منN اکتبر کویت وزارت دارایی پیام شدیدی را به دولت ارسال کرد: از هزینه های بیهوده خودداری کنید. بله، قیمت نفت بالا بود و کسری بودجه کاهش یافته بود، اما این زمان برای انضباط مالی بود. با این حال، چند هفته بعد، قانون‌گذاران لایحه‌ای را ارائه کردند که دولت را مجبور می‌کرد برای خودروهای جدید، تعطیلات یا در واقع هر چیز دیگری که شهروندان ممکن است به صورت اعتباری خریداری کنند، بپردازد.

بر اساس این پیشنهاد، دولت میلیاردها دینار وام مصرفی خریداری خواهد کرد. این سود را حذف می کند و بازپرداخت اصل پول را در یک دوره طولانی برنامه ریزی می کند، با اقساط ماهانه از کمک هزینه زندگی که به شهروندان پرداخت می شود. دولت در واقع بدهی های خصوصی را پرداخت خواهد کرد.

این پیشنهاد در پارلمان کویت که برخلاف سایر کشورهای حوزه خلیج فارس از قدرت واقعی برخوردار است، سر و صدای زیادی به پا کرده است. وزرا در اوایل ماه جاری در اعتراض به جلسه از جلسه خارج شدند. در 23 ژانویه، کابینه به دلیل جنگ قدرت با پارلمان استعفا داد، پنجمین بار از دسامبر 2020 که یک دولت کویت استعفا می دهد.

حامیان می گویند که این به خانواده های در حال مبارزه کمک می کند. منتقدان می گویند که این اقدام مالیه عمومی را منفجر می کند. بانک مرکزی تخمین می زند که بیش از 500,000 کویتی وام های واجد شرایطی به ارزش 14 میلیارد دینار (46 میلیارد دلار) دارند که 60 درصد از درآمد پیش بینی شده در بودجه امسال است. (نماینده مجلسادعا می‌کنند که این طرح هزینه بسیار کمتری خواهد داشت.) همچنین می‌تواند سابقه‌ای برای حذف‌های آتی ایجاد کند: این طرح مظهر خطر اخلاقی است.

این باید دوران رونق برای کویت باشد. این کشور دهمین تولیدکننده بزرگ نفت جهان است که روزانه حدود 2.8 میلیون بشکه نفت تولید می کند و کشوری کوچک با 4 میلیون نفر جمعیت که کمتر از نیمی از آنها شهروند هستند. این صندوق بین المللی پول می گوید تولید ناخالص ملی سال گذشته 8.7 درصد رشد داشته است. صندوق ثروت دولتی آن یکی از بزرگترین صندوق های جهان است و بدهی دولت بهتولید ناخالص ملی نسبت 7 درصد در میان کوچکترین در جهان است.

اما سیاست ناکارآمد آن را، همانطور که مدت هاست انجام داده است، باز می دارد. اسلام گرایان محافظه کار در انتخابات سراسری سال گذشته عملکرد خوبی داشتند. حدود یک سوم از منتخبان جدید نماینده مجلسآنها تعهدی را امضا کرده اند که بر اساس آن مدارس تفکیک جنسیتی و سایر محدودیت ها را خواستار شده است. سال گذشته تندروها تلاش کردند تا ماراتن سالانه را ممنوع کنند زیرا در آن اجراهای موسیقی و مردان و زنان با هم می دویدند.

در کنار محافظه کاری، پارلمان دارای رگه پوپولیستی است. سایر کشورهای خلیج فارس در تلاش هستند تا اقتصاد خود را از نفت دور کرده و سرمایه گذاران خارجی را جذب کنند. کویت از برنامه های توسعه بخش خصوصی خود صرف نظر کرده است.

سیاست دولت کمی بهتر است. در اوایل همه‌گیری، در میان نگرانی‌ها در مورد امنیت غذایی – 90 درصد مواد غذایی کویت وارداتی است – کنترل قیمت‌ها را اعمال کرد. مدت‌ها پس از اینکه مشخص شد واردات بی‌تأثیر است، آن‌ها را رها کرد. قیمت ها با برداشته شدن کنترل ها افزایش یافت که منجر به یکی از بالاترین نرخ های تورم خلیج فارس در سال گذشته شد.

کویت اکنون بالاترین نرخ بیکاری جوانان را در خلیج فارس دارد و از هر شش نفر حداقل یک نفر بیکار است. شهروندان از همه چیز از چاله ها گرفته تا وضعیت بد آموزش عمومی و مراقبت های بهداشتی گله می کنند. شاید آنها باید هزینه ای برای تعمیر خیابان ها و مدارس خود بپردازند: اگر آنها این کار را به صورت اعتباری انجام می دادند، ممکن است دولت به آنها بازپرداخت کند. ■