تیاو اوگاندا افسر راهنمایی و رانندگی در تاکسی 14 نفره را عقب زد و 20 بزرگسال، چهار کودک و یک نفر را له شده پیدا کرد. اقتصاددان خبرنگار “چرا هیچ کدام از شما شاکی نیستید؟” او پرسید و به درهم تنیده اندام نگاه کرد. در واقع، هیچ کس چیزی نگفته بود زیرا راهبر حرکت را به تاخیر انداخته بود تا مینی‌بوس خود را فراتر از حد مجاز پر کند. و حالا در حالی که پلیس زن به مسافران اضافی دستور پیاده شدن داده بود، سکوت کردند. یک مایل پایین‌تر از جاده، در حالی که پلیس‌ها از دیدشان دور بودند، اخراج‌شدگان دوباره به داخل فشار آوردند و موتورسیکلت‌هایی را که از نظر تاکتیکی قرار داشتند، سوار کردند.

سوال پلیس زن به جاست. چرا مسافران آفریقایی باید ناراحتی و تاخیر را تحمل کنند؟ تاکسی‌های مشترک و اتوبوس‌های بین‌شهری معمولاً ساعاتی دیرتر حرکت می‌کنند. اکثر مسافران خدمات بد را با آرامشی شگفت‌آور تحمل می‌کنند. اما برخی از آنها شروع به تقاضای بهتری کرده اند – نشانه ای از افزایش درآمد و تغییر ارزش اقتصادی زمان.

حمل و نقل عمومی در اوگاندا اغلب صبر را آزمایش می کند. خبرنگار شما یک بار به دنبال سوار شدن از یک پارک تاکسی در لیرا، یک شهر شمالی بود. عجله کن، عجله کن، و او را به سمت یک وسیله نقلیه مملو از موتور با دور موتور هدایت کرد، اصرار کرد. ده دقیقه بعد، در حالی که تاکسی هنوز بی حرکت بود، مسافری برای «خرید نوشابه» بیرون آمد و دیگر برنگشت. یک ربع گذشت و یکی دیگر همین کار را کرد و بعد یکی دیگر. در نهایت مشخص شد که تقریباً همه «مسافران» دستمزدی بودند و مشتریان را با این توهم ترغیب می کردند که تاکسی پر است و آماده حرکت است.

پاسخ به سوال پلیس زن توسط Huzairu Lubega که مدیریت یک شرکت اتوبوسرانی را بر عهده دارد می دهد. او می‌گوید اتوبوس‌های با کمتر از 45 مسافر نمی‌توانند هزینه‌های سوخت و نگهداری را پوشش دهند، بنابراین ساعت‌ها منتظر مسافران اضافی هستند. تنها راه برای خروج به موقع، افزایش قیمت بلیط خواهد بود. مسافران تأخیر را می‌پذیرند، زیرا این مبادله را درک می‌کنند و برای پرداخت سریع‌تر خدمات بسیار سختگیر هستند. وقتی اکثر مردم سخت هستند، خروج دیرهنگام تعادل بازار است.

اما با افزایش درآمد، هزینه فرصت انتظار افزایش می یابد. در ژانویه گلوبال کوچز، که به شهر پررونق Mbarara می رود، در پاسخ به تقاضای مشتریان، یک سرویس اتوبوس “اجرایی” راه اندازی کرد. مسافران در ازای تهویه مطبوع، صندلی های بزرگتر، میزهای تاشو و آب رایگان، یک سوم بیشتر از کرایه معمولی می پردازند. حتی بهتر از آن، اتوبوس به موقع حرکت می کند. پیوس موگابه، مهندس با صندلی پنجره می گوید: «شما برنامه را می دانید تا بتوانید روز خود را به درستی برنامه ریزی کنید. بدون اینکه بخواهید “فانتزی” به نظر بیایید، “شما با افرادی نشسته اید که می توانید با آنها ارتباط برقرار کنید”.

این نوع خدمات ممتاز در حال حاضر در کشورهای ثروتمند آفریقایی به خوبی تثبیت شده است. برخی از شرکت‌های اتوبوسرانی کنیایی نسخه‌ای از تجربه خطوط هوایی را ارائه می‌دهند که مملو از وای‌فای داخل هواپیما، نوشیدنی‌های تازه، بخش «کلاس تجاری» و غار است. شخص خیلی مهم صندلی ها مشتریان آنها نخبگان پولدار نیستند که در تویوتا پرادوهای بزرگ با ماشین سوار شوند. در عوض، آنها یک طبقه نوظهور از کارگران حقوق بگیر و مشاغل کوچک هستند که توانایی پرداخت هزینه رانندگی را ندارند، اما هنوز جلساتی برای شرکت در زمان مقرر دارند.

محققان جوهر زیادی در مورد اندازه طبقه متوسط ​​آفریقا ریخته اند. برخی از تعاریف آنقدر گسترده هستند که تقریباً هر کسی را که در فقر زندگی نمی کند در بر می گیرد. برخی دیگر فقط اقلیت مرفهی را که سبک زندگی غربی دارند به حساب می آورند. اما راه دیگر برای درک طبقه از طریق نشانگرهای ظریف تمایز اجتماعی است. فقط به دنبال یک حرکت وقت شناس و کمی فضای پا باشید. ■