جسفارشات HINA یک عرفان خاص در خاورمیانه است. برای سیاستمداران در لبنان ، شکسته و در آستانه تورم بیش از حد ، این یک فشار است عابر بانک اگر فقط بتوانند رمز عبور را پیدا کنند ، منتظرند میلیاردها را توزیع کنند. برای رژیم بشیر اسد در سوریه یک الف است ماشین سابق برای بازسازی یک کشور متلاشی شده خاورمیانه که اغلب کاریکاتور می شود ، مستعد کشیدن کاریکاتورهایی برای خود است.
در اول اکتبر حسن روحانی ، رئیس جمهور ایران ، “گام بزرگی” در روابط ایران با چین اعلام کرد. ماه ها این دو در حال بررسی برنامه های “مشارکت استراتژیک” 25 ساله بوده اند. اما جزئیات همچنان مبهم است.
پیش نویس هایی که به بیرون درز کرده است ، سرمایه گذاری کلان چین را در همه چیز از جاده ها و بنادر گرفته تا مخابرات و انرژی هسته ای می طلبد. این توافق احتمالاً به چین سهمی در صنعت نفت ایران خواهد داد و بازار محصولات خام و تصفیه شده آن را تضمین خواهد کرد. پروژه های زیرساختی ایران را به عنوان ابتکار کمربند و جاده به عنوان یک نقطه ترانزیتی بین آسیا ، اروپا و خاورمیانه وصل می کند. شایعاتی در رسانه های ایران به گوش رسید که حتی ممکن است کیش را کنترل کند ، جزیره ای که یک منطقه تجارت آزاد در خلیج فارس است. دولت می گوید این دو طبقه است. در این پیش نویس هیچ اشاره ای به آن نشده است.
دوستی جدید چین باعث ایجاد زنگ خطر در واشنگتن شده است. مایک پمپئو ، وزیر امور خارجه آمریکا ، هشدار داد که این امر “بی ثبات کردن خاورمیانه” است. مانند بسیاری از دیپلماسی های چین در خاورمیانه ، مشارکت پیشنهادی این کشور با ایران بلند مدت است اما جزئیات آن کوتاه است. این پیشنهاد به جای یک نقشه راه جامع ، بیشتر نشانه استیصال ایران و هم محدودیت های بلند پروازی چین است.
ایران حتی بدون ضربه زدن به اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ، ایران در شرایط سختی قرار خواهد گرفت. تحریم های اعمال شده توسط آمریکا در سال 2018 ، تولید نفت ایران را به پایین ترین سطح از دهه 1980 رسانده است. در ماه ژوئیه تخمین زده شد که 1.9 میلیون بشکه در روز (b / d) تخلیه کند ، یعنی تقریباً نیمی از آنچه در سال 2018 از زمین بیرون می کشید. صادرات ، که تحت تأثیر تحریم ها و همه گیر شدن بیماری ، افسرده شده است ، احتمالاً بسیار کمتر از 500،000b / d بود.
این تحریم ها در هدف اعلام شده خود برای وادار كردن ایران به توافق با محدودیت های بیشتر در برنامه هسته ای و لغو دخالت در منطقه ناكام ماند. اما آنها اقتصاد این کشور را فلج کرده اند که سال گذشته پس از انقباض 5.4 درصدی در سال 2018 ، 7.6 درصد کاهش یافت. واحد ریالی آن با روی کار آمدن دونالد ترامپ در سال 2017 ، با 3800 دلار به فروش رسید. اکنون قیمت هر دلار بیش از 29500 ریال است . در ماه مه پارلمان طرحی را برای حذف چهار صفر از اسکناس تصویب کرد. توافق هسته ای اصلی نوید سرمایه گذاری و تجارت کشورهای غربی را داد. سیاست آقای ترامپ در ایران چنین امیدی را از بین برده است.
برای قضاوت در مورد لفاظی ها در تهران و پکن ، چین باید برای پر کردن خلاoid عجله کند. در دور قبلی تحریم ها که با توافق هسته ای در سال 2015 به اوج خود رسید ، این کشور به عنوان آخرین خرید نفت ایران ظاهر شد. اما سیستم مبادله ای حاصل اغلب به عنوان “زباله برای روغن” مورد تمسخر قرار گرفت. مصرف کنندگان کالاهای ارزان قیمت دریافت کردند ، اما برخی از آنها ناخواسته بود: در سال 2011 ایران واردات تعداد زیادی از محصولات نامناسب چینی را ممنوع کرد.
این بار هم ناجی نبوده است. سال گذشته تجارت دوجانبه بین ایران و چین حدود یک سوم کاهش یافت. در هشت ماه نخست امسال ، واردات چین از ایران 62 درصد کاهش یافته و از 10.1 میلیارد دلار به 3.9 میلیارد دلار رسیده است. صادرات بهتر برگزار شده است و فقط 7 درصد افت کرده است: ایران هنوز به کالاهای ساخته شده در چین متکی است ، حتی اگر چین به مقدار زیادی از نفت ایران نیاز نداشته باشد.
البته شرایط غیر عادی بوده است. تقاضای نفت در چین به دلیل covid-19 کاهش یافته است. اما تجارت با تولیدکنندگان دیگر نفت تا این حد تحت تأثیر قرار نگرفته است (نمودار را ببینید). واردات از عربستان سعودی ، عمدتا مواد نفتی و پتروشیمی ، با افت وحشتناک 28 درصدی روبرو است. کسانی که از امارات متحده عربی هستند 11 درصد رشد دارند.
بر خلاف آمریکا ، چین خوشحال است که با همه طرفها در خاورمیانه روابط برقرار می کند. اما برخی از این روابط محدودیت هایی دارند. اگر صحبت از مشارکت باشد ، چین بیش از ایران به آمریکا اهمیت می دهد. این شرکت از توافق 5 میلیارد دلاری برای توسعه میدان گازی پارس جنوبی ایران به جای سقوط تحریم های آمریکا عقب نشینی کرد. عقل سلیم نیز نقش دارد. در حالی که لبنان بحران اقتصادی را یادآوری می کند ، و شرکای عرب و غربی خود تمایلی به کمک ندارند ، برخی از سیاستمداران لبنان مشتاق “نگاه به شرق” و خواستار کمک های چین هستند. با این حال ، تاکنون هیچ سرمایه گذاری عمده چینی در کشورشان انجام نشده است و احتمالاً فساد بومی آن چین را از این کشور دور خواهد کرد. “شاید آنها یک نیروگاه یا بزرگراه بسازند. اما آنها قرار نیست 10 میلیارد دلار در بانک مرکزی پارک کنند. “یک دیپلمات در بیروت می گوید.
باارزش ترین روابط چین با کشورهای ثروتمند و خوب اداره شده خلیج فارس است. آنها به نوبه خود مایل به تحمل روابط دیپلماتیک چین با ایران هستند. به عنوان مثال ، در ژوئن ، چین به قطعنامه ای در آژانس بین المللی انرژی اتمی رأی داد سازمان مللناظری که از ایران می خواهد بازرسان را به دو تأسیسات هسته ای راه دهد. رأی گیری به راحتی انجام شد. پایگاه نظامی چین در آن سوی خلیج فارس موضوع دیگری است. همینطور فروش بزرگ اسلحه چینی به ایران که در صورت امکان وجود دارد سازمان ملل تحریم در این ماه تمدید نمی شود.
چین و ایران احتمالاً ظرف چند ماه توافق می کنند. برای ایران ، این یک نجات حیاتی به نظر می رسد – به ویژه اگر آقای ترامپ در دوره دوم پیروز شود. اگرچه برای چین ، ایران فقط یک قطعه در صفحه بزرگتر شطرنج باقی خواهد ماند. ■
این مقاله در بخش چاپ خاورمیانه و آفریقا تحت عنوان “دوستان بدون مزایا” چاپ شده است
