مننه بدبخت سال برای عرضه اولیه عمومی، سرمایه اندونزی در حال چرخش است. بورس جاکارتا رکورد دار شد IPO حجم در سه ماهه اول 800 میلیون دلار جمع‌آوری‌شده در این شناورها از مبالغی که در بورس‌های هنگ کنگ یا نیویورک در همان دوره جمع‌آوری شده بود، بیشتر بود. بخش عمده ای از پول از فهرست شرکت Pertamina Geothermal Energy، زیرمجموعه سبز غول دولتی نفت و گاز به دست آمده است. شاید این تازه شروع انرژی پاک اندونزی باشد IPO رونق. در 12 آوریل، Harita Nickel، شرکتی که فلز باتری را پردازش می کند، بزرگترین شرکت کشور را از بین برد. IPO تقریباً در یک سال، نزدیک به 700 میلیون دلار با ارزشی در حدود 5 میلیارد دلار جمع آوری کرد. اواخر این ماه Merdeka Battery Materials، یکی دیگر از شرکت های نیکل، قصد دارد بیش از 500 میلیون دلار جمع آوری کند.

نیکل در مرکز تلاش های اندونزی برای تبدیل شدن به یک ابرقدرت انرژی پاک قرار دارد. این کشور یکی از دو ذخایر بزرگ جهان را دارد. در تلاش برای تصاحب بیشتر بازارهای با حاشیه بالاتر برای فرآوری فلزات و باتری سازی، یک دهه پیش دولت صادرات سنگ معدن نیکل خام را ممنوع کرد. فیلم پرفروش هاریتا و مردکا IPOs نشان می دهد که این سیاست تاثیر دارد. اما این صنعت همچنین برخی از مبادلات ناخوشایند مربوط به تجارت جهانی باتری را برجسته می کند.

اولین مجموعه مبادلات محیطی است. حفاری و ذوب نیکل یک تجارت کثیف است. جاتام، شبکه ای از NGOs، هاریتا را متهم کرده است که در جزیره اوبی، جایی که یک کارخانه ذوب دارد، زمین خواری کرده و آب اطراف آن را آلوده کرده است. هاریتا این ادعاها را رد می کند و از حمایت دولت های محلی و ملی برخوردار است. این سازمان سرمایه گذاری برنامه ریزی شده در یک نیروگاه خورشیدی 300 مگاواتی برای سال 2025 را به عنوان شواهدی از تلاش های خود برای تنوع بخشیدن به زغال سنگی که در حال حاضر سوخت عملیات آن در Obi را تامین می کند، مطرح می کند.

سرمایه‌گذاران غربی و خریداران نیکل، تحت فشار فعالان محیط‌زیست و مصرف‌کنندگان نشانه‌های فضیلت در خانه، هنوز ناآرام هستند. این ناراحتی باید در مقابل تمایل همان گروه ها برای تسریع انتقال انرژی سنجیده شود. اگر می‌خواهیم اهداف اقلیمی غرب برآورده شود، خودروهای الکتریکی بسیار بیشتری باید وارد جاده شوند: از هر چهار خودرو فقط یک نفر در سال گذشته در چین و اروپا فروخته شد و از هر 14 خودرو در آمریکا یک نفر برقی یا هیبریدی بود. بدون نیکل اندونزی، رسیدن به آلایندگی خالص صفر سخت تر از آنچه که هست خواهد بود.

دسته دوم مبادلات مربوط به ژئوپلیتیک است. آمریکا و اروپا می‌خواهند برای همه فن‌آوری‌ها، از جمله در انرژی پاک، کمتر به چین مستبد متکی باشند. دولت‌های غربی ممکن است در نهایت برای از بین بردن تولید سبز از شرکت‌های چینی که بر بخش‌هایی از پالایش مواد معدنی حیاتی گرفته تا ساخت باتری‌ها و پنل‌های خورشیدی تسلط دارند، یک تریلیون دلار هدر دهند. با این حال، مشارکت چین در این صنایع برای سال‌های آینده یک واقعیت واقعی باقی خواهد ماند. این در اندونزی نیز صادق است، جایی که شرکت‌های غربی اغلب خود را با شرکت‌های چینی کار می‌کنند. در ماه مارس فورد با یک شرکت محلی همکاری کرد، PT Vale Indonesia، برای احداث یک کارخانه فرآوری نیکل 4.5 میلیارد دلاری در جزیره سولاوسی. شریک دیگر آنها یک شرکت چینی به نام ژجیانگ هوایو کبالت است.

سایر غربی ها ممکن است همچنان از نیکل اندونزیایی اجتناب کنند. اگر چنین باشد، رقبای کمتر بداخلاق با خوشحالی وارد میدان خواهند شد. کره جنوبی سال گذشته ال جی محلول انرژی و CATLرقیب بزرگ‌تر خود در تولید باتری از چین، هرکدام در کارخانه‌های ذوب جدید اندونزی موفق شدند. در ماه مارس POSCOیک گروه صنعتی کره جنوبی اعلام کرد که یک کارخانه فرآوری نیکل را به همراه Ningbo Richin، یکی دیگر از شرکت های فلزی چینی خواهد ساخت. ■

برای اینکه در صدر بزرگ‌ترین داستان‌های کسب‌وکار و فناوری قرار بگیرید، در آخرین خبر، خبرنامه هفتگی مختص مشترکین ما ثبت‌نام کنید.