ایهیچ چیز واضح است: مردم قرقیزستان علاقه زیادی به انتخابات آلوده ندارند. این هفته ، برای سومین بار در 15 سال گذشته ، آنها به دنبال رأی گیری که به عنوان کج گفته شده بود ، قیام کردند. آداخان مادوماروف ، یک رهبر مخالف ، نظرسنجی پارلمان را در 4 اکتبر توصیف کرد که آراسته ترین انتخابات در سه دهه آشفته استقلال قرقیزستان است. در 5 اکتبر هزاران نفر در اعتراض به میدان اصلی بیشکک ، پایتخت سرازیر شدند. آن شب تظاهرکنندگان قبل از حمله به ساختمان دفتر رئیس جمهور و پارلمان ، با پلیس ضد شورش درگیر شدند. آنها فریاد می زدند که یک شعار انقلابی در قیامهای قبلی رواج یافته بود ، اما اکنون خطاب به رئیس جمهور فعلی ، سورونبای جینبکوف:کتسین“(” برو! “)
آقای جینبکوف اصرار دارد که همچنان کنترل خود را حفظ می کند ، اما محل نگهداری وی مشخص نیست. او شکایات مربوط به انتخابات را “بهانه” برای تلاش برای براندازی خود رد کرده است. با این حال وی حداقل به یکی از خواسته های معترضین رضایت داده است: مقامات انتخاباتی نتایج انتخابات را لغو کرده و وعده داده اند که مجدداً برگزار خواهد شد. مشخص نیست که این امر رضایت خشم عصبانیت بیشکک را فراهم می کند ، اما چندین سیاستمدار که در سالهای اخیر در زندان بودند از جمله آلمازبک آتامبایف ، سلف آقای جینبکوف آزاد شده است. برخی از خروجی نماینده مجلسآنها در تلاش برای استیضاح آقای جینبکوف هستند و نخست وزیر ، كوباتبك بورونف استعفا داده است.
قرقیزستان چندین انتخابات رقابتی برگزار کرده است – این یک اتفاق عجیب در آسیای میانه است ، جایی که خرد کردن زمین برای حاکمان مستبد یک امر عادی است (به مقاله مراجعه کنید). آقای جینبکوف هنگام رای دادن در این هفته ، با اصرار اصرار ورزید که انتخابات “آزاد و عادلانه” است. اما ویدئوهایی که در شبکه های اجتماعی در حال چرخش است ، نشان می دهد که رای دهندگان با مینی بوس به مراکز اخذ رأی آورده می شوند ، جایی که آنها عکس برگه های رأی را که انداخته بودند با کلیپ بورد به مردان تحویل می دهند. حداقل خرید رای بی نظیر بود (25 دلار نرخ فعلی بود). نتایج اولیه اعلام شده در 5 اکتبر تنها پنج حزب از 16 حزب شرکت کننده را با هر کرسی در پارلمان حفظ می کند. دو حزب وفادار به رئیس جمهور اکثریت بزرگی را به دست آوردند: بیریمدیک (وحدت) ، که آقای جین بیکوف به طور ضمنی از آن حمایت می کرد ، و مکنیم قرقیزستان (میهن من قرقیزستان) ، که با ریمبک ماترائیموف ، یک مقام ثروتمند سابق گمرک ارتباط دارد. سال گذشته روزنامه نگاران متلاشی کننده فساد آقای ماتریموف را به همدستی در یک قاچاق چند میلیارد دلاری متهم کردند. منبع اصلی در معرض دید قرار گرفتن در یک قتل به سبک باند دسته جمعی به قتل رسید. آقای ماترائیموف این ادعاها را رد کرده و به جرم هیچ اتهامی متهم نشده است.
احزاب مخالف در حال حاضر در یافتن دلیل مشترک موفق نیستند ، و درگیری میان جناح های رقیب نیز گاهی به نزاع می رسد. تهدید به خشونت در هوا آویزان است ، در حالی که سیاستمداران از زندان و سایر شخصیت های تأثیرگذار (از جمله برخی با شایعات مرتبط با جرایم سازمان یافته) بیرون می آیند تا خلا را پر کنند. بازگشت آقای آتامبایف ، که ریاست شکوفایی فساد و تخریب دموکراسی را که تحت نظر آقای ین بیبکوف ادامه یافته است ، رهبری می کند ، در بسیاری از مناطق غیرمردمی خواهد بود.
در حال حاضر دو رقیب ادعای شغل نخست وزیری را مطرح می کنند: تیلک توکتوگازیف ، یک کارآفرین جوان و سادیر جپاروف ، یک ملی گرای سابقنماینده مجلس معترضین از زندان آزاد شدند ، جایی که وی در یک دوره قبل از آشوب های سیاسی برای ربودن یک مقام فرستاده شده بود. چین که از گزارش هایی مبنی بر هدف قرار دادن معترضان در معادن طلای متعلق به چینی ها نگران است ، ابراز نگرانی کرده است. روسیه نیز دارای چنین پایگاه نظامی در قرقیزستان است و به ویژه با توجه به اعتراضات مداوم علیه حاکمیت استبدادی در بلاروس ، با خیزش های مردمی که هنوز حیاط خلوت خود می داند خصمانه است.
این سردرگمی ممکن است به آقای جینبکوف کمک کند تا معلق بماند ، هرچند امیدهای وی برای تأمین پارلمان شکوهمند در سه سال باقی مانده از ریاست جمهوری وی ناکام مانده است. هر اتفاقی که بیفتد ، دموکراسی قرقیزستان یک قربانی است. جانشینی آقای جینبکوف به آقای آتامبایف به عنوان اولین انتقال صلح آمیز و دموکراتیک قدرت در آسیای میانه انجام شد. محدودیت یک دوره ای برای جلوگیری از قدرت گرفتن در آینده به ریاست جمهوری اعمال شده بود. با نگاهی به گذشته ، هواداران تشویق بیش از حد خوش بین بودند. ■
این مقاله در بخش چاپ آسیا تحت عنوان “سه نفر را بگیر” منتشر شد
