منN 1908 دومین USS میسورییک کشتی جنگی آمریکایی، به عنوان بخشی از تور به اصطلاح ناوگان سفید بزرگ در آسیا و دور زدن جهان، از سانفرانسیسکو به سیدنی رفت. جانشین او، سوم USS میسوری، میزبان تسلیم ژاپن در سال 1945 بود. در 13 مارس چهارم USS میسورییک زیردریایی تهاجمی کلاس ویرجینیا، با حک کردن نام خود در تاریخ قدرت دریایی آمریکا در اقیانوس آرام، به این دودمان برجسته زندگی کرد.

در یک بعد از ظهر گرم در سن دیگو، جو بایدن، آنتونی آلبانیز و ریشی سوناک، رهبران آمریکا، استرالیا و بریتانیا در مقابل میسوری و فصل بعدی را فاش کرد AUKUS پیمانی که 18 ماه پیش توسط کشورهایشان امضا شد. این امر دخالت آمریکا و بریتانیا در اقیانوس آرام را تشدید می‌کند و سه متحد را به شیوه‌های بی‌سابقه‌ای، تا دهه 2040 و پس از آن، به هم پیوند خواهد داد.

این حماسه در سال 2016 زمانی آغاز شد که استرالیا با یک قرارداد 33 میلیارد دلاری موافقت کرد تا زیردریایی‌های تهاجمی کلاس کالینز قدیمی خود را با 12 قایق دیزلی برقی فرانسوی جایگزین کند. در سال 2021، با توجه به تهدید چین، به آن توافق پایان داد و امضا کرد AUKUS با هیاهوی بزرگ بر اساس شرایط آن، آمریکا و بریتانیا به استرالیا کمک خواهند کرد تا ناوگانی متشکل از حداقل هشت زیردریایی هسته‌ای (اما نه با سلاح هسته‌ای) بسازد. اینها برد، استقامت و مخفی کاری بسیار بیشتری نسبت به قایق های برقی دارند (نقشه را ببینید). آنها همچنین بسیار پیچیده تر هستند. تنها شش کشور این فناوری را دارند و آمریکا قبلاً این فناوری را تنها با بریتانیا به اشتراک گذاشته است.

آقایان، آقای بایدن، آقای آلبانیز و آقای سوناک فاش کردند که استرالیا و بریتانیا قصد دارند با ساختن طرحی برای زیرزمین حمله آتی بریتانیا، موسوم به یک قایق جدید، مشترک تولید کنند. SSN (R). (یک SSN یک زیردریایی تهاجمی است که سلاح های متعارف حمل می کند و زیردریایی ها و کشتی های دیگر را شکار می کند. SSBNکه حامل موشک های بالستیک مسلح هسته ای است). بریتانیا اولین قایق ها را در بارو در شمال غربی انگلستان خواهد ساخت. استرالیا از نمونه های اولیه یاد خواهد گرفت، سپس نمونه های خود را در آدلاید بسازد. ایده ایجاد یک اقتصاد در مقیاس است، با سرمایه‌گذاری استرالیایی که کشتی‌سازی بریتانیا را تقویت می‌کند و سفارش کل بزرگ‌تر باعث کاهش هزینه‌ها برای هر دو کشور می‌شود.

فناوری آمریکایی این جدید را پر خواهد کرد «SSN-AUKUS“. آمریکا سیستم پرتاب عمودی خود را ارائه خواهد کرد، مجموعه‌ای از لوله‌ها که می‌توانند تعداد بیشتری موشک و موشک‌های پیشرفته‌تر را نسبت به لوله‌های اژدر سنتی در خود جای دهند. هیچ زیردریایی تهاجمی انگلیسی این قابلیت را نداشته است. صنایع دفاعی هر سه کشور به میزان بی‌سابقه‌ای درگیر خواهد شد. زیرسیستم هایی مانند تجهیزات ارتباطی، سونار و کنترل آتش باید بین قایق انگلیسی-استرالیایی و قایق بعدی آمریکایی سازگار باشند. یکی از مقامات درگیر در این پیمان می گوید: «ما تقریباً یک نیروی مشترک زیردریایی هسته ای خواهیم بود. این یک “زیردریایی زیبا و ترکیبی” خواهد بود که دیگری را فوران می کند.

اما، مانند تولید ویسکی، تولید زیربناهای رده بالا در سال های دو رقمی سنجیده می شود. قایق های فعلی استرالیا حدود 30 سال سن دارند و باید تا اوایل دهه 2030 بازنشسته شوند. اولین SSN-AUKUS تا اوایل دهه 2040 در دست استرالیا نخواهد بود. تام شوگارت که خودش به این مقام رسیده است، می‌گوید که تولید یک فرمانده زیردریایی در نیروی دریایی آمریکا حداقل 15 سال طول می‌کشد – تا حدی به دلیل پیچیدگی آموزش افسران در نحوه استفاده و نگهداری از سیستم‌های پیشران هسته‌ای. نیروی دریایی چین، بزرگترین نیروی دریایی جهان، از قبل خطرناک به نظر می رسد. برای پر کردن این شکاف، سه رهبر دو گام دیگر راهگشا را اعلام کردند.

اول، در اوایل سال 2027، آمریکا و بریتانیا زیردریایی های خود را در اقیانوس آرام در طرحی که برخی از مقامات آن را “حضور چرخشی تقویت شده” می نامند، مستقر خواهند کرد. ناتو“حضور رو به جلو تقویت شده” گروه های جنگی زرهی در شرق اروپا. به گفته یکی از مقامات، آمریکا معمولاً در هر زمان بین دو تا چهار زیرزمین تهاجمی در آسیا دارد. بر اساس راه‌اندازی جدید، حداکثر چهار زیرمجموعه کلاس ویرجینیا را به چرخش می‌اندازد hmas استرلینگ در نزدیکی پرث – یک گام بزرگ و نسبتاً آشکار که مستلزم پایان دادن به سیاست محرمانه بودن تقریباً کامل در مورد استقرار فرعی است. بریتانیا قصد دارد یکی از زیرمجموعه های کلاس Astute خود را از بین ناوگان برنامه ریزی شده 7 نفره خود بچرخاند. ملوانان استرالیایی در حال حاضر جاسازی در زیر کشتی های آمریکایی و بریتانیایی را آغاز کرده اند.

دوم، در اوایل دهه 2030، با فرض تایید کنگره، استرالیا سه زیردریایی کلاس ویرجینیا را با نرخ تخفیفی از آمریکا خریداری خواهد کرد، با گزینه دو زیردریایی دیگر، به عنوان یک قایق موقت برای استفاده تا ssn–aukus پیدا می شود. اینکه آمریکا با این امر موافقت کرد جای تعجب دارد. اجاره یک زیرمجموعه هسته ای بسیار نادر است: فقط روسیه تا به حال این کار را به هند انجام داده است. استرالیا برای سرنشینان زیرنشین های فعلی خود که کمتر از 60 نفر را اشغال می کنند، با مشکل مواجه شده است. کلاس ویرجینیا به 140 یا بیشتر نیاز دارد. مهمتر از آن، نیروی دریایی آمریکا در تلاش است تا زیردریایی های کلاس ویرجینیا را به اندازه کافی برای خود به دست آورد، زیرا در تلاش است تا فاصله خود را با چین کم کند. بنابراین انتظار می رود استرالیا میلیاردها دلار و هزاران کارگر در کارخانه های کشتی سازی آمریکا سرمایه گذاری کند. حتی با این وجود، بسیاری در کنگره ممکن است از انحراف بدنه ها ناراضی باشند. و قانونگذاران آمریکا ممکن است نیاز به اصلاح رژیم مقررات ترافیک بین‌المللی اسلحه داشته باشند که محدودیت‌های سختی را بر صادرات فناوری پیشرفته حتی برای متحدان اعمال می‌کند.

خطرات متعدد است. این پروژه باید حداقل سه دوره ریاست جمهوری آمریکا را فراتر از دوره کنونی آقای بایدن و بیش از سه دوره انتخابات بریتانیا تحمل کند – این یک آزمون سخت است، حتی اگر از حمایت دو حزبی در هر سه کشور برخوردار باشد. بر اساس برآوردهای اولیه، هزینه استرالیا می تواند طی 32 سال 180 تا 245 میلیارد دلار باشد. برای استرالیا تولید نیروی کار ماهر و تخصص هسته ای کار سختی خواهد بود. پیتر مالیناوسکاس، نخست‌وزیر استرالیای جنوبی، که آدلاید پایتخت آن است، در 10 مارس اظهار داشت: «این احتمالاً یک تلاش 100 ساله است.

اما سود آن بالا خواهد بود. برای بریتانیا، منفعت فقط یک گلوله برای صنعت زیردریایی نیست که با ساخت و ساز توقف و شروع کار دست و پنجه نرم کرده است. این امر همچنین به “انحراف” مورد نظر دولت به اقیانوس هند و اقیانوسیه جوهری واقعی می بخشد. منتقدان خردمندی تاکید بر قدرت دریایی در آسیا را زیر سوال برده بودند، در حالی که جنگ زمینی در اروپا بیداد می کرد. آقای سوناک دو برابر شده است. او در 10 مارس با امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، موافقت کرد که دو کشور با هماهنگ کردن استقرار ناوهای هواپیمابر خود، “ستون اصلی حضور دائمی دریایی اروپا در اقیانوس هند و اقیانوس آرام” را ایجاد کنند. در 13 مارس، دولت آقای سوناک یک بررسی کوچک از سیاست خارجی منتشر کرد که بر چالش “تعریف کننده دوران” چین تأکید داشت. تصمیم به چرخش زیرساخت‌ها در آسیا و ساخت مشترک زیرساخت‌های جدید با یک متحد آسیایی به شیب لنگر بلندمدت بیشتری می‌دهد.

دوست دارم زیر دریا باشم

برای آمریکا، aukus و توافقات مربوطه آخرین و چشمگیرترین گام در تحکیم پیوسته اتحادهای آسیایی است. این کشور آماده فروش صدها موشک کروز به ژاپن است و در ژانویه با ارتقای یک هنگ دریایی در اوکیناوا موافقت کرد. در فوریه دسترسی به چهار پایگاه اضافی در فیلیپین را تضمین کرد. AUKUS همچنین شامل یک “ستون” دوم از همکاری در فناوری های پیشرفته، مانند هوش مصنوعی، سیستم های کوانتومی و موشک های مافوق صوت است. و این بخشی از یک رونق گسترده تر است ایالات متحده –روابط دفاعی استرالیا

آمریکا مبالغ هنگفتی را در استرالیا سرمایه‌گذاری کرده است: برای ایجاد انبارهای سوخت و مهمات، و در گسترش فرودگاه‌ها به منظور امکان عملیات بمب‌افکن‌های دوربرد از شمال کشور، خارج از برد اکثر موشک‌های چینی. سرمایه‌گذاری استرالیا در پایگاه‌های دریایی اطراف پرث برای پشتیبانی از استقرار چرخشی زیردریایی‌های آمریکایی و بریتانیایی، نگهداری، تعمیر و دوباره پر کردن قایق‌ها را بدون نیاز به عقب‌نشینی به گوام یا هاوایی آسان‌تر می‌کند و سرعت بالاتری از عملیات در زمان صلح را ممکن می‌سازد. جنگ

این حقیقت که AUKUS زنده ماندن از انتقال از حزب لیبرال راست میانه استرالیا به حزب کارگر چپ میانه آقای آلبانیز در سال گذشته، منعکس کننده توافقی است که اکنون در سیاست استرالیا در مورد تهدید چین و نیاز به اقدامات شدید برای مقابله با آن ایجاد شده است. یک بررسی دفاعی در سال 2020 به این نتیجه رسید که چشم انداز یک جنگ بزرگ “کمتر از گذشته دور” است و دولت دیگر نمی تواند از هشدار ده ساله در مورد چنین درگیری مطمئن باشد. (بررسی جدید دفاعی که توسط وزیر دفاع سابق و فرمانده ارتش نوشته شده بود در ماه فوریه به دولت ارائه شد، اما هنوز منتشر نشده است.)

اشلی تاونشند، کارشناس استرالیایی در بنیاد کارنگی، یک اندیشکده در واشنگتن، خاطرنشان می‌کند که در حال حاضر استرالیا نمی‌تواند هدفی را هدف قرار دهد یا از یک نیروی اعزامی در بیش از 150 کیلومتری خشکی خود محافظت کند. او می‌گوید که زیرمجموعه‌های جدید این کشور در بحران‌های منطقه‌ای که رهبران استرالیایی ممکن است بخواهند حضور نظامی چین را «مثلاً در جنوب شرق آسیا یا جنوب اقیانوس آرام» «منصرف یا شکست دهند» «گزینه‌های تشدید تنش» به آن بدهند. آقای آلبانیز تاکید کرد: «این یک قابلیت حاکمیتی استرالیا خواهد بود، که توسط استرالیایی ها ساخته شده و توسط نیروی دریایی سلطنتی استرالیا فرماندهی می شود و توسط کارگران استرالیایی در کارخانه های کشتی سازی استرالیا پشتیبانی می شود.»

اما سناریویی که بیش از همه بر برنامه ریزان آمریکایی سنگینی می کند، جنگ بزرگتر بر سر تایوان است. “aukus آقای بایدن در مقابل جلسه گفت: یک هدف اساسی دارد میسوری: “برای تقویت ثبات هند و اقیانوس آرام در میان پویایی های جهانی که به سرعت در حال تغییر است.” آ ایالات متحده –پیمان استرالیا در سال 2021 هدف همه آن سرمایه گذاری در تاسیسات استرالیا را مشخص کرد. هدف آن “حمایت از نبردهای پیشرفته و عملیات نظامی ترکیبی در منطقه” است. هشت موشک دیگر به ارزش زیردریایی که در دریاهای چین جنوبی و شرقی پرتاب می‌شوند کار را برای چین به‌طور قابل‌توجهی سخت‌تر می‌کند تا نیروهای متجاوز را از تنگه تایوان عبور دهد یا در جاهای دیگر تشدید کند.

که به بازدارندگی می افزاید. به همان اندازه مهم، اتحاد نظامی انگلیسی زبان در آسیا را به نقطه ای بدون بازگشت توسعه داده است. بنادر، پایگاه ها و زیردریایی های بالقوه استرالیا به طور فزاینده ای در برنامه های جنگی آمریکا قرار خواهند گرفت. آقای تاونشند می‌گوید که این به استرالیا نفوذ و اهرمی بر این برنامه‌ها می‌دهد. همچنین گزینه های خود را محدود می کند. این یک سیگنال بسیار پرهزینه از تمایل ما برای کمک به بازدارندگی جمعی چین است. عقب نشینی از آن باعث ایجاد شکاف غیرقابل تصوری در اتحاد می شود – به همین دلیل است که در پکن جدی گرفته می شود.■