حاین است نوع اهدا کنندگان رهبر احترام می گذارند. هنگامی که آلسان اوتارا در سال 2011 به ریاست جمهوری رسید ، ساحل عاج ویران شد ، و در اثر دو جنگ داخلی و یک دهه آشوب سیاسی ویران شد. تحت سرپرستی وی کشور آرامتر و ثروتمندتر شده است. وی سرمایه گذاری های خارجی را جلب کرده ، مقابله با فساد اقتصادی و ریاست اقتصادی را بر عهده داشته است که از زمان روی کار آمدن او سالانه به طور متوسط 8٪ رشد می کند. ساحل عاج زمانی به عنوان نگین آفریقای فرانکوفون در نظر گرفته می شد. آقای اوتارا (در تصویر) برخی از درخشش های خود را بازیابی کرده است.
اگر چنین دستاوردهایی را کنار بگذاریم ، به نظر می رسید رئیس جمهور وقتی شهرت خود را تأمین می کند ، پس از چند کلاهبرداری ، بازنشستگی خود را در ماه مارس اعلام کرد. اگرچه او اصرار داشت که قانون اساسی جدید در سال 2016 به او اجازه داد كه برای دوره سوم (و چهارم) دوره خود را انتخاب كند ، 78 ساله به این نتیجه رسید كه خود را به دو مورد بسنده می كند – و سپس قدرت را به یك جانشین سرحال تحویل می دهد.
به نظر می رسد در آمادو گون کولیبالی ، نخست وزیر ساحل عاج ، فقط این مرد را داشته باشد. آقای کولیبالی نه تنها 30 سال در کنار استادش بود ، وفاداری او چنان مشتاقانه بود که دوست داشت خودش را به عنوان “شاگرد” رئیس جمهور توصیف کند. نامزدی آقای کولیبالی کوتاه مدت به اثبات رسید. در 8 ژوئیه او درگذشت.
بنابراین در تاریخ 6 اوت ، “فورس ماژورآقای اوتارا موافقت کرد تا در انتخابات اکتبر شرکت کند. احزاب مخالف گریه می کنند و می گویند او به حداکثر مدت خود رسیده است.
اهدا کنندگان نیز احساس ضعف خواهند کرد. این کمکی نکرد که در همان روزی که آقای اوتارا روند خود را تغییر داد ، حزب حاکم در نزدیکی گینه از رهبر 82 ساله خود ، آلفا کونده ، خواست تا برای سومین بار در انتخاباتی که قرار است در اکتبر برگزار شود ، نامزد شود.
حتی در این صورت ، اکثر افراد خارجی احتمالاً با نامزدی اواتارا همراه خواهند بود ، فقط به این دلیل که گزینه های غیرمنتظره نیستند. رقیب اصلی رئیس جمهور هنری کونان بدیه ، رئیس جمهور سابق است که ادعا می کند صدای جوانان است. وی 86 ساله است. بین سالهای 1993 و سرنگونی او در سال 1999 دولت وی شرور و ناعادلانه بود.
بدتر از آن ، او شوونیسم قومی را در تلاش برای جلوگیری از اینكه آقای اواتارا ، یك شهروند شمالی باشد ، براندازد و برهم زند دهه های سلطه جنوبی را برانگیزد. 12 سال تلاطمی که ساحل عاج بین سالهای 1999 و 2011 متحمل شد ، ارتباط زیادی با سرگیجه آقای بدیه دارد.
حتی اگر اصطلاح سوم اواتارا نشان دهنده شر کمتری باشد (که مشخص نیست) ، باز هم دلایل اضطراب وجود دارد. با افزایش سن رهبران اغلب بی رحم تر می شوند. آقای اوتارا قبلاً یک سری اقتدارگرایانه را نشان داده است. گیوم سورو ، نامزد رقیب ریاست جمهوری و رهبر سابق شورشیان ، به اتهام اختلاس غیرحضوری به 20 سال زندان محکوم شد ، اتهامی که همه باور ندارند. نوزده نفر از نزدیکان آقای سورو از ماه دسامبر در بازداشت به سر می برند. احزاب دیگر نیز از آزار و اذیت شکایت دارند. با نگرانی بیشتر ، نامزدی آقای اوتارا ممکن است احتمال خشونت را افزایش دهد. اختلافات به سرعت جنبه قومی در ساحل عاج پیدا می کند ، جایی که احزاب ریشه در قومیت دارند ، نه ایدئولوژی.
اگرچه آقای اوتارا ثبات را برقرار کرد ، اما با کاهش جنگ داخلی که در سال 2002 باعث شد کشور به نصف تقسیم شود ، کم کاری کرد. جنوبی ها به دنبال طرفداری آقای اوتارا نسبت به شمال هستند. رینالدو دپاگه از گروه بحران بین الملل ، می گوید: “او تلاش كرد تا به مسائل سیاسی پاسخ اقتصادی دهد.” NGO مستقر در بروکسل. “فرصت های آشتی از دست رفته است.”
گویی درام کافی نبوده است (آقای دپاگین می گوید: “پیچش های سریال Netflix بیشتر بوده است) ، دو بازیگر هنوز روی صحنه نرفته اند. اولین نفر لوران گباگبو ، رئیس جمهور سابق دیگر است. امتناع وی از پذیرفتن شکست مقابل آقای اواتارا در سال 2010 ، دور جدیدی از جنگ را در پی داشت که 3000 کشته بر جای گذاشت. وی که سال گذشته توسط دادگاه کیفری بین المللی لاهه به جرایم علیه بشریت تبرئه شد ، قصد بازگشت خود را دارد. آقای گباگبو اگرچه کاندیدا نبود ، اما اگر وزن خود را پشت سر آقای بدیه بگذارد ، می تواند نتیجه را تحت تأثیر قرار دهد. آقای اوتارا همچنان محبوب است اما یک بلیط ترکیبی جنوب می تواند او را نزدیک کند.
بازیگر نهایی ارتش است که تمایل دارد اواخر درامهای عاج را وارد صحنه کند. برخی از افسران آن شورشیان سابق وفادار به آقای سورو هستند. اگر در یک انتخابات مناقشه برانگیز خشونت ایجاد شود ، برخی می ترسند که اقدام بعدی کودتا باشد. ■
این مقاله در بخش چاپ خاورمیانه و آفریقا تحت عنوان “پیروزی سلطنت طلبان” چاپ شده است
