دبلیوHEN چین در سال 2020 کمپین اجبار اقتصادی را علیه استرالیا به راه انداختند، روسای حزب کمونیست فکر می کردند که اهرم فشاری دارند. اقتصادهای دو کشور – استرالیا سرشار از منابع و چین تشنه کالا – مکمل یکدیگر بودند و ارتباط نزدیکی با هم داشتند. چین با محدود کردن گسترده محموله‌ها از چوب گرفته تا زغال سنگ، خرچنگ دریایی، جو و شراب، به بهانه‌هایی از جمله نگرانی‌های اغراق‌آمیز در مورد شیوه‌های تجاری و هجوم آفات، 24 میلیارد دلار استرالیا (16 میلیارد دلار) را به استرالیا تحمیل کرد. با این حال تسلیم نشد. و مانند موج سواری که از حمله کوسه جان سالم به در می‌برد، استرالیا اکنون از سه سال قلدری چینی با وضعیت بسیار خوبی بیرون آمده است.

صادرات این کشور برای مدت کوتاهی تحت این محدودیت‌ها متضرر شد، سپس افزایش یافت – که در سال گذشته به بزرگترین مازاد تجاری استرالیا، معادل بیش از 7 درصد رسید. تولید ناخالص ملی. و بلوک‌های تجاری که پس از آن که دولت محافظه‌کار آن زمان استرالیا جرأت درخواست تحقیق در مورد منشأ کووید-19 را کرد، اعمال شد، از بین می‌رود. در 18 مه، پس از دیدار وزرای بازرگانی دو کشور در پکن، چین ممنوعیت دوفاکتو چوب استرالیا را لغو کرد. (شیائو کیان، سفیر چین در کانبرا توضیح داد: «مطالعه جدی» توسط مقامات قرنطینه نگرانی‌های آن را در مورد هجوم حشرات برطرف کرده است.) از ژانویه، واردکنندگان چینی بی سر و صدا زغال سنگ استرالیا را خریداری می‌کنند: در سه ماهه اول سال 2023 استرالیا 1.2 میلیارد دلار استرالیا برای آنها ارسال کرد. -ارزش چیزها دولت کارگر چپ میانه استرالیا می گوید صادرات پنبه و مس نیز از سر گرفته می شود. چین در حال بررسی تعرفه های جو است، استرالیا نیز پرونده خود را علیه آنها در سازمان تجارت جهانی به حالت تعلیق درآورده است.سازمان تجارت جهانی).

پس از سال ها قلدری کنترل نشده چینی ها، در دریاهای آسیا، در مجامع چندجانبه و فراتر از آن، فرار استرالیا به طور گسترده به عنوان یک پیروزی قابل توجه شناخته می شود. و همینطور است. با این حال، و همچنین اعصاب قوی، دوز زیادی از شانس را در بر داشت.

رهبران چین فقط نیمی از حق را داشتند. با شروع تحریم آنها، اقتصاد استرالیا در واقع به شدت به بازارهای چین متکی بود. صادرات کالاها و خدمات به چین 11 درصد از تجارت خارجی استرالیا را در سال 2005 تشکیل می داد. تا سال 2020، این سهم به 37 درصد رسید. برای کاهش اتکای خود، شرط‌بندی استرالیا بر چین عمدتاً یک شرط در تجارت بین‌المللی بود. استرالیا شرکت های چندملیتی نسبتا کمی دارد که در داخل چین تولید و می فروشند. اما حتی بدون اینکه شرکت‌های تابعه وسیعی که در داخل مرزهای چین کار می‌کردند، استرالیا به‌طور جدی آسیب‌پذیر بود. اقتصاد دانشاخص داخلی قرار گرفتن در معرض چین، صادرات کالا به چین، صادرات خدمات به چین و هنگ کنگ و درآمد شرکت‌های چندملیتی خارجی وابسته به چین را اضافه می‌کند. قرار گرفتن در معرض استرالیا، در 8.2٪ از تولید ناخالص ملی در سال 2020، دو برابر آمریکا و نزدیک به آلمان بود.

با این حال، خوشبختانه برای استرالیا، زمانی که محدودیت‌های تجاری کاهش یافت، مشخص شد که این دو اقتصاد به قدری مناسب هستند که کسب‌وکارهای چین به اندازه استرالیا، اگر نه بیشتر، درد را احساس می‌کنند. و جایگزینی برخی کالاها مانند سنگ آهن استرالیا به قدری سخت بود که چین ترجیح داد اصلا آنها را هدف قرار ندهد. همچنین به طور اتفاقی برای استرالیا، بسیاری از صادرکنندگان کبود آن بازارهای جایگزین پیدا کردند.

پس از اعمال تعرفه 80 درصدی بر جو استرالیا توسط چین، تولیدکنندگان آن جو را به کشورهای آسیای جنوب شرقی فروختند. آنها همچنین محصولات دیگری را کاشتند. و آبجوسازان چینی مجبور شدند جو کشورهای دیگر را بخرند که به خوبی نبود. هنگامی که چین محموله های زغال سنگ استرالیا را مسدود کرد، به طور مشابه مجبور شد از روسیه و اندونزی بیشتر بخرد. این باعث شد هند و ژاپن کوتاه بیایند، بنابراین استرالیا به آنها فروخت. در همین حال، افزایش قیمت های جهانی باعث شد معدنچیان استرالیایی پول زیادی کسب کنند. درد استرالیایی، اگرچه ناچیز نبود، متمرکز بود: ماهیگیران خرچنگ مبارزه کردند. صادرات شراب به طبقات متوسط ​​چین کاهش یافت.

تلاش‌های استرالیا برای مدیریت سیاسی بحران توسط چینی‌ها کمک شد. ماشین تبلیغاتی چین به شدت استرالیا را محکوم کرد و تقریباً تمام تماس های رسمی متوقف شد. در نوامبر 2020 سفارت چین در استرالیا فهرستی از 14 شکایت از دولت محافظه کار آن کشور را منتشر کرد. چین بسیار فراتر از مسائل اقتصادی، ناله کرد که اعضای پارلمان استرالیا اجازه داشتند از حزب کمونیست انتقاد کنند و رسانه‌های خبری این کشور گزارش‌های «غیر دوستانه یا متضاد» درباره چین منتشر کردند. اسکات موریسون، نخست وزیر وقت، پیشنهاد کرد که این شکایات اساساً علیه «استرالیا صرفاً استرالیا بودن» است.

استرالیا که از چنین اقدامات اشتباهی دلگرم شده بود، اعصاب خود را حفظ کرد. انتخاب یک دولت جدید به رهبری آنتونی آلبانیز به چین بهانه ای برای سقوط داد.

دولت آقای آلبانیز مراقب بوده که کلاغ نکند. با نادیده گرفتن صحبت ها درباره یک پیروزی بزرگ برای غرب، این کشور مدعی است که در برخورد با چین کاملا محترمانه و عمل گرا است. وزرا می‌گویند، ایده این است که «تا جایی که می‌توانیم همکاری کنیم، در جایی که باید با هم مخالفت کنیم» – به این معنی که اژدها را بی‌هدف نزنیم. یکی دیگر از مقامات استرالیایی هشدار می دهد: “در پشت درهای بسته اختلاف نظر داشته باشید، اما اختلافات خود را تقویت نکنید.” چین به این موضوع به خوبی پاسخ می دهد.»

در کنار این احتیاط، استرالیا نیز نقاط قوت خود را درک کرد. همان مقام استدلال می کند که چین تسلیم شد زیرا “دید که ما تسلیم نمی شویم”. استرالیا در برابر خواسته ها برای تغییر قوانین، لغو ممنوعیت های سرمایه گذاری و خفه کردن منتقدان مقاومت کرد. در عوض، در دولت قبلی و فعلی خود، سیاست امنیتی خود را از طریق آمریکا محکم‌تر کرد AUKUS، a پیمان سه جانبه ساخت زیردریایی که شامل بریتانیا نیز می شود و سیاست بازدارندگی. این کشور همچنین به صورت دیپلماتیک بیشتری برای مقابله با نفوذ چین در اقیانوس آرام تلاش می کند. ممنوعیت های تجاری به این معنا نتیجه معکوس داشته است.

استرالیا مثال مفید دیگری را در این زمینه ارائه داد wto. چین موافقت کرد که تعرفه های جو خود را در زمانی که پرونده استرالیا علیه آنها به پایان می رسید، بازنگری کند. استرالیا به جای وادار کردن این موضوع به یک قضاوت رسمی، اقدام خود را به حالت تعلیق درآورد. متیو گودمن از مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن می‌گوید: «چین نمی‌خواهد در عرصه بین‌المللی شرمنده شود».

استرالیا علاوه بر این با این واقعیت که چین می‌خواهد به مشارکت جامع و مترقی ترانس پاسیفیک بپیوندد، کمک کرد.CPTPP) یک معامله تجاری گسترده منطقه ای است. به عنوان یک CPTPP استرالیا می تواند عضویت چین را مسدود کند. بر این اساس، تا زمانی که چین قوانین اقتصادی و قراردادهای تجارت آزاد قبلی خود با استرالیا را زیر پا می گذارد، امکان گفتگوهای الحاق وجود ندارد.

استرالیا چگونه از خطر تکرار محافظت می کند؟ جدایی در دستور کار نیست – چین هنوز هم تقریباً یک سوم کل صادرات کالاها و خدمات آن را به خود اختصاص می دهد. اما سه سال قلدری چینی آثاری از خود بر جای گذاشته است. استرالیا در تلاش است تا با امضای قراردادهای تجارت آزاد با هند و بریتانیا، وابستگی خود به چین را کاهش دهد. دیگری، با اتحادیه اروپا، در دست ساخت است.

تجاوز چین اذهان را در میان شرکا و متحدان استرالیا نیز متمرکز کرده است. در نشست 20 مه در ژاپن، رهبران گروه هفت (G7) کشورها نسبت به «افزایش نگران‌کننده حوادث اجبار اقتصادی» ابراز نگرانی کردند و برای اولین بار قول دادند در برابر تلاش‌ها برای «سلاح‌سازی وابستگی‌های اقتصادی» همکاری کنند. صحبت از همبستگی و هماهنگی بیشتر است، بنابراین کشورها با فروش بیشتر به یک قلدر وقتی دوست یا همسایه مورد هدف قرار می گیرند، سود نمی برند. رام امانوئل، سفیر آمریکا در ژاپن، از ارائه “حمایت و فرصت های جبرانی برای شرکا در مواقع ضروری” توسط کشورش صحبت می کند.

چین بزرگترین شریک تجاری لیست طولانی و رو به رشدی از کشورها است. تعداد بسیار کمی دارای ثروت و منابع طبیعی هستند که از استرالیا، کشور “خوش شانس” محافظت کرده است. با این حال، بسیاری در حال مطالعه درس های فرار استرالیا از چنگال چین هستند. ■