سسرگرمی های اطراف جهان با چگونگی آموزش در همه گیر روبرو است. عده ای در اردن یک عارضه اضافی دارند: معلمان در زندان. در ماه ژوئیه ، مقامات به دفتر اتحادیه ملی معلمان ، که بیش از 100000 نفر را نمایندگی می کند ، حمله کردند. به مدت دو سال دستور بسته شد و اعضای هیئت مدیره آن دستگیر شدند. هنگامی که معلمان برای اعتراض بیرون آمدند ، حدود 1000 نفر از آنها نیز بازداشت شدند ، برخی طبق قوانین ، محدود کردن تجمعات برای جلوگیری از گسترش covid-19 بود. مقامات از دستورات gag برای محدود کردن گزارش در مورد ناآرامی ها استفاده کرده اند.
اعضای هیئت مدیره پس از یک ماه بازداشت آزاد شدند. برخی از معلمان پس از وعده امضای اعتراض به دوباره آزاد شدند، بر درد جریمه های سنگین. مدارس طبق برنامه ریزی در اول سپتامبر افتتاح شد. هنوز هم ممکن است سال تحصیلی اعتراضات بیشتری را به همراه داشته باشد. به دور از یک بحث ساده کارگری ، سرکوب معلمان از علائم مشکلات اقتصادی و سیاسی بزرگ اردن است.
اتحادیه ها در اردن تقریباً به دو اردوگاه تقسیم شدند. یک فدراسیون تجارت چتر ، که 200000 کارگر عمدتاً کم مهارت و کم درآمد را نشان می دهد (در یک کشور 10 میلیونی) ، بودجه دولتی را دریافت می کند و به نظر ضعیف و آرام می رسد. در سالهای اخیر فعالیتهای بیشتری انجام شده است که سندیکا هایی در خدمت متخصصان طبقه متوسط هستند. آنها به اعتراضات درباره قانون جدید مالیات بر درآمد در سال 2018 پیوستند ، که منجر به اعتصاب عمومی شد که پزشکان از بیمارستان ها بیرون می روند و داروسازان مغازه های خود را تعطیل می کنند.
اتحادیه معلمان جایی بین آن سقوط می کند. این کشور بزرگترین اردن است که در سراسر کشور عضو دارد. حتی بسیاری از معلمان باتجربه ماهانه فقط 400-500 دینار (560-710 دلار) درآمد دارند که به سختی بالاتر از خط فقر رسمی 340 دینار برای یک خانواده 5 نفره است. سال گذشته اتحادیه به مدت چهار هفته اعتصاب کرد که طولانی ترین جنبش عمومی در تاریخ اردن است و خواستار افزایش 50 درصدی حقوق است. این قول افزایش 35-75 درصدی را بر اساس سن بالا اعلام کرد.
این افزایش در ماه آوریل به تعویق افتاد ، زیرا دولت به دلیل کسری مالی ناشی از همه گیر ، حقوق بخش های دولتی را مسدود کرد. حتی قبل از covid-19 ، اقتصاد اردن کساد بود: رشد سالانه از سال 2014 به میزان 2 درصد ناچیز بوده است. امسال ممکن است 4 تا 5 درصد منقبض شود. قفل شدن 250،000 کارگر را از کار بیکار کرد. تعطیلی شش ماهه این فرودگاه یک صنعت گردشگری را که 50 هزار نفر دیگر مشغول به کار هستند ، بیکار می کند. Fitch ، آژانس رتبه بندی ، فکر می کند این کسری کسری حساب جاری اردن را دو برابر کرده و به 6٪ برساند تولید ناخالص ملی.
صندوق بین المللی پول 1.3 میلیارد دلار بودجه اضطراری را در ماه مارس تصویب کرد. اما این پادشاهی که مدتها به کمک های خارجی متکی بود ، ممکن است به کمک بیشتری نیاز داشته باشد. در سال 2012 ، برای خنثی کردن اعتراضات الهام گرفته از بهار عربی ، کشورهای حوزه خلیج فارس 5 میلیارد دلار کمک در طول 5 سال وعده دادند. در سال 2018 آنها فقط 2.5 میلیارد دلار پیشنهاد دادند. همسایگان اردن از برخی سیاست های آن ناامید شده اند. به عنوان مثال ، علیرغم فشارهای عربستان و امارات متحده عربی ، از پیوستن به محاصره قطر در سال 2017 خودداری کرد.
آنها همچنین از اردن خواسته اند که تحمل خود را نسبت به اخوان المسلمین ، گروهی اسلامگرا که برخی از پادشاهان خلیج فارس آن را تهدید می دانند ، پایان دهد. عبدالله ، پادشاه اردن به سختی طرفدار اوست: او یک بار اخوان را به عنوان “گرگ هایی با لباس گوسفند” توصیف کرد. اما حزب سیاسی این گروه ، جبهه اقدام اسلامی ، مجاز به کاندیداتوری در انتخابات و کسب کرسی های پارلمان است. به نظر می رسد که این تحمل تمام شده است. در ماه ژوئیه دادگاه عالی اخوان را منحل کرد. دارایی های آن قبلاً به یک گروه متلاشی شده توسط دولت منتقل شده بود. اسلام گرایان احتمالاً انتخابات پارلمانی بعدی را که قرار است در ماه نوامبر برگزار شود ، تحریم خواهند کرد.
این مسئله به یک مشکل بزرگتر اشاره دارد: اردنی ها از دولتی ناامید شده اند که به نظر می رسد بی پاسخ است. مسئولان اظهار داشتند اتحادیه معلمان تحت تأثیر اخوان قرار داشت. اگرچه گروه تا حدودی نفوذ دارد ، اما ادعا بیش از حد است. سرکوب اتحادیه در زمانی محبوب نبود که خشم عمومی نسبت به اقتصاد و قفل های مکرر در حال افزایش بود. والدین اخیراً حتی نگران وضعیت مدارس بوده اند: تعداد زیادی از آنها شیوع covid-19 را دیده اند. زندانی کردن معلمان نوعی معیار فاصله اجتماعی نیست که آنها در ذهن داشته باشند. ■
یادداشت سردبیر: برخی از پوشش های covid-19 ما برای خوانندگان رایگان است اکونومیست امروز، خبرنامه روزانه ما. برای اطلاعات بیشتر و ردیاب همه گیر ما ، به مرکز ما مراجعه کنید
این مقاله در بخش چاپ خاورمیانه و آفریقا تحت عنوان “عدم موفقیت در آزمون” چاپ شده است
