مناندونزی ممنوع شد صادرات سنگ معدن نیکل در سال 2020 به منظور جذب بیشتر ارزش فلز. تا اینجای کار خیلی خوبه. صادرات محصولات نیکل اندونزی در سال گذشته 30 میلیارد دلار ارزش داشت که بیش از ده برابر سال 2013 بود. کارخانه های ذوب نیکل در سراسر کشور جوانه زده اند و سازندگان باتری، که فلز جزء اصلی آن است، در حال ساخت کارخانه هستند. در هفدهم ژانویه، یکی از مقامات کابینه گفت که دولت به بستن قراردادهایی با دو سازنده بزرگ خودروهای الکتریکی در جهان نزدیک شده است.اینs)، تسلا و byd، برای ساخت خودرو در اندونزی. دولت که از پیشرفت غرق شده است، اکنون فراتر از نیکل فکر می کند.

جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی، ماه گذشته گفت: “این موفقیت برای سایر کالاها ادامه خواهد یافت.” او تایید کرد که ممنوعیت صادرات بوکسیت، سنگ معدنی که برای تولید آلومینیوم استفاده می‌شود، در ژوئن در راه است. صنعت بوکسیت در تلاش است تا خود را برای شوک آماده کند. انتظار می رود تولید این فلز از 50 میلیون تن در سال گذشته به 31 میلیون کاهش یابد. رئیس یک گروه لابی بوکسیت، رونالد سولیسیستیانتو، به رسانه‌های محلی گفت که دسترسی به ظرفیت محدود پالایش کشور «با 30 شرکت مبارزه خواهد کرد». چه کسی می خواهد بوکسیت تولید کند، اما نمی تواند بوکسیت را بفروشد؟

آقای ویدودو، که به جوکووی شهرت دارد، می‌گوید این کشمکش‌ها صرفاً مشکلاتی را نشان می‌دهد و ممنوعیت صادرات بوکسیت در نهایت منجر به سه برابر شدن درآمدهای بوکسیت می‌شود. دولت پیشنهاد کرده است که ممنوعیت صادرات مس را می‌توان در مرحله بعد اجرا کرد و صادرات قلع و طلا را نیز ممنوع کرد. چنین استقبال گسترده ای از ناسیونالیسم منابع غیرمجاز به نظر می رسد.

قدرت کشش این کشور در بازار جهانی نیکل به سختی قابل تکرار خواهد بود. اندونزی 37 درصد نیکل جهان را تولید می کند. اما تولید بوکسیت، طلا و مس آن کمتر از 5 درصد کل تولید جهانی است. و ممنوعیت صادرات فلزات قبلی در زمان سلف جوکووی، در سال 2014، بر میزان اهمیت سهم بازار تاکید کرد. این امر شرکت های چینی را تشویق به ساخت کارخانه های ذوب نیکل کرد. اما خریداران چینی بوکسیت به گینه و استرالیا روی آوردند. سهم اندونزی از عرضه بوکسیت چین – که در آن زمان 60 درصد بود – سقوط کرد. امروز فقط 15 درصد است. این قتل عام جوکووی را مجبور کرد که ممنوعیت صادرات قبلی را در سال 2017 متوقف کند. معلوم نیست چرا می خواهد آن را احیا کند.

آزمایش با نیکل همچنین نشان می‌دهد که خم کردن زنجیره‌های تامین فلز چقدر پرهزینه است. اندونزی با وعده یک دهه تعطیلی مالیات بر درآمد، تخفیف در حق امتیاز معدن و معافیت از ذوب نیکل جدید خود را فریب داد. مالیات بر ارزش افزوده و عوارض صادراتی همچنین معدنچیان نیکل را وادار می کند تا سنگ معدن خود را کمتر از نرخ بازار بفروشند. کارخانه‌های ذوب بوکسیت می‌توانند انتظار درمان سخاوتمندانه‌ای مشابه داشته باشند، حتی اگر آلومینیوم از اهمیت استراتژیک نیکل برخوردار نیست، فلزی که در مرکز برنامه‌های اندونزی قرار دارد. این زنجیره تامین.

کارخانه های ذوب بوکسیت نیز گران و سخت تر از ذوب نیکل ساخته می شوند. شرکت های محلی در تلاش هستند تا سرمایه مورد نیاز خود را که اغلب حدود 18 تریلیون روپیه (1.2 میلیارد دلار) است، افزایش دهند، بنابراین دولت به بانک ها تکیه می کند تا شرایط سخاوتمندانه بیشتری را به سازندگان آینده ارائه دهد. همچنین مقررات زیست محیطی در صنعت را کاهش داده است – از جمله مجازات های احتمالی برای آسیب های زیست محیطی – تا هزینه های آن کاهش یابد. احمد سیریف از بوئر گروپ آسیا می گوید، اگرچه دولت ادعا می کند که هشت کارخانه ذوب بوکسیت در دست ساخت هستند، چندین پروژه قدیمی هستند که مدت ها به دلیل سکسکه ها و تأخیرها خراب شده اند.

همه سرمایه گذاری های چینی هستند. به گفته آقای Sulistyanto، تنها شرکت های چینی سرمایه گذاری در پالایش آلومینا را قانع کننده می دانند. پرین تولدانو، مدیر مرکز سرمایه‌گذاری پایدار کلمبیا، می‌گوید اندونزی باید در مورد عاقلانه بودن افزایش وابستگی اقتصادی خود به چین تجدید نظر کند. اگر صنعت نیکل راهنما باشد، کارخانه‌های ذوب بوکسیت جدید، اتباع چینی و همچنین مردم محلی را استخدام خواهند کرد. این می تواند باعث درگیری شود: در 14 ژانویه دو نفر در پی درگیری شدید بین کارگران چینی و اندونزیایی در یک پالایشگاه نیکل در جزیره سولاوسی دو نفر کشته و 71 نفر دستگیر شدند.

ناسیونالیسم منابع اندونزی نیز در معرض خطر قرار گرفتن قوانین تجارت جهانی است. را wto در ماه نوامبر در پرونده ای که توسط اندونزی مطرح شد، علیه ممنوعیت صادرات نیکل اندونزی حکم داد اتحادیه اروپاکه از این ناراحت است که این ممنوعیت به صنعت فولاد ضد زنگ آن لطمه می زند. به محض شروع تحریم های بیشتر، صف های تجاری بیشتری در انتظار است، اما جوکووی بازدارنده نیست. او گفت: “این چیزی است که ما می خواهیم انجام دهیم: مستقل، مستقل و مستقل باشیم.”■