Lدر ماه نوامبربا شدت گرفتن جنگ در اوکراین، این نگرانی وجود داشت که G20 قله در بالی با عدم حضور و خروج ویران خواهد شد. اما جشنواره گفتگو با موفقیت کمی همراه بود. شی جین پینگ، رهبر چین، برای اولین بار از زمانی که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا شده بود، به صورت حضوری ملاقات کرد. این باشگاه 20 نفره بیانیه مشترکی صادر کرد (پر بحث ترین بند، در مورد حمله روسیه به اوکراین، اعلام کرد که اکثر اعضا جنگ را محکوم می کنند). آیا اندونزی می تواند مانند رئیس جدید انجمن ده عضوی کشورهای جنوب شرق آسیا عمل کند (آسه آن)؟

منطقه می تواند از رهبری استفاده کند. تخمین زده می شود که در دو سال گذشته جنگ داخلی میانمار جان 30000 نفر را گرفته و 2 میلیون نفر را آواره کرده است. چین به قلدری همسایگان آسیای جنوب شرقی خود در دریای چین جنوبی ادامه می دهد. و آسه آن تلاش کرده است تا حس هدف گروه‌های جدیدتر اقیانوس آرام، از جمله Quad، ابتکار عمل آمریکا، استرالیا، هند و ژاپن را تراوش کند. aUKUS، متشکل از آمریکا، استرالیا و بریتانیا.

چرخش یک ساله اندونزی در راس آن حداقل باید به آن کمک کند asean برجسته تر این کشور بزرگترین اقتصاد منطقه است و aseanبه اصطلاح “اولین در میان برابران”. در دوران ریاست جمهوری جوکو ویدودو، اندونزی، که مدت ها در امور جهانی از نزدیک دیده می شد، در خارج از کشور نیز کمی بیشتر تلاش کرده است. جوکووی، همانطور که رئیس جمهور شناخته می شود، طرفدار دیپلماسی «پایین به زمین» است، که عمدتاً به عنوان اولویت دادن به مزیت اقتصادی اندونزی ترجمه می شود.

به گفته ریزال سوکما، سفیر سابق اندونزی در بریتانیا، به دیپلمات های این کشور سه دستور داده می شود: تقویت صادرات، سرمایه گذاری خارجی و گردشگری. شعار اندونزی آسه آن رهبری “مرکز رشد” است.

با این حال، این رویکرد نویدبخش اقدام چندانی در برابر تجاوزات منطقه‌ای چین نیست. سیاست اقتصادی امضای جوکووی استخراج ارزش بیشتر از ذخایر معدنی غنی اندونزی است. و هیچ کشوری به اندازه چین که میلیاردها دلار برای کمک به اندونزی در پردازش ذخایر نیکل خود در بین بزرگترین کشورهای جهان سرمایه گذاری کرده است، در این تلاش مشارکت نمی کند. این گاهی اوقات باعث ایجاد اصطکاک در اندونزی شده است. کارگران چینی و اندونزیایی در برخی از پروژه های چینی با هم برخورد کرده اند. پروژه راه آهن سریع السیر تحت حمایت چین در سررسید و بودجه در حال اجراست. با این حال، سرمایه گذاری بیش از 8 میلیارد دلاری چین در اندونزی در سال 2022 دلیلی قوی برای جوکووی است که چین را به اندازه ای که برخی asean اعضا و آمریکا (که 3 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرد) از او می خواهند.

رئیس جمهور عمدتاً نگران محافظت از آب های اندونزی در برابر تهاجم دریایی چین است. با در نظر گرفتن این موضوع، اندونزی اخیراً قراردادی را با ویتنام امضا کرد تا مناطق اقتصادی انحصاری خود را که این دو کشور قبلاً با آن مخالفت کرده بودند، تعیین کند. جوکووی علاوه بر این مشتاق دفاع از حاکمیت اندونزی در برابر چین در اطراف ناتوناس در شرق سنگاپور است. اگرچه چین به طور مستقیم ادعای جزایر اندونزی را ندارد، “خط نه خط تیره” ای که تقریباً کل دریای چین جنوبی کشیده است، آب های آنها را به دو نیم می کند.

با این حال، این موضوعی است که بیشتر افراد را تحت تاثیر قرار می دهد آسه آناعضا، جوکووی به احتمال زیاد آنها را در این مورد جمع نمی کند. در حقیقت، به نظر می رسد که او هیچ جاه طلبی خاصی برای اندونزی ندارد آسه آن سکانداری فراتر از جذب سرمایه گذاری و تجارت بیشتر.

نگرش او نسبت به حکومت نظامی میانمار آزمونی برای این امر خواهد بود. سال گذشته آسه آن ژنرال ها را از حضور در جلسات خود منع کرد، در انتظار پیشرفت در یک طرح صلح خیالی، که شامل توقف خشونت و انتصاب یک نماینده منطقه ای در کشور جنگ زده است. میانمار این طرح را اجرا نکرده است. و آسه آن در نحوه پاسخگویی تقسیم شده است.

تایلند در ماه دسامبر از طریق یک گفتگوی غیررسمی که توسط اندونزی، مالزی، فیلیپین و سنگاپور تحریم شد، سعی کرد با حکومت نظامی مذاکره کند. مقداری آسه آن کشورها ممکن است استدلال کنند که انتخاباتی که حکومت نظامی در نظر دارد در ماه اوت برگزار کند، باید به تعامل مجدد منطقه ای گسترده تر منجر شود. جوکووی سیگنال های متناقضی داده است. او می گوید آسه آن توسط حکومت نظامی “گروگان” نخواهد شد. همچنین اندونزی یک ژنرال را برای مذاکره به میانمار می فرستد. این یک تلاش جدی برای پایان دادن به فلاکت کشور نیست.

در همین حال اندونزی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری در فوریه 2024 آماده می کند. پس از دو دوره ریاست جمهوری، جوکووی برای انتخاب مجدد نامزد نمی شود. اما مسائل داخلی که بر مبارزات انتخاباتی مسلط خواهند بود، به هر طریقی ممکن است در سیاست خارجی او نفوذ کند. درگیری جدید بین کارگران چینی و اندونزیایی ممکن است بر رئیس جمهور فشار بیاورد تا تهاجم چین را کمی سخت تر به عقب براند. یا به احتمال زیاد، ممکن است او را متقاعد کند که نقش رهبری منطقه‌ای خود را کمتر از آنچه که می‌کرد، در اولویت قرار دهد. ■