لAST YEAR پراتاپ بانو مهتا ، المپیکی ترین روشنفکران عمومی هند ، خشم بسیاری از هموطنان خود را برانگیخت. آقای مهتا به جای ستایش از جسارت دولتی که تازه حکومت مستقیمی بر جامو و کشمیر ، معضل ترین کشور هندوستان و تنها دولت اکثریت مسلمان آن اعمال کرده بود ، هشدار داد. وی گفت ، ما نباید “هندی سازی” کشمیر را تشویق کنیم ، بلکه باید از “کشمیری کردن” خزنده هند ترسید. تمرکز نباید بر روی آنچه نارندرا مودی ، نخست وزیر ، می خواست هندی ها ببینند باشد: ادعای اراده ملی (بخوانید اکثریت هندو) و پایان ده ها ابهام شفاف بر سرزمین ، که توسط پاکستان ادعا می شود. در عوض ، آقای مهتا استدلال کرد ، این باید در مورد آنچه قرار بود در کشمیر غیب شود باقی بماند: عدم رعایت بزرگترین دموکراسی جهان در اساسی ترین مسئولیت قانون اساسی خود ، برای جلب رضایت حاکمیت.

آقای مودی در اولین دوره ریاست جمهوری خود ، قبل از انتخاب مجدد پر سر و صدا در سال گذشته ، اغلب چنین دوگانگی هایی را منعکس می کرد. او می توانست در حالی که سیاست تقسیم را تمرین می کند ، از وحدت صحبت کند ، یا در حالی که قدرت دولت را تحکیم می کند ، از آزادسازی بازارها صحبت کند ، یا در حالی که به طور خصوصی با پلوتوکرات های قدرتمند دست به کار می شود ، مرد کوچک را علناً قهرمان کند. به نظر می رسد نخست وزیر در دوره دوم ریاست جمهوری خود نه تنها چهره ژانوس خود را حفظ کرده بلکه بازوهای اضافی یک خدای هندو را نیز جوانه زده است.

طی چند هفته کوتاه دولت وی مجموعه قابل توجهی از قوانین را تحت فشار قرار داده است. با مقابله با مسائلی که ده ها سال است توسط امتیازدهی سیاسی پیچیده شده است ، از جمله اقدامات قاطعانه ای برای رهایی کشاورزی از کنترل دولت ، گره گشایی قوانین خفقان کار ، تجدید نظر در آموزش عمومی و اصلاح دیوان سالاری برداشته شده است. به عنوان مثال ، مقررات جدید مربوط به کار ، 44 قانون را به چهار کد ملی ساده تبدیل می کند.

این حرکات کاملاً بحث برانگیز است. آنها یک پتک را به قسمتهای دولت سوسیالیست مردسالار می برند ، که در دهه های اولیه استقلال هند ساخته شده بود و از دوره های اولیه آزادسازی فرار کرده بود. مشارکت کننده های پر سر و صدا و پر سر و صدا آقای مودی لحظه ای عالی از گذار را اعلام می کنند. حتی منتقدان دولت وی اذعان می کنند که ، خواه قوانین خاص به خوبی در نظر گرفته نشود ، آقای مودی حداقل درختانی را لرزاند که نیاز به لرزش داشت و سرانجام نشان داد که آنچه را که قول داده بود انجام دهد ، اما در اولین تحقق آن موفق نشد. مدت، اصطلاح.

با این وجود این همه استقبال پیشگامانه نمی تواند کاملاً آنچه را که در پس زمینه اتفاق می افتد پنهان کند. آقای مودی همانطور که با یک بازوی خود اقتصاد هند را متلاشی می کند ، با دست دیگر او آزادی های سخت را به دست آورده است. دولت وی نه تنها از تعداد بیشتر خود ، بلکه از قوانین کوچک ، رأی صوتی بسیار مشکوک و راهپیمایی مخالفان برای وارد کردن بیش از دوازده قانون از طریق پارلمان در یک هفته استفاده کرد.

به دور از پارلمان ، بی اعتنایی دولت مودی به روند قانونی هر چه بیشتر چشمگیرتر می شود. تا حدی که حتی در سیاست های تیره و تار هند بی سابقه بوده است ، آژانس های ظاهراً بی طرف دولت ، مانند پلیس را به ابزارهای صریح قدرت اجرایی تبدیل کرده است. و طرفداران نخست وزیر در غیرت خود برای ترویج روایتی درخشان ، تلاش های عجیب و غریب می کنند تا عقاید مخالف را خاموش و بی اعتبار کنند. این فقط موضوع منتقدانی نیست که با طرح دعاوی ساختگی یا مطالبات مالیاتی روبرو هستند. در طی یک هیاهوی رسانه ای اخیر ، ارتشی از مجریان تلویزیونی شیاد و ترول های آنلاین پس از خودکشی دلخراش یک بازیگر بالیوود ، فقط برای سوmirاستفاده از یک حزب سیاسی مخالف آقای مودی ، فریاد قتل را فریاد زدند.

در پشت سر و صدا ، آنچه از این دستبردها آشکار می شود ، جنبه فزاینده ای از دوران مودی است که به ویژه ساکنان کشمیر ، بیش از حد با آن آشنا هستند: ریاکاری. بودجه خارجی را در نظر بگیرید. دولت مودی با استناد به امنیت ملی و نیاز به پاسخگویی ، به طور انتخابی کمکهای مالی به گروههایی را که دوست ندارد ، کاهش داده است. بیش از شش سال حدود 15000 NGOمجبور به تعطیلی شده اند ، آخرین مورد دفتر هند عفو بین الملل ، مدافع حقوق بشر است. با این حال ، آقای مودی با استفاده از بودجه سیاسی و همچنین صندوق شخصی “اضطراری” نخست وزیر که در طی همه گیری ایجاد شده بود ، حجاب می کند.

هر کاری که او با تمام دستهای دیگر خود انجام می دهد ، آقای مودی همیشه مطمئن است که یکی را برای تکان دادن در جمعیت آزاد نگه می دارد. سال گذشته در کشمیر “آزاد شده” ، دوربین ها او را در کشتی در دریاچه دال گرفتند ، مانند یک دریادار ناوگان ایستاده بود. اخیراً او در دهانه تونل جاده ای در هیمالیا ، سوار بر یک جیپ ایستاده و دوباره تکان می خورد. اما مشاهده دقیق هر دو صحنه چیز دیگری را نشان داد. جمعیتی نبود ، فقط افراد امنیتی بودند.

این مقاله در بخش چاپ آسیا تحت عنوان “Modi the multi-Tasker” منتشر شد