Dهروی است مایل مربع آهن راه راه، بلوک های سیمانی و ورقه های پلاستیکی در وسط بمبئی، مملو از انسانیت. این زاغه با شاید یک میلیون نفر ساکن، یکی از بزرگترین زاغه های جهان است. به عنوان محیطی برای داستان های عجیب و غریب کهنه به ثروت، ممکن است شناخته شده ترین باشد. در فیلم «میلیونر زاغه نشین» که در سال 2009 برنده هشت جایزه اسکار شد، تجربیات سخت یک جوان داراوی به او کمک کرد نسخه هندی «چه کسی می خواهد میلیونر شود؟» را برنده شود. در “Gully Boy”، یک دیگ بخار بالیوودی جدیدتر، یک خواننده رپ زاغه نشین بر تعصب غلبه می کند تا قلب طبقه بیش از حد غرب زده شهر را به دست آورد. اما آخرین حماسه داراوی ممکن است دراماتیک ترین آن باشد.
مرورگر شما پشتیبانی نمی کند
زاغه در وسط سرمایه مالی محدود هند، مانع بزرگی بر سر راه توسعه بمبئی و در نتیجه هند است. دولت ایالتی ماهاراشترا، که بمبئی در آن حضور دارد، نزدیک به دو دهه است که تلاش می‌کند توسعه‌دهندگان خصوصی را با وعده‌های بازدهی غنی جذب کند. با این حال، عمدتاً به دلیل مانع اصلی بیشتر پروژه‌های زیربنایی بزرگ در هند، شکست خورده است. بسیاری از زاغه نشینان نمی خواهند نقل مکان کنند. و در هند مردم فقیر رای دارند.
توسعه مجدد محله فقیر نشین به گونه ای که از فروپاشی سیاسی جلوگیری کند و در عین حال بازدهی جذاب را ایجاد کند، یک تلاش بزرگ است. SVR Srinivas، مقام مسئول این پروژه، آن را “بسیار یکی از پیچیده ترین وظایفی است که تاکنون در جهان انجام شده است”. با این حال ماه گذشته اخباری مبنی بر یک پیشرفت احتمالی منتشر شد. یک قرارداد جدید برای تعمیر دهراوی به گوتام آدانی، ثروتمندترین و شاید بهترین مرد هند در آسیا منعقد شد.
آقای آدانی، یک تاجر سابق الماس که کنگلومرای بزرگش بنادر، مزارع خورشیدی، پردازش مواد غذایی، معادن زغال سنگ و بسیاری موارد دیگر را کنترل می‌کند، جزئیات کمی از این قرارداد را منتشر کرده است که انتظار می‌رود در هفته‌های آینده امضا شود. اما برنامه طولانی مدت این است که ساکنان داراوی را که قبل از سال 2000 در محله فقیر نشین ساکن شده اند، در آپارتمان های جدیدی که در داخل مرزهای آن ساخته شده اند، اسکان دهند. به اکثر افراد دیگر مسکن اجاره ای عمومی جدید در شعاع 10 کیلومتری (6.2 مایلی) با امکان خرید ملک در طول زمان ارائه می شود.
بسیاری از هزاران صنعت کلبه در محله فقیر نشین، که منسوجات، چرم و کالاهای فلزی را با کامیون تولید می کنند، حتی اگر مجبور به کوچکتر شدن باشند، در داخل مرزهای داراوی جابجا خواهند شد. کسانی که آلاینده محسوب می شوند مستثنی خواهند شد. هر زاغه سابق باقی بماند برای آقای عدانی خواهد بود. گولام ضیا از نایت فرانک ایندیا، یک ملک، می‌گوید که در سه خط راه‌آهن حومه شهر، یک خط متروی آینده و در مجاورت منطقه تجاری برتر بمبئی واقع شده است. محکم
موقعیت مکانی و شهرت Dharavi آن را به نمونه ای قدرتمند از یک مشکل بزرگتر تبدیل کرده است. شهرهای هند خانه بیش از یک سوم جمعیت آن یا حدود 480 میلیون نفر هستند و موتورهای رشد آن هستند. با این حال، شرایط نامناسبی که اکثر ساکنان شهر در آن زندگی می کنند، یاد می گیرند و کار می کنند، یک آسیب و محدودیت سرعت قابل توجه است. به گفته این سازمان، حدود نیمی از آنها در محله های فقیر نشین و یک سوم بدون اتصال به آب لوله کشی زندگی می کنند un. در سال 2016 یک سوم از ساکنان شهری هند بیش از سه نفر در یک اتاق زندگی می کردند. در کلبه‌های دهروی، به‌عنوان کلبه‌های زاغه‌نشینی آن، رفتن یک دوجین نفر به یک اتاق کوچک غیرعادی نیست. راجو کورده، یک کارآفرین در داراوی می گوید: «زندگی در یک خانه مناسب، داشتن توالت، یک امر حیثیتی است.
همانطور که اغلب در هند وجود دارد، اگر اجازه داده شود که مشکل تشدید شود، رشد خواهد کرد. را un تخمین می‌زند که جمعیت شهری هند تا سال 2035 به 43 درصد از کل جمعیت افزایش خواهد یافت. بنابراین برنامه‌های آقای آدانی زیاد است – و این سرمایه‌دار با دو مزیت بزرگ آن را آغاز خواهد کرد. اول، ظرفیتی برای تامین مالی هزینه های اولیه آن در غیاب هر گونه بازگشتی برای چندین سال. آقای آدانی قرارداد را با تضمین حداقل سرمایه گذاری 50.7 میلیارد روپیه (614 میلیون دلار) تضمین کرد. Pankaj Kapoor از Liases Foras، یک شرکت تحقیقاتی املاک و مستغلات، برآورد می کند که کل هزینه این پروژه حدود 230 میلیارد روپیه خواهد بود.
دوم، آقای آدانی از حمایت قوی حزب بهاراتیا جاناتا برخوردار خواهد بود.bjp) که قدرت پشت دولت ایالت ماهاراشترا و همچنین دهلی است. را bjp توسعه زیرساخت ها را در دستور کار خود قرار داده است. و آقای آدانی از متحدان نزدیک رهبر آن، نارندرا مودی، نخست وزیر هند است. آقای سرینیواس خاطرنشان می کند که در جایی که بازسازی های شکست خورده قبلی داراوی “محور توسعه دهندگان بود”، دولت ایالت اکنون بیشتر درگیر خواهد شد. این یک وسیله نقلیه ویژه برای این سرمایه گذاری با گروه آقای آدانی تشکیل می دهد و 20 درصد از سهام این پروژه را در اختیار خواهد گرفت.
با این حال، زاغه غول پیکر همچنان دلهره آور است. آقای سرینیواس می گوید: «ما در یک دیکتاتوری نیستیم. انجام این پروژه مستلزم اجماع است.» با این حال، بسیاری از ساکنان داراوی در توسعه مجدد شکست خواهند خورد که تصور اجماع دشوار است. زاغه نشینانی که واجد شرایط یک خانه جدید هستند نگرانند که دسترسی خوب فعلی خود را به مدارس، مکان های ملاقات و احساس اجتماعی که در محله های کاستی و قومی داراوی کاملا مشهود است را از دست بدهند. خیلی ها به وعده های دولت اعتماد ندارند. بمبئی مملو از مواردی است که ساکنان سابق محله‌های فقیرنشین پس از نابودی سازندگان خانه‌های جدیدشان در مسکن‌های به اصطلاح ترانزیت گیر افتاده‌اند.
صاحبان مشاغل کوچک این زاغه حتی بیشتر از ریشه کن شدن می ترسند، به خصوص آنهایی که با اعزام به دور روبرو هستند. محمود خان، که یک تجارت بازیافت آلومینیوم را در خوشه صنعتی دراوی اداره می کند، می گوید: «هیچکس مخالف توسعه نیست. اما اگر ساکنان به صورت محلی اسکان داده شوند، ما نیز باید اسکان داده شوند. در واقع، تنها حدود 30 درصد از زاغه نشینان واجد شرایط اسکان رایگان هستند. و در میان بقیه، بسیاری از ساکنان دراوی هستند که هزاران روپیه برای خرید یک خانه فقیر نشین هزینه کرده اند که بدون عنوان، اکنون بی ارزش به نظر می رسد. آنها بدون جنگ خلع ید نمی شوند.
حداقل زاغه برای درگیری آماده نیست. مخالفت سازمان یافته کمی با آخرین طرح توسعه مجدد وجود داشته است. دهه‌ها طرح‌های شکست خورده، سرنوشت‌گرایی یا از خود راضی بودن خاصی را در دراوی ایجاد کرده است. آقای عدنی پس از امضای قرارداد هفت سال فرصت خواهد داشت تا بخش مسکن عمومی پروژه را تکمیل کند. او ده سال دیگر فرصت خواهد داشت تا منطقه فقیر نشین برجسته را توسعه دهد. «از هر کسی در دراوی بپرسید، می گویند: «چرا در مورد آن صحبت می کنیم؟ لاکسمی، ساکن نسل سوم، که در مهدکودکی برای بچه‌های راغ‌برها کار می‌کند، می‌گوید اگر این اتفاق بیفتد، شاید در 20 سال آینده اتفاق بیفتد. ترکیب آقای آدانی و متحدان هندو-ناسیونالیست او مانند یک نیروی بی سابقه برای تغییر در داراوی به نظر می رسد. اما بسیاری از مردم محلی فکر می کنند این فیلم را قبلا دیده اند.■
