تیاو جاده ها در شمال کوا-زولو ناتال (KZN، دومین استان پرجمعیت آفریقای جنوبی، زمانی آرام بخش بود. کامیون‌هایی که الوار یا نیشکر را از مزارع مجاور حمل می‌کردند، گاه به گاه گردشگرانی که به سمت ذخیره‌گاه‌های شکار می‌رفتند از آن‌ها سبقت می‌گرفتند. اما این روزها صدها کامیون مملو از زغال سنگ از شهرهای کوچک در مسیر خود به بندر ریچاردز غرش می کنند. در سپتامبر، یک کامیون در نزدیکی شهر پونگولا به یک پیکاپ برخورد کرد و 20 مسافر را کشت. مایک پترسون، از اتاق بازرگانی محلی می‌گوید: «جاده‌های ما برای این حجم ترافیک در نظر گرفته نشده‌اند. زغال سنگ باید با راه آهن گرفته شود.

در واقع باید. اما شبکه ریلی باربری آفریقای جنوبی در وضعیت بدی قرار دارد که شرکت ها برای جابجایی کالاهای خود با مشکل مواجه هستند. در سال 2017 قطارها 81 میلیون تن زغال سنگ را به پایانه های صادراتی منتقل کردند. امسال حدود 54 میلیون تن به این سمت خواهد رفت. کامیون ها فقط 9 متر دیگر را جابه جا خواهند کرد. این کاهش نشان دهنده فرصت از دست رفته است: قیمت بین المللی زغال سنگ در سال گذشته پس از حمله روسیه به اوکراین افزایش یافت. یان هاونگا از دانشگاه استلنبوش تخمین می‌زند که شکاف بین آنچه معدن‌کنندگان زغال‌سنگ می‌توانستند حفر کنند و آنچه می‌توانستند صادر کنند، حداقل 80 میلیارد راند (4.7 میلیارد دلار) از دست داده است. سایر ماینرها و تولیدکنندگان کسری مشابهی را گزارش می کنند. مجموع صدمات وارده به شرکت های آفریقای جنوبی از صادرات از دست رفته و هزینه های اضافی جاده ای به حدود 400 میلیارد رند در سال 2022 خواهد رسید (6٪ از تولید ناخالص ملیآقای هاونگا می گوید.

بسیاری از مردم، از جمله کسانی که خارج از آفریقای جنوبی هستند، نام Eskom را شنیده‌اند، شرکت برق دولتی که در تاریک نگه داشتن خانه‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. ترنس نت، یک شرکت دولتی کمتر آشنا که شبکه ریلی باربری و همچنین بنادر و خطوط لوله را اداره می کند، مشکل مشابهی دارد. و مصیبت های آن به همان اندازه برای اقتصاد آفریقای جنوبی – و منطقه وسیع تر، تأثیرگذار است. معدنچیان، صنعتی که بیش از همه به Transnet وابسته است، آنقدر نگران هستند که در ماه دسامبر گروه لابی آنها از هیئت مدیره خود خواست تا رئیس خود، Portia Derby را برکنار کند و هشدار داد که شرکت با ورشکستگی روبرو است. (او در کار خود باقی می ماند.)

متخصصان قطار با خوشحالی تمام دلایل تاریخی را به شما خواهند گفت که چرا اجرای شبکه ریلی آفریقای جنوبی کار آسانی نیست. در قرن نوزدهم، مستعمره‌های بریتانیایی راه‌آهن‌های «کیپ گیج» را برای خارج کردن الماس و طلا از مناطق داخلی کشور ایجاد کردند. این گیج باریک در روزهایی که جایگزین آن یک واگن گاو نر بود خوب بود. اما امروزه اکثر کشورهای دیگر دارای گیج های وسیع تری هستند و در نتیجه قطارهای آنها می توانند بارهای سنگین تری را حمل کنند. در قرن بیستم، در دوران آپارتاید یا حکومت سفیدپوستان، دولت‌ها با ایجاد شبکه‌ای متراکم اما غیراقتصادی که تا مناطق روستایی دورافتاده با ترافیک باری کم امتداد داشت، کشاورزان را مورد اغماض قرار دادند. امروزه آفریقای جنوبی 0.6 درصد از کل جهان را در اختیار دارد تولید ناخالص ملی اما 2 درصد از شبکه ریلی جهان. حدود نیمی از کل کیلومتر راه آهن در جنوب صحرای آفریقا را در اختیار دارد. همه آن، صرف نظر از سودآوری آن، نیاز به نگهداری دارد.

هنگامی که در سال 1994 به قدرت رسید، کنگره ملی آفریقا (ANC) نظارت بر Transnet را که چهار سال پیش از آن از وزارت حمل و نقل جدا شده بود، به عهده گرفت. کهنه سربازان Transnet به دولت جدید توصیه کردند که به شرکت اجازه دهد تا خطوط روستایی زنگ بزند و روی راه آهن سودآور زغال سنگ و سنگ آهن تمرکز کند. را ANC از انجام این کار خودداری کرد. در عوض، Transnet در نهایت ویژگی های معمول شرکت های دولتی تحت حزب حاکم را نشان داد: بی توجهی، حمایت و فساد.

حسابرسان پزشکی قانونی به یک کمیسیون مبارزه با فساد گفتند که در دوران «تسخیر دولت» در زمان جاکوب زوما، رئیس جمهور آفریقای جنوبی از سال 2009 تا 2018، ترنس نت 72 درصد از تمام قراردادهای غیرقانونی اعطا شده را به خود اختصاص داده است. بزرگترین معامله مبهم شامل رشوه هایی بود که به خرید بیش از 1000 لوکوموتیو گران قیمت، عمدتاً از چین، مربوط می شد. این رسوایی نه تنها به ترازنامه ترنس نت آسیب رساند، بلکه هزاران قطار را نیز متوقف کرد: شرکت های چینی پس از لغو تحویل بیشتر لوکوموتیو توسط مدیران جدید، تامین قطعات یدکی را متوقف کردند. امروزه Transnet تنها 1600 لوکوموتیو در حال کار دارد که در مقایسه با 2300 لوکوموتیو پنج سال پیش کمتر است.

وندالیسم یک آفت دیگر است. خانم دربی می گوید در سال مالی منتهی به 31 مارس گذشته، 1500 کیلومتر (930 مایل) کابل مسی به سرقت رفت. او می‌گوید: «این باید بخشی از جرایم سندیکایی باشد.

مدیریت کوته فکرانه نیز اهمیت دارد. طبق گفته انجمن صنعت ریلی آفریقا، Transnet طی دهه گذشته تقریباً دو برابر صورتحساب دستمزد خود را افزایش داده است، در حالی که هزینه های تعمیر و نگهداری را کاهش داده است.آریا) یک نهاد صنعتی است. خانم دربی اذعان می‌کند که مبلغی که برای تعمیر و نگهداری صرف می‌شود «بسیار فاجعه‌بار» است – تقریباً 30 درصد از آنچه که نیاز دارد. اعتصاب در ماه اکتبر با افزایش دستمزد کارکنان به پایان رسید. با این حال، مانند Eskom، مهندسان با تجربه کمبود دارند.

آثار غفلت مشهود است. میانگین مسافت طی شده توسط لوکوموتیوها در هر ماه تقریباً یک سوم کمتر از پنج سال پیش است آریا. شرکت های معدنی در حال تقلا برای خروجی های جایگزین هستند. سواره نظام زغال سنگ در آن وجود دارد KZN. معدنچیان کروم این فلز را با کامیون به مرز موزامبیک منتقل می کنند، جایی که در قطارهایی که به سمت ماپوتو حرکت می کنند بارگیری می شود. مقداری منگنز از طریق نامیبیا حمل می شود. با این حال این راه حل ها کافی نیستند.

نقص شبکه

Transnet برای جابه‌جایی اشیاء پولی پرداخت می‌کند، بنابراین وقتی بار کمتری حمل می‌کند، درآمد کمتری دارد. در سال مالی منتهی به مارس 2021 برای اولین بار در بیش از یک دهه ضرر کرد. در ماه اکتبر، دولت اعلام کرد که 5.8 میلیارد راند به آن می دهد که اولین کمک مالی مستقیم خود در چند دهه اخیر است.

خانم دربی که توسط دولت سیریل رامافوسا در سال 2020 برای پاکسازی آشفتگی سال های زوما منصوب شد، به اعتبار او، مشکلات شرکت خود را تشخیص می دهد. او می گوید که معدنچیان “به حق ناراحت هستند” و افزود که این شبکه “برای اقتصاد آفریقای جنوبی خیلی بزرگ است. باید کاهش یابد.» خانم دربی می گوید او همچنین می خواهد به شرکت های خصوصی بیشتری اجازه دهد تا از شبکه Transnet استفاده کنند.

در چند سال گذشته چندین کشور آفریقایی دیگر مانند موزامبیک، تانزانیا و زامبیا به شبکه‌های ریلی خود اجازه «دسترسی آزاد» داده‌اند. این کشورها اسلات های موجود در مسیرها را به اپراتورهای خصوصی می فروشند که به نوبه خود سرمایه گذاری جدیدی را به همراه دارد. سال گذشته دولت آفریقای جنوبی کاغذ سفیدی را منتشر کرد که وعده اجرای این ایده را داد. با این حال پیشرفت در تصویب یک لایحه به کندی یک کامیون زغال سنگ پیش رفته است KZN.

آفریقای جنوبی دارای معدنچیان، تولیدکنندگان و کشاورزان در سطح جهانی است. اما اگر صادرکنندگان نتوانند کالاهای خود را از کشور خارج کنند، نمی توانند درآمدی داشته باشند. آفریقای جنوبی به طور مرتب به عنوان صنعتی ترین کشور جنوب صحرای آفریقا شناخته می شود. این هنوز درست است – فعلا. ■