شومپیتر – آنچه وارن بافت در Japan Inc می بیند | کسب و کار

تیدرک کن چرا ماه گذشته وقتی Berkshire Hathaway 6.5 میلیارد دلار در پنج خانه تجاری ژاپنی سرمایه گذاری کرد که مدت زمان بیشتری بیش از رئیس 90 ساله آن بوده است ، یک شوک بود ، به گفتگوی وارن بافت در سال 1998 برای دانشجویان بازرگانی در فلوریدا برگردید. در حالی که یک جنسی سرافراز با آستینهای خود را بالا زده بود ، حکیم اوماها در بهترین حالت شوخ – و شرور – قرار داشت.

اولین سوالی که وی مطرح کرد مربوط به سرمایه گذاری در ژاپن بود. وی پاسخ داد که نرخ بهره 1٪ این کشور باعث جذابیت آن می شود. با این وجود ، او شرکت های ژاپنی را شرط بندی های ضعیف به دلیل بازدهی شنیع خود دانست. مشاغل کم سود می توانند بر اساس آنچه وی رویکرد “ته سیگار” نامید ارزش خرید را داشته باشند. “شما در خیابان قدم می زنید و به دنبال جایی برای ته سیگار می گردید. سرانجام یکی را می بینید و نمناک و نوعی دافعه است ، اما یک پفک در آن باقی مانده است. بنابراین آن را برمی دارید و پفک رایگان است. ” وی توضیح داد ، اما حتی این نظریه او را به سمت ژاپن وارز ، افتخار احیای کشور پس از جنگ ، سوق نمی دهد. دشوار است که به یک قیاس ناخوشایندتر در کشوری مانند ژاپن فکر کنیم.

بعد از 22 سال نرخ بهره پایین ، آقای بافت سرانجام بر ترس از ترس خود غلبه کرد. سرمایه گذاری برکشایر در 5 درصد هر یک از ایتوچو ، ماروبنی ، میتسوبیشی ، میتسوی و سومیتومو ، اگرچه نسبت به 140 میلیارد دلار پول نقد شرکت سرمایه گذاری وی اندک بود ، اما بیشترین سرمایه در خارج از آمریکا بود. این شرکت گفت که با گذشت زمان میزان سهام آن می تواند به 9.9٪ افزایش یابد. اما این خریدها یک سر و صدا بود. در صورت تغییر در چند دهه گذشته چه تغییری ایجاد شده بود که باعث جذابیت ناگهانی خانه های بازرگانی شد؟ یا آیا آقای بافت به راحتی به وسوسه چند پف ارزان قیمت تسلیم شده بود زیرا پول سوراخ جیب او را می سوزاند؟

در نگاه اول ، تصرفات باعث می شود که او نقشه را از دست داده باشد. خانه های تجاری ، یا سوگو شوشا، بسیاری از اصول سرمایه گذاری را که در تمام زندگی خود پایبند بوده است مسخره کنید. او می گوید که دوست دارد مشاغل قابل فهم مانند کوکاکولا و اپل را درک کند. او استدلال می کند که شرکت ها نباید فقط ارزان باشند بلکه دارای بازدهی قابل اعتماد هستند – و در حالت ایده آل ، “خندق” برای نگه داشتن رقبا در یک فاصله امن. از هر نظر خانه های معاملات به طور غیر عادی شکست می خورند.

با سادگی شروع کنید. از نظر غربی ها هیچ شرکت ژاپنی الگویی از سرمایه داری سهامدار انگلیس و آمریکا نیست. اما به نظر می رسد تعداد کمی از آنها به اندازه خانه های تجاری فاصله زیادی با آن دارند. شکل گیری آنها بر اساس تاریخ است که به قرن نوزدهم برمی گردد زایباتسو و پس از جنگ کیرتسو سیستم وفاداری شرکتی و سهامداران متقابل. در دوران مدرن مدل های تجاری آنها پیچ و تاب خورده است. آنها از دهه 1950 تا 1980 به عنوان یك شركت بین المللی عمل می كردند و جهان را به دنبال انرژی ، فلزات و مواد معدنی می زدند و به معجزه اقتصادی ژاپن كمك می كردند. سپس آنها در معادن و هیدروکربن ها سرمایه گذاری کردند تا قبل از تغییر “در پایین دست” ، خرید کالاهای مختلف از فروشگاه های رفاه تا شرکت های کابل ، برای رونق کالاهای تحت رهبری چین کار کنند. در این فرآیند ، آنها دارایی های خود را سریعتر از آنکه بفروشند ، جمع کردند. نتایج نامناسب است. میتسوبیشی از زغال کک گرفته تا مرغ سوخاری کنتاکی دستفروشی می کند. Itochu ، سودآورترین ، بخش مصرف کننده خود را هشتمین شرکت می نامد ، بدین معنی که نام آن پس از هفت واحد دیگر تمام شده است.

در مورد بازده و ارزش چطور؟ بدون شک شرکت های بازرگانی ارزان هستند. از این پنج ، فقط Itochu با قیمت بازار بالاتر از ارزش دفتری دارایی های خالص موجود در ترازنامه خود معامله می کند. هر چند این بدان معنا نیست که آنها معامله ای هستند. کیکاوا تاتسویا از بانک JPMorgan Chase ، می گوید دارایی های کم بازده آنها ، که گاهی اوقات دچار کاهش شدید مالی می شوند ، درک سرمایه گذاران از خطر را افزایش می دهد. پیچیدگی آنها هزینه سهام خود را افزایش می دهد ، که بالاتر از تولیدکنندگان کالاهای متمرکزتر مانند ExxonMobil یا Rio Tinto است.

و پس از آن موقعیت رقابتی معامله گران وجود دارد. شاید آقای بافت شرط بكشد كه به عنوان یك گونه بزرگ شركت در ژاپن ، سوگو شوشازنده ماندن بی خطر است. اما به عنوان شرکت های منفرد ، بازده آنها حاکی از آن است که آنها هیچ چیزی شبیه خندق های دیگر ایستاده های برکشایر ندارند. در صورت وجود ، آنها تلخ ترین رقبای یکدیگر هستند.

هر چند به زیر سطح نگاه کنید ، و ممکن است روشی در جنون آقای بافت وجود داشته باشد. همانطور که وی در سال 1998 اعتراف کرد ، اگر مدیران “پاسخگوی سهامداران بیشتری” باشند ، دیدگاه او در مورد ژاپن می تواند تغییر کند. در سالهای اخیر ، آنها حتی در خانه های تجاری نیز فعالیت کرده اند که روزگاری با بی احترامی به حاکمیت شرکتی نگاه می کردند. زهیر خان از Union Bancaire Privée ، یک بانک سوئیسی ، می گوید که در نتیجه اصلاحات دوستدار سهامداران که از سال 2014 توسط آبه شینزو ، که در اوایل ماه جاری از سمت نخست وزیری کنار رفت ، نظرات شروع به تغییر کرد. در برخی از خانه های تجاری ، مدیران مقدار زیادی سهام خریداری کردند تا منافع خود را با سهامداران دیگر همسو کنند. پرداخت بیشتر مبتنی بر عملکرد شد. تمرکز از سرمایه گذاری به تولید وجه نقد و تقویت سود تقسیم شد. انتظار می رود که روند همه گیر آهسته شود اما روند را از بین نبرد. آقای خان می گوید ، سوگا یوشیهیده ، جانشین آقای آبه ، به دنبال اقدامات بیشتر برای توانمندسازی سهامداران است.

آقای بافت ممکن است جاذبه های دیگری را نیز ببیند. او شرکت های انرژی را دوست دارد و تمام خانه های تجاری ، به ویژه میتسوی و میتسوبیشی ، تجارت های بزرگ انرژی دارند. آنها باید از جهش اقتصادی پس از همه گیری که تقاضای قدرت را افزایش می دهد ، بهره مند شوند. این شرکت ها همچنین از استعدادها هستند. جرمی وایت از بیکر مک کنزی ، یک شرکت حقوقی ، می گوید که آنها سنت جذب نیرو از بهترین دانشگاه های ژاپن و بانک های سرمایه گذاری و شرکت های فناوری را به عنوان معتبرترین شرکت ها برای کار حفظ می کنند. و اگر کسی بتواند سرگردان و مبهوت ارگان ها و ترازنامه های شرکتی باشد ، باید افراد پشت Berkshire Hathaway ، بزرگترین مجتمع مالی آمریکا باشند.

کثیف؟ یا فقط لک داره؟

شرط مطمئنی نیست. تاریخ پر از ثروت است که به این باور رسیده است که شرکت های ژاپنی می توانند انگلیس-ساکسون تر شوند. در این صورت ، سهامداران Berkshire از ماجراجویی غیرجنسی آقای بافت غافل می شوند. اگر برعکس ، سرمایه گذاری های وی دیدگاهی را در ژاپن تقویت کند که سهامداران داخلی و خارجی از حوزه هایی هستند که ارزش جنگیدن برای آنها را دارد ، او شایسته یک کوهیبا چاق خواهد بود.

این مقاله در بخش تجارت چاپ چاپ تحت عنوان “Lighting up Japan Inc” منتشر شد

از این محتوا استفاده مجدد کنیدپروژه اعتماد