منN HIS POMP ماهاتیر محمد به عنوان نخست وزیر مالزی (1981-2003 و 2018-20) برای یک قاره صحبت می کرد. «ارزش‌های آسیایی ارزش‌های جهانی هستند. ارزش‌های اروپایی ارزش‌های اروپایی هستند. “از چند نژادپرستی چیزی دریافت نکنید”. این بخشی از یک رشته طولانی بود که اقلیت های چینی و هندی مالزی را به دلیل ناتوانی در سازگاری با فرهنگ مالایی مورد حمله قرار می داد.

برای اولین بار نیست که دکتر ماهاتیر در حال شکستن یک تابو بود. در مالزی و بسیاری دیگر از کشورهای آسیایی، بحث آزاد در مورد نژاد تفرقه افکن و خطرناک تلقی می شود. اغلب غیرقانونی است. با این حال، این مسئله سیاسی را که نژاد در جوامع آسیایی نشان می دهد، پاک نمی کند، جوامعی که بسیاری از آنها در نتیجه استعمار در قرن 19 و 20 چند نژادی شدند و شاهد تنش های نژادی پایدار بودند. آسیا باید در مورد نژاد صحبت کند – حتی اگر دکتر ماهاتیر دقیقاً نشان دهد که چگونه این کار را انجام نمی دهد. تدابیر امنیتی قبل از کنوانسیون “اعلامیه مالایی” در کوالالامپور در 19 مارس که قرار بود در آن سخنرانی کند، افزایش یافت. این رویداد پس از اینکه میزبانان دو مکان پیشنهادی پیشنهادات خود را پس گرفتند، به صورت آنلاین انجام شد.

حساسیت قابل درک بود. شورش های نژادی در دهه 1960 بر سیاست مالزی و سنگاپور (که فدراسیون مالزی را ترک کردند و در سال 1965 مستقل شدند) سایه انداخت. در مالزی، برای مقابله با عدم تعادلی که در آن بسیاری از ثروت ملی در دستان قومی-چینی بود، مالایی‌ها از نوعی سیاست‌ها و امتیازات مثبت برای اقلیت محروم برخوردار بوده‌اند. سنگاپور، که اکثریت قومی-چینی دارد، سخنرانی های تحریک آمیز را برای جلوگیری از درگیری های نژادی محدود می کند، و مهندسی اجتماعی، مانند سهمیه های قومی در مسکن عمومی را برای اجرای یکپارچگی اعمال می کند.

همچنین باید تاکید کرد که مالزی و سنگاپور در منطقه‌ای که با انگیزه‌های نژادی ترسناک است، نسبتاً هماهنگ به نظر می‌رسند. در برخی از کشورهای آسیایی، اقلیت ها رانده شده اند: چینی ها از ویتنام. ویتنامی از کامبوج؛ نپالی ها از بوتان؛ سرخپوستان اهل فیجی؛ روهینگیا از میانمار؛ و در و در. اقلیت چینی در جاکارتا، پایتخت اندونزی، در سال 1998 از خشونت وحشتناکی رنج برد. صدها نفر کشته شدند. سریلانکا یک جنگ داخلی تلخ 26 ساله را تحمل کرد که ناشی از تبعیض علیه تامیل ها و سپس مبارزه آن اقلیت برای وطن بود که در سال 2009 به پایان رسید.

بنابراین نژاد تقریباً در همه جا موضوعی حساس است. با این حال، همان طور که دکتر ماهاتیر نشان داده است، فقدان تقریباً هیچ بحث باز در آسیا، این موضوع را در برابر غوغاگران آسیب پذیر می کند. استدلال او این است که هندی‌ها و چینی‌های مالزی که زبان و فرهنگ خود را حفظ می‌کنند، باید با هنجارهای مالایی مطابقت داشته باشند. او اصرار ندارد که اسلام بیاورند. اما او به خوانندگان یادآوری می کند که او دارای میراث هندی است، اما به عنوان یک مالایی پذیرفته شده است. و اینکه او با تعریف قانون اساسی مالزی از مالایی به عنوان کسی که به زبان مالایی صحبت می کند، از قوانین عرفی مالایی پیروی می کند و مسلمان است، مطابقت دارد. او پیشنهاد می کند که فقط مالایی ها می توانند شهروند کامل باشند و وفاداری اقلیت های چینی و هندی به نوعی مشکوک است.

نگرش این دو غول قاره ای نسبت به مهاجران خود، گاهی اوقات به انگشت اشاره و سوء ظن نژادی مشابهی دامن می زند. هند وضعیت «شهروند خارج از کشور هند» و دسترسی آسان به کشور (اما نه شهروندی کامل) را به کسانی که والدین، پدربزرگ و مادربزرگ یا پدربزرگ و مادربزرگ متولد شده در آنجا (و همسرانشان) دارند اعطا می کند. از سال 1954، چینی های خارج از کشور به طور خودکار واجد شرایط شهروندی نیستند. اما افکار عمومی و بیانیه های رسمی هر دو گاهی اوقات نشان می دهد که دولت چین احساس می کند مسئولیت ویژه ای در قبال چینی های قومی در خارج از کشور دارد. در سال 2015، پس از یک تظاهرات زشت ضد چینی در کوالالامپور، سفیر چین از منطقه آسیب دیده بازدید کرد تا هشدار دهد که اگر اوضاع بدتر شود، چین “بیکار نخواهد نشست”.

چنین مداخلات نادرستی به سوء ظن کسانی مانند دکتر ماهاتیر دامن می زند که از پذیرش اینکه مالزی یک جامعه چند فرهنگی و چند نژادی است، امتناع می ورزند و برای آن بهتر است. مانند ایدئولوژی هندوتوا که توسط دولت نارندرا مودی در هند پذیرفته شد، این یک هدف سیاسی است، برای جلب حمایت اکثریت با نمایندگی اقلیت ها به عنوان یک تهدید. این بسیار خطرناک تر از گفتگوی صریح در مورد نژاد است که اکثر دولت های آسیایی از آن می ترسند. همچنین ارزش‌های آسیایی را که دکتر ماهاتیر در قرن بیستم به شدت از آن حمایت می‌کرد، نادیده می‌گیرد. آنها شامل اجماع سازی بر روی رویارویی و هماهنگی بر تنفر هستند.■

از Banyan، ستون نویس ما در آسیا بیشتر بخوانید:
تسلیحات روسی در جنوب شرق آسیا صاحبان کمتری دارند (23 مارس)
میکرونزی مقابل چین (16 مارس)
شکاف در اولین خانواده سنگاپور بدتر می شود (9 مارس)

همچنین: چگونه ستون بانیان نام خود را گرفت