افیا مردم سربازان خارجی که در شرق جمهوری دموکراتیک کنگو زندگی می‌کنند، عموماً به دو دسته می‌آیند، جنگنده و بی‌جنس. ارتش های همسایه عمدتاً مسئول این سرقت بوده اند و از زمانی که رواندا و اوگاندا برای اولین بار در سال 1996 تهاجم کردند، به طور دوره ای ثروت های معدنی شرق کنگو را غارت می کنند. سازمان ملل متحد ماموریت در کنگو، یکی از گران‌ترین ماموریت‌هایی که تا به حال نصب شده است، در مقابله با هرج و مرج که 5 میلیون نفر را مجبور به ترک خانه‌هایشان کرده و منطقه‌ای با بیش از 100 میلیون نفر را فقیر کرده است، بی‌اثر بوده است.

بسیاری از مردم کنگو هنگامی که جامعه شرق آفریقا تشویق کردند (eac)، یک بلوک اقتصادی منطقه ای، در ماه ژوئن برنامه های خود را برای استقرار یک نیروی مداخله اعلام کرد. درست است، اوگاندا و بوروندی، هر دو مهاجمان گذشته با شهرت کمتر از نوازش، به مردان کمک می کنند. اما کنیا، که از چنین خشنی آلوده نشده بود، رهبری نیرو را بر عهده داشت. بالاخره اینجا یک دلال صادق با حجم دیپلماتیک و اقتصادی کافی برای ایجاد تفاوت بود، با این باور واقعی که ثبات منطقه را ثروتمندتر خواهد کرد. بهتر از این، این نیرو یک مأموریت قوی برای “کنار، شکست و ریشه کن کردن نیروهای منفی” داشت. در شرایطی که شرق کنگو با شدیدترین بحران خود در یک دهه اخیر مواجه است، نمایش رهبری کنیایی نمی توانست به موقع باشد.

غرور در سراسر منطقه نیز افزایش یافت. حتی سودان جنوبی که فقیر، جنگ زده و بیشتر به میزبانی از نیروهای حافظ صلح عادت داشت تا استقرار نیروهای خود، در یک گردان چیپ شد. سالوا کییر، رئیس‌جمهور آن، در حالی که مردانش را در 28 دسامبر تکان می‌داد، از غرور می‌درخشید. او گفت: «درگیر تجاوز به زنان و دختران نشوید. از مغازه ها و غیرنظامیان چیزی نگیرید.

افسوس که مدت زیادی طول نکشید که حال و هوا بهم ریخت. پلیس در 18 ژانویه در گوما، شهر اصلی در شرق کنگو، تظاهراتی را متفرق کرد که برای محکوم کردن بی‌عملی نیروهای کنیایی از زمان ورود آنها به آنجا از دو ماه پیش فراخوانده شده بود. درست است، اعتراض کوچک بود – اما ضدeac احساسات بدون شک در حال رشد است.

ساکنان 1 میلیونی گوما به طور قابل درک متلاطم هستند. در نوامبر 2021 یک شورشی قدرتمند، معروف به م23، دوباره از مخفیگاه های خود بیرون آمد و یک حمله خونین را آغاز کرد. یک لو رفته سازمان ملل متحد گزارش ادعا می‌کند که رواندا آن را به سلاح‌های پیشرفته مسلح کرده و در لحظات مهمی در کنار آن جنگیده است.

در نشستی که در نوامبر گذشته در آنگولا برگزار شد، قدرت‌های منطقه‌ای خواستار خروج شورشیان از تمامی مناطقی شدند که از زمان آغاز حمله به تصرف خود در آمده بودند. قرار بود که نیروهای کنیا به عنوان جابجا شوند م23 عقب کشید. با این حال، شورشیان بلوف خود را خوانده اند. آنها به دور از عقب نشینی، عملیات خود را گسترش داده اند. در 27 ژانویه آنها شهر استراتژیک کیتشانگا را تصرف کردند و شریان جاده دیگری را به گوما قطع کردند که اکنون در خطر جدی محاصره است. از طریق همه اینها، eac نیرو حتی یک گلوله هم شلیک نکرده است.

دلایل خوبی وجود دارد که کنیا از دعوا با آن اجتناب کند متر23. استقرار نیروی منطقه ای بیش از آنکه درگیر نبرد باشد، به فشارهای دیپلماتیک بر رواندا اهمیت می داد. درگیری با شورشیان خطر درگیری با رواندا را به همراه خواهد داشت. با این حال، کنیا با بالا بردن توقعات و انجام هیچ کاری، حسن نیت خود را هدر می دهد و شورشیان را که به نظر می رسد از ادامه حمله خود چیزی برای از دست دادن ندارند، جسور می کند. ■