تیاو سربازان منتظر شد تا هوا تاریک شود. آنها پایین آوردند دوربین مدار بسته دوربین ها آنها چراغ های خیابان را خاموش کردند. سپس آنها شروع به تیراندازی کردند ، تیراندازی اتوماتیک در اواخر شب به صدا درآمد. اهداف آنها جوانانی بودند که در خیابان زانو زدند و پرچم نیجریه را به اهتزاز درآوردند. آنها به وحشیگری پلیس معترض بودند.
کشته شدن دست کم 12 معترض در 20 اکتبر در یک بخش ثروتمند از لاگوس ، مرکز تجاری نیجریه ، اولین باری نبود که نیروهای امنیتی این کشور به سمت معترضین تیراندازی می کردند. به عنوان مثال ، در سال 2015 ، ارتش صدها معترض شیعه مسلمان را که اکثر آنها غیر مسلح بودند ، در زاریا ، در ایالت شمالی کادونا کشت. افسران و افراد مسئول هرگز مجازات نشده اند. اما آخرین قسمت خونین و اعتراضات قبل از آن ، ممکن است نقطه عطفی برای پرجمعیت ترین کشور آفریقا باشد.
این اعتراضات از اوایل ماه اکتبر پس از کشته شدن یک مرد جوان ، ظاهرا توسط اعضای گروه ویژه ضد سرقت آغاز شد (سارس) ، یک واحد پلیس با شهرت به وحشیگری. در سال 2016 سازمان عفو بین الملل ، یک ناظر ، آن را به شکنجه روزمره مردم برای گرفتن اعتراف یا اخاذی پول متهم کرد. گزارش پیگیری در ماه ژوئن 82 مورد قتل ، شکنجه ، زورگیری و سرقت توسط سارس اعضا از ابتدای سال 2017 ، گاهی تحت نظارت افسران عالی رتبه. عفو عمومی گفت که هیچ یک از اعضای این واحد به دلیل این جنایات تحت پیگرد قانونی قرار نگرفته است.
تفاوت این بار در این بود که تماشاگران تلفن های خود را بیرون کشیدند و قتل را ثبت کردند. ویدئوها از طریق تلفن به تلفن دیگر در شبکه های اجتماعی پخش می شود و تظاهراتی را برانگیخته است که جوانان نیجریه ای را برانگیخته و از خطوط قومی و مذهبی عبور می کند. از آنجا که این اعتراضات بدون رهبر بود ، دولت کسی را ندارد که با او مذاکره کند یا خرید کند. این امر آنها را به ویژه برای کشوری که به شهروندان خود عادت نکرده و خواستار پاسخگویی هستند ، خطرناک می کند. عیدیات حسن در مرکز دموکراسی و توسعه ، اندیشکده ای در ابوجا ، می گوید: “اکثریت ساکت پیشین اکنون بیدار شده است”.
تعداد کمی از مردم انتظار داشتند که اعتراضات به این مدت ادامه یابد. تظاهرات قبلی پس از اصلاحات جزئی ، مانند دولت با افزودن یک F (برای فدرال) به سارس مخفف و متمرکز کردن دستور آن. این بار مردم حتی پس از وعده دولت برای انحلال در خیابان ها ماندند سارس فعالان با احساس قدرت خود خواستار پیگرد قانونی پلیس های فاسد شدند. آنها همچنین خواهان اصلاحات گسترده تری در پلیس و به طور کلی حاکمیت بهتر هستند.
پاسخ اولیه این ایالت به کامیون اراذل و اوباش طرفدار دولت برای حمله به معترضین بود. تصور می شود بسیاری از شمال این کشور آمده اند ، جایی که رئیس جمهور محمدو بوهاری بیشترین حمایت خود را از آن جلب می کند. این باند ها که با خودروهای پلیس وارد شدند و با مشاهده کامل مردان لباس فرم ، ضرب و شتم خود را آغاز کردند ، همچنین در تلاش برای آشکار کردن تنش های منطقه ای به مشاغل متعلق به افراد دیگر مناطق کشور حمله کردند. هنگامی که این امر نتوانست تظاهرات را خنثی کند ، دولت ارتش را فراخواند.
با این حال ، به جای درهم شکستن جنبش اعتراضی ، قتل ها در لاگوس پاسخ خشونت آمیز را به همراه داشته است. پس از پخش فیلم های مربوط به این قتل عام در شبکه های اجتماعی ، مردم خانه خانوادگی فرماندار لاگوس ، باباجیده سانو اولو را به آتش کشیدند. آنها همچنین یک ایستگاه پلیس ، اتوبوس های عمومی و دفاتر یک روزنامه و کانال تلویزیونی مرتبط با بولا تینوبو ، سیاستمدار حزب حاکم را که به طور گسترده ای انتظار می رود در سال 2023 کاندیدای ریاست جمهوری شود ، به آتش کشیدند.
آقای بوهاری خواستار آرامش شد ، اما در مورد تحقیق در مورد این تیراندازی ها یا پیگرد قانونی مسئولین آنها چیزی نگفت. این ممکن است به این دلیل باشد که ، همانطور که او در سال 2018 به انجمن وکلای نیجریه گفت ، حقوق بشر “باید مقام دوم” امنیت ملی و منافع عمومی را بدست آورد. اما نیجریه ها بهانه کافی شنیده اند. ■
این مقاله در بخش چاپ خاورمیانه و آفریقا تحت عنوان “جوانان به اندازه کافی رسیده اند” چاپ شده است