختری دچار مشکل شده است. ناامیدی در حال افزایش است. یک جدید انتفاضه، یا قیام، می تواند فوران کند. تعداد کشته شدگان کرانه باختری بر اثر خشونت در سال گذشته بالاترین میزان از زمان پایان دوره مرگبار قبلی بود انتفاضه در سال 2004. نرخ امسال تا کنون بالاتر بوده است.

غزه هنوز ناامیدتر است. تامیر هیمن، رئیس سابق اطلاعات اسرائیل، می گوید: «این عملاً یک کشور جداگانه است. اسرائیل مرزها، دریا و فضای هوایی خود را کنترل می کند تا 2.2 میلیون نفر آن احساس محاصره کنند، گویی در یک زندان در فضای باز هستند. درآمد هر نفر کمتر از یک سوم کرانه باختری است. حماس با دست سنگین، با فرمان حکومت می کند. رسماً با مبارزه مسلحانه پیوند خورده است، اما از آنجایی که اسرائیل هر زمان که موشک های زیادی به سوی کشور یهودی شلیک می کند، آن را در هم شکسته است، تا حدی خویشتن داری کرده است.

این کشور مکرراً درباره آتش‌بس با اسرائیل مذاکره می‌کند، از جمله آتش‌بس در اوایل ماه جاری پس از آن که جهاد اسلامی، یکی دیگر از جناح‌های اسلام‌گرای مسلح، تعداد زیادی راکت و خمپاره در اعتراض به کشته شدن یک اعتصاب غذای فلسطینی در زندان اسرائیل شلیک کرد. در چند روز گذشته نیروی هوایی اسرائیل اهدافی از جهاد اسلامی را هدف قرار داده و دست کم 25 فلسطینی را به شهادت رسانده است. حماس برای پاسخگویی تحت فشار محلی قرار گرفته است، اما می‌داند که این امر واکنش شدیدتر و مرگبار اسرائیل را برانگیخته است.

بنابراین ناامیدی غزه و کرانه باختری را فرا گرفته است. بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط Zimam، فلسطینی، بدون چشم‌انداز مذاکره و میانجی‌گری خارجی، بیش از 40 درصد فلسطینی‌ها طرفدار خشونت علیه اسرائیل هستند. NGO در رام الله، و توسط بودجه اتحادیه اروپا. نزدیک به 40 درصد می گویند که از احزاب اصلی فلسطینی خوششان نمی آید. بیش از 70 درصد امید خود را به راه حل دو کشوری با همزیستی اسرائیل و فلسطین در کنار یکدیگر از دست داده اند.

حمایت فلسطین از توافق دو کشور در میان 1.7 میلیون شهروند عرب اسرائیل بیشترین میزان را دارد. درآمد هر سر آنها 36500 دلار (در سال 2019 اندازه گیری شده) هشت برابر درآمد فلسطینی های کرانه باختری فلسطین و 30 برابر غزه ها است. آنها به تنهایی در میان فلسطینی های تحت کنترل اسرائیل می توانند رای دهند و پاسپورت های مشابه یهودیان اسرائیلی را داشته باشند. یک حزب عربی-اسرائیلی بخشی از دولت ائتلافی قبلی اسرائیل بود.

اما ظهور جناح راست افراطی اسرائیل، اعراب را در هر دو طرف دیوار امنیتی اسرائیل به وحشت می‌اندازد (در بخش‌های بزرگ، دیوار سیمانی به ارتفاع شش متر است). آقای اسموتریچ می‌گوید «چیزی به نام فلسطینی‌ها وجود ندارد» و خواستار «تمام کردن کار» شده است، که اصطلاحی برای اخراج اسرائیلی‌های عرب است.

بیایید همه چیز را پس بگیریم

تعداد فزاینده ای از فلسطینیان در دیاسپورا، از جمله پناهندگان، توجه کمتری به این مقام نشان می دهند. PLO تحت رهبری آقای عباس در عوض، آنها شروع به فراخوان برای راه حل یک دولت کرده اند، جایی که یهودیان و اعراب بین رود اردن و دریای مدیترانه با هم در یک دولت دموکراتیک واحد زندگی کنند – و در آن اعراب اکثریت کلی باریکی داشته باشند.

برخی از فلسطینی ها دوباره به رهبران منطقه نگاه می کنند. آقای عباس برای اولین بار پس از سال ها در ماه آوریل از عربستان سعودی دیدن کرد. یک هیئت حماس اخیرا پس از هشت سال غیبت در آنجا حضور داشته است. امارات متحده عربی که توافق نامه ابراهیم را برای عادی سازی روابط با اسرائیل در سال 2020 امضا کرد، ممکن است در مقابل آن سرد شود زیرا دولت آقای نتانیاهو حتی بیشتر به سمت راست می رود. در همین حال، امتناع عباس از انتصاب معاون، ترس از جنگ قدرت در فتح را به همراه دارد که ممکن است با رفتن او به خشونت تبدیل شود.

نظرسنجی ها نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق فلسطینی ها خواهان یک دموکراسی واقعی هستند. برخی از کمک‌کنندگان غربی که فلسطینی‌ها بر آنها تکیه می‌کنند، از آقای عباس خواسته‌اند تا انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی برگزار کند که ممکن است غزه و کرانه باختری را تحت یک مرجع واحد به هم برساند. در صورت مذاکره با اسرائیل می تواند رهبری خود را جوان کند و به آن مشروعیت بخشد. حتی حماس که هنوز توسط اکثر کشورهای غربی به عنوان یک سازمان تروریستی طرد شده است، به دیپلمات ها گفته است که محدودیتی برای اندازه نمایندگی خود در پارلمان جدید فلسطین را می پذیرد و برای ریاست جمهوری نامزدی نخواهد کرد.

در واقع، انتخابات ممکن است سلطه حماس و فتح را بر سر سیاست فلسطین بشکند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیش از 40 درصد از رأی‌دهندگان – و اکثریت در کرانه باختری – «هیچ یک از موارد فوق» را نمی‌خواهند، و ترجیح می‌دهند یک رهبری عمل‌گرا برای مقابله با فقر و فسادی که در حال حاضر توسط آن‌چه به‌عنوان حاکمان وحشی اسرائیل به آن چشمک می‌زند، مقابله کند. در حال حاضر هیچ یک از مدل ها – یک حالت یا دو – از راه دور امکان پذیر به نظر نمی رسد. اولین قدم اساسی قبل از اینکه فلسطینیان بتوانند آینده دور را بیندیشند، احیای تشکیلات خودگردان فلسطینی دموکراتیک است. ■