منتی بوده است این چند سال گذشته برای مغازه داران اطراف کاخ Gyeongbokgung، که زمانی خانه سلسله Joseon کره ای بود و اکنون برجسته ترین جاذبه گردشگری سئول است، سخت است. در سال 2019، 6 میلیون گردشگر چینی از کره جنوبی دیدن کردند و صندوق‌های صندوق رستوران‌های محلی پایتخت کره جنوبی و مغازه‌هایی را که اجاره می‌دهند پر کردند. هانبوک (لباس سنتی کره ای که در آن گردشگران در محوطه کاخ ژست می گیرند، گویی در درام تاریخی مورد علاقه خود). با این همه گیری، بازدیدهای چینی تقریباً به صفر رسید. بنابراین زمانی که دولت پکن به طور ناگهانی قرنطینه‌های شدید و محدودیت‌های شدید در سفرهای خارجی را کنار گذاشت، چینی‌ها بلیط‌های سفر به کره جنوبی را گرفتند. انتظارات در سئول افزایش یافت. اکنون اختلاف بین دو کشور گردشگران چینی را در کنار امیدهای مغازه داران زمینگیر کرده است.

کره جنوبی با نگرانی از عدم تمایل دولت چین برای انتشار داده های دقیق کووید-19 و ترس از شیوع جدیدی که توسط بازدیدکنندگان چینی ایجاد شده است، اواخر سال گذشته حکم داد که مسافرانی از چین باید قبل و بعد از ورود آزمایششان منفی باشد. (مانند بسیاری از شرق آسیا در طول همه گیری، کره جنوبی از کنترل های سختگیرانه ویزا و شرایط قرنطینه پیروی کرد.) سپس در 2 ژانویه صدور ویزاهای کوتاه مدت برای اتباع چینی را متوقف کرد. این هفته چین به همین شکل پاسخ داد و حتی از صدور ویزای ترانزیت برای کره جنوبی هایی که صرفاً از طریق این کشور عبور می کردند، خودداری کرد.

نخست‌وزیر کره جنوبی، هان داک سو، با نشان دادن چهره‌ای شجاع، اصرار داشت که تصمیم چین به عنوان «تلافی‌جویانه» محسوب نمی‌شود. چین مخالف است. یک سخنگوی دولت “محدودیت های تبعیض آمیز ورود” را محکوم کرد و اقدامات کشورش را “اقدامات متقابل” توصیف کرد. زمانی که کره جنوبی رفتار خود را اصلاح کند، اقدامات چین “تعدیل” خواهد شد.

ژاپن نیز با اقدامات مشابهی برخورد کرده است. اما ده‌ها کشور دیگر که محدودیت‌های سفر را برای مسافران چینی اعمال کرده‌اند، موفق شده‌اند از این طریق هدف قرار نگیرند. چین، ژاپن و کره جنوبی تاریخچه ای پیچیده و اغلب مشکل دار دارند. کره جنوبی و ژاپن عادت دارند در خانه سگ ها جادوها را اجرا کنند، زمانی که به خواست چین خم نمی شوند. برای رئیس جمهور کره جنوبی، یون سوک یول، که در ماه می به قدرت رسید، این طلسم احتمالاً برای بررسی نقاط ضعف در نظر گرفته شده است.

همه رؤسای جمهور کره جنوبی خط خوبی را طی می کنند. آمریکا امنیت کشور را تضمین می کند. اما چین که بزرگترین شریک تجاری کره جنوبی است، رونق آن را تضمین می کند. راضی نگه داشتن هر دو قدرت در یک زمان سخت است. آقای یون در زمینه مسائل امنیتی و اقتصادی به آمریکا نزدیکتر شده است، اما همچنین خواهان رابطه با چین بر اساس “احترام متقابل” است. این عبارت اغلب توسط خود چین در معاملات قوی خود با کشورهای کوچکتر استفاده می شود. محدودیت‌های ویزای تلافی جویانه نشان می‌دهد که این کشور فکر می‌کند که احترام از سوی کره جنوبی به اندازه کافی کافی و بی‌چون نیست.

چین قبلاً ورود بازدیدکنندگان را متوقف کرده است. زمانی که کره جنوبی در سال 2016 با میزبانی سیستم دفاع موشکی آمریکایی موافقت کرد، دولت چین تحریم مصرف کنندگان (عمدتاً اعلام نشده) کسب و کارهای کره جنوبی را آغاز کرد. گروه های تور به کره جنوبی ممنوع شد. این ممنوعیت هنوز در زمان شیوع این بیماری پابرجا بود.

تحلیلگران در کره جنوبی فکر می کنند که چین در تلاش است تا توانایی آقای یون را آزمایش کند. کره جنوبی بی سر و صدا به دنبال انتقال زنجیره های تامین برای صنایع مهم مانند نیمه هادی ها و باتری ها از همسایه خود بوده است. دولت چین توجه داشته است و به کره جنوبی نسبت به “انفصال” هشدار داده است.

به نظر می‌رسد آقای یون با تسلیم نشدن سود می‌برد. علیرغم تلفات گردشگری، به نظر می رسد کره جنوبی ها از اینکه در برابر هر گونه شیوع احتمالی در امان هستند خوشحال هستند (بیش از یک پنجم مسافرانی که از چین وارد می شوند مثبت بودند). به طور گسترده تر، نظرسنجی های اخیر حاکی از افزایش نارضایتی نسبت به چین است. داستان هایی مانند داستان یک تبعه چینی که در 3 ژانویه از یک مرکز قرنطینه گریخت و تنها دو روز بعد دستگیر شد، کمکی نمی کند. احتمالاً محدودیت ها به زودی پایان خواهد یافت. اما آقای یون مطمئناً در آینده تحت آزمایشات دیگری قرار خواهد گرفت. ■

تمام داستان های ما در رابطه با بیماری همه گیر را می توان در مرکز کروناویروس ما یافت.