بلهOU می تواند تقریباً هر چیزی را در دبی پیدا کنید – به جز افراد مسن. مهاجرانی که اقتصاد آن را اداره می کنند گروهی جوان هستند. با اقامت گره خورده به کار ، بازنشستگی معمولاً به معنی پرواز به خانه است. گردشگرانی که در کلوپ های شبانه می رقصند و در سواحل می خوابند ، جوان هم هستند. اما امارت ممکن است به زودی برخی موهای خاکستری جوانه بزند.
در سپتامبر دبی ویزای اقامت جدیدی برای افراد بالای 55 سال اعلام کرد. فقط نیازهای خوب تأمین می شوند. متقاضیان باید یک تخم تخم مرغ راحت داشته باشند یا ملکی به ارزش 2 میلیون درهم (540،000 دلار) خریداری کنند. امید این است که افراد قدیمی که ممکن است در پرتغال یا پالم بیچ ساکن شوند ، به جای آن خلیج فارس را انتخاب کنند. این طرح که دو سال در دست ساخت است ، می تواند اقتصاد پراکنده دبی را تقویت کند ، که ممکن است امسال 11 درصد منقبض شود.
برخلاف اکثر کشورهای حوزه خلیج فارس ، دبی (بخشی از امارات متحده عربی) به نفت و گاز اعتماد نمی کند. موارد سیاه فقط 1٪ از این موارد را تشکیل می دهد تولید ناخالص ملی. در عوض برای تأمین انرژی اقتصادی سنگین ، از ساخت و سازهای بی وقفه بهره مند شده است. این شهر می تواند مانند یک مکان ساختمانی دیوانه وار احساس شود: هتل های جدید برای جذب گردشگران بیشتر ، که اشتغال بیشتری برای کارگران مهاجر ایجاد می کنند ، که همه به معنای تقاضای بیشتر برای مراکز خرید و آپارتمان است.
هر چند حتی قبل از رسیدن covid-19 ، دبی به نظر می رسید که بیش از حد ساخته شده است. بازار املاک اشباع شده است: یک وب سایت نزدیک به 19000 آپارتمان برای فروش و 32000 دیگر برای اجاره ذکر کرده است. ValuStrat ، یک مشاور ، تخمین می زند که میانگین قیمت های فروش به 896 درهم در هر فوت مربع کاهش یافته است. این پایین ترین سطح در بیش از یک دهه است ، 35 درصد زیر اوج ده ساله 1380 درهم در سال 2014. قیمت اجاره ها نیز در حال کاهش است. برخی از مستاجران در مرکز مالی مرکز شهر با تخفیف 20 تا 25 درصدی قرارداد خود مذاکره کرده اند – حتی در حالی که تماشای بهارهای بلند بالای خیابان را می بینند.
همه گیری ، موتور رشد را معکوس کرده است. به عنوان مثال سفر و جهانگردی سقوط کرده است. فرودگاه دبی یکی از دو ترمینال اصلی خود را در معرض خطر قرار داده است. میزان تردد مسافران در سه ماهه اول 20 درصد کاهش یافته بود – قبل از اینکه اکثر کشورها در محاصره قفل شوند – و بیشتر در دومین ماه. نرخ اشغال هتل در ماه سپتامبر ، معمولاً بیش از 80٪ ، فقط 45٪ بود. هواپیمایی رسمی هواپیمایی امارات ، بیش از 10٪ نیروی کار خود را اخراج کرده است. اخراج نیروها در سراسر اقتصاد موج می زند و تقاضا برای همه چیز از مدارس خصوصی گرفته تا اوقات خوش را کاهش می دهد.
وقتی کشورهایشان دچار افت اقتصادی می شوند ، کشورهای حاشیه خلیج فارس این ضرب المثل را مثال می زنند که هیچ خبری خبر خوبی نیست. آنها به چاپ شاخص های ماه ها یا سال ها تاخیر مشهور هستند. یک تحلیلگر با استفاده از داده های مربوط به مصرف برق و آب برای حدس زدن در رشد اقتصادی دبی به یاد می آورد. هر چند در ماه سپتامبر ، امارت نگاهی نادر از ترازنامه خود را در یک روزنامه برای انتشار اوراق قرضه 2 میلیارد دلاری ارائه داد. در این سند بدهی دولت دبی با 124 میلیارد درهم (34 میلیارد دلار) ذکر شده است که کمتر از 30٪ از آن است تولید ناخالص ملی.
اما این رقم بدهی موجود در نهادهای مرتبط با دولت را حذف می کند. اگرچه آنها با شرایط تجاری وام می گیرند ، اما حمایت ضمنی دولت را دارند. یکی از بزرگترین ها ، دنیای دبی ، برای جلوگیری از پرداخت نکردن بدهی های 59 میلیارد دلاری ، در سال 2009 نیاز به وثیقه داشت. امسال دولت فقط برای کمک به امارات وارد عمل شده است که 7.3 میلیارد درهم کمک دریافت کرده است. برخی از این بنگاه ها با سرمایه گذاری های کلان در املاک ، جهانگردی و حمل و نقل – که همگی در معرض بیماری همه گیر هستند – بسیار اهرمی هستند. س&پ، یک آژانس رتبه بندی ، بدهی عمومی دبی را 148 درصد اعلام کرد تولید ناخالص ملی اگر شرکتهای تحت حمایت دولت محاسبه شوند.
بازنشستگان می توانند مقداری از ظرفیت اضافی دبی را جذب کنند. اگر دبی همچنان به ساخت و سازهای جدید اعتماد کند تا رشد را ادامه دهد ، آنها فقط یک راه حل موقت ارائه می دهند. سالها مدل اقتصادی این است که “اگر آن را بسازید ، آنها می آیند.” این مانترا ممکن است به دلیل بازنشستگی باشد. ■
این مقاله در بخش چاپ خاورمیانه و آفریقا تحت عنوان “قدیمی طلا است”
