دبلیوهن لی کوان یو در سال 2015 درگذشت، بسیاری به یاد آوردند که او چگونه به این ایده که باید بنای یادبودی برای او برپا شود، واکنش نشان داد. اوزیماندیاس را به خاطر بسپار! نخست وزیر موسس سنگاپور با اشاره به غزل شلی درباره فرعون بزرگی که در پایان تنها توسط مجسمه ای شکسته در یک بیابان به یادگار مانده بود، گفته بود. لی به جز سنگاپور پر رونق هیچ بنای تاریخی نمی خواست.

او سخت تلاش کرد، حتی از آن سوی قبر، از ایجاد یک بنای یادبود بالقوه به ویژه جلوگیری کند: خانه ییلاقی دوران استعمار در خیابان اکسلی 38، جایی که او از سال 1945 تا زمان مرگش در آن زندگی می کرد. لی دستوراتی را برای بولدوزر کردن آن گذاشته است. در عوض، خانه ای که هنوز پابرجاست، به کانون اختلافات تلخ بین سه فرزندش تبدیل شده است. یکی از آنها، لی هسین لونگ، از سال 2004 نخست وزیر سنگاپور بوده است. یکی دیگر، دخترش لی وی لینگ، در شرایط بد سلامتی، در خانه زندگی می کند. سومی، برادرشان لی هسین یانگ، به دلیل شهادت دروغ در مورد این جنایت تحت بازجویی قرار گرفته و از کشور گریخته است.

دعوا گریبان سنگاپوریان را گرفته است و جای تعجب نیست. به سختی می توان تمثیلی بهتر از یک مناقشه درون خانواده لی بر سر یک ملک متعلق به دوران بریتانیا برای سیاست قدرت و توسعه اقتصادی جزیره-دولت در نظر گرفت. تمرکز اختلاف بر سر رسیدگی به وصیت لی کوان یو، آخرین مورد از هفت تکرار است. در دسامبر 2013 امضا شد و نه وکیل معمولی او، بلکه توسط عروسش، همسر لی هسین یانگ، لی سوئت فرن، و شرکت حقوقی او انجام شد. مانند اکثر پیش‌نویس‌های قبلی، حاوی چیزی بود که به عنوان «بند تخریب» شناخته می‌شد و دستور می‌داد که خانه باید بلافاصله پس از مرگ لی تخریب شود یا اگر لی وی لینگ همچنان می‌خواهد در آن زندگی کند، به محض اینکه از خانه نقل مکان کرد. . پدر بنیانگذار سنگاپور باید به شدت به این موضوع احساس می کرد – این تنها بند در وصیت نامه اش بود که او می خواست علنی شود. پسر بزرگش، نخست وزیر کنونی، زمانی او را در این موضوع «تزلزل ناپذیر» توصیف کرد.

در سال 2017 یک اختلاف خانوادگی بر سر سرنوشت خانه علنی شد، زمانی که لی هسین یانگ و لی وی لینگ با صدور بیانیه ای طولانی، برادرشان، نخست وزیر، را متهم کردند که “در پشت آنچه به عنوان ابتکار دولت برای حفظ خانه به خانواده معرفی می شد” متهم شدند. . شکاف از آن زمان بیشتر شده است. نقش لی سوت فرن در اجرای وصیت نامه نهایی به طور رسمی مورد بررسی قرار گرفت و در سال 2020 او به مدت 15 ماه به عنوان وکیل تعلیق شد – حتی اگر مشخص نشد که او در معاملاتش با پدرشوهرش رفتار غیر صادقانه ای انجام داده باشد. همسرش، لی هسین یانگ، به اپوزیسیون سیاسی پیوست و برای حزب کوچک پیشرفت سنگاپور در انتخابات سراسری آن سال کمپین کرد.

این زوج که اکنون در تبعید زندگی می کنند، در ژوئن گذشته در سفری به سنگاپور بودند که یک روز صبح زود توسط دو پلیس ارشد ملاقات کردند. آنها به جای گزارش برای مصاحبه رسمی پلیس طبق درخواست، بلافاصله به فرودگاه رفتند. این اتفاقات تنها در دوم مارس در پاسخ کتبی وزیر ارشد به سوال مجلس درباره جنجال مجلس علنی شد. او گفت که این زوج به دلیل ارائه مدارک نادرست در دادرسی علیه لی سوئت فرن تحت بازجویی هستند.

لی هسین یانگ معتقد است که این افشاگری برای خنثی کردن جاه طلبی او بوده است. سنگاپور بین ژوئن تا اکتبر انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهد کرد و او به نامزدی اش اشاره کرده است. ریاست جمهوری یک نقش تشریفاتی است، اما دارای حق وتوی مهمی است. و لی هسین یانگ یک رقیب قابل قبول بود. این دفتر که در دوره های شش ساله برگزار می شود، حول بزرگترین جوامع قومی سنگاپور می چرخد. رقابت امسال “باز” ​​خواهد بود – به این معنی که نامزدهای اکثریت قومی-چینی، که خانواده لی به آن تعلق دارند، می توانند شرکت کنند. لی هسین یانگ همچنین یکی از معدود افرادی است که می تواند معیارهای سخت گیرانه برای نامزدهای بخش خصوصی را برآورده کند و به مدت 12 سال مدیر اجرایی مخابرات سنگاپور بوده است.

لی کوان یو که هم به شایسته سالاری و هم به قدرت وراثت معتقد است، از اینکه پسرش باید دفتر سابقش را اشغال کند، ناراحت نمی شود. او حتی ممکن بود پسر دیگری را که به عنوان یک نامزد اپوزیسیون برای ریاست جمهوری نامزد می شد، کنار بگذارد. اما اکنون بعید به نظر می رسد که این اتفاق بیفتد. از تبعید نمی شد این کار را کرد.

حتی اگر لی هسین یانگ نامزد شود، لی هسین لونگ، مانند پدرش، در چند نبرد سیاسی شکست می خورد. پسر لی هسین یانگ و لی سوئت فرن، اقتصاددان هاروارد، لی شنگ وو، در توییتی به قدرت عمویش اذعان کرد. «بسیاری از خانواده ها بستگان کینه توز دارند. بستگان من اتفاقاً یک دولت کوچک استبدادی را کنترل می کنند.»

از Banyan، ستون نویس ما در آسیا بیشتر بخوانید:
نیوزلند حق دارد تاوان جنایات استعماری خود در اقیانوس آرام را بپردازد (2 مارس)
همگام با توکوگاواها (23 فوریه)
نارندرا مودی پس از ساکت کردن منتقدان در خانه، به دنبال رسانه های خارجی می رود (16 فوریه)