تیاو شغل مدیر معلم شامل استخدام معلمان، تنبیه دانش آموزان و آرام کردن والدین است. معمولاً شامل فروش جوجه نمی شود. اما این یکی از چندین تلاش جانبی بود که توسط Evermore Chakwizira، که تا سال گذشته رئیس دبیرستان چینیکا در گورومونزی، 40 کیلومتری (25 مایلی) شرق هراره، پایتخت زیمبابوه بود، اداره می شد. از سال 2019 مدرسه او صدها جوجه در هفته در بازار محلی فروخته است. در طول همه‌گیری کووید-19، زمانی که کودکان در خانه بودند، مرغ‌های کرکی در کلاس‌ها ساکن شدند.

این مدرسه مشاغل دیگری نیز دارد. این سازمان از پول به دست آمده از فروش جوجه ها برای خرید چرخ خیاطی برای ساختن ماسک صورت و لباس فرم برای مدارس سراسر استان استفاده کرد. آخرین طرح های آن تولید آجر و پرورش ماهی تیلاپیا است.

سیستم آموزشی زیمبابوه زمانی مورد حسادت این قاره بود. در نتیجه نرخ باسوادی بزرگسالان (90٪) هنوز بسیار بالاتر از میانگین در جنوب صحرای آفریقا (67٪) است. سازمان ملل متحدآژانس فرهنگی، یونسکو اما تحت زانو-پی اف، حزب حاکم، مدارس تکه تکه شده است. اکثر آنها به نوعی تجارت دارند. بدون آنها مدارس به طور کامل از بین می رفت.

حق داشتن تحصیلات پایه در قانون اساسی زیمبابوه ذکر شده است. اما مدارس دولتی رایگان نیستند. والدین 96 درصد هزینه های غیر حقوقی مدارس را پوشش می دهند. به طور کلی آنها بیشتر از دولت کمک می کنند. به طور متوسط ​​خانواده‌های روستایی سالانه چند صد دلار برای تحصیلات متوسطه می‌پردازند، زمانی که 40 درصد مردم با کمتر از 2.15 دلار در روز زندگی می‌کنند. اگرچه دولت قرار است شهریه فقیرترین دانش‌آموزان را بپردازد، پرداخت‌ها اغلب دیر یا ناکافی است یا هرگز نمی‌رسد.

به این دلیل است که Zanu-PF اقتصاد زیمبابوه را از طریق سلطه ی نادرست به زمین زده است. تورم بالا ارزش حقوق معلمان را کاهش داده است. افزایش قیمت‌های محلی از سال 2019 تا 2020 به این معنی بود که بودجه آموزش و پرورش، که تقریباً همه آن صرف حقوق و دستمزد می‌شود، با اندازه‌گیری دلار آمریکا، تنها ارز مورد اعتماد زیمبابوه‌ای که با تورم فوق‌العاده آشنا هستند، بیش از نصف کاهش یافت.

یک معلم در یک مدرسه روستایی دیگر می گوید که حقوق او معادل 107 دلار در ماه است که از 500 دلار چند سال پیش کمتر است. او می گوید که برخی از معلمان که برای رسیدن به مدرسه به تاکسی وابسته هستند، در صندوق عقب خودرو سفر می کنند، زیرا هزینه آن نصف کرایه معمولی است. یک مسئول آموزش و پرورش از یک منطقه روستایی قبل از اینکه اضافه کند که حقوق کمتر از هزینه خرید نان برای یک خانواده برای یک ماه است، اذعان می کند که معلمان دیگر توان مالی ندارند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند.

معلمان ناامید به روشی متوسل شده اند که به تعبیری معروف به «درس اضافی» معروف است: آنها فقط به کودکانی آموزش می دهند که والدینشان به آنها هزینه اضافی می پردازند. در یکی دیگر از مدارس روستایی، معلمان گروهی از این کودکان شهریه‌ای را از کلاس خود بیرون آورده‌اند تا زیر درخت آموزش ببینند. دانش آموزان فقیرتر بدون نظارت رها می شوند. این بی توجهی اوضاع را برای بچه های بی بضاعت بدتر می کند. بیش از یک چهارم کودکان در سن مدرسه به دلیل اینکه والدین آنها توانایی پرداخت هزینه های رسمی را ندارند در کلاس شرکت نمی کنند. از بین کسانی که به مدرسه می روند، حدود 15٪ قبل از پایان سال پنجم خود ترک تحصیل می کنند. در سال 2016 این رقم نزدیک به 1 درصد بود.

ابتکارات مبتکرانه دبیرستان چینیکا به آن امکان ساخت کلاس های درس جدید و خرید کتاب های درسی را داد. اگرچه تلاش‌های آن ستودنی است، اما به سختی مبنایی برای یک سیستم آموزشی کارآمد است. اغلب ابزارهایی برای از بین بردن طرح ها از سوی سیاستمدارانی می آید که مشتاق هستند دیده شوند که حمایت می کنند. اولین 1000 جوجه چینکیکا توسط مردم محلی اهدا شد نماینده مجلس. اوبرت ماسارائور، رئیس اتحادیه معلمان، می‌گوید: با این حال، «حمایت کافی برای همه وجود ندارد». بیگ‌ویگ‌ها ممکن است برای جوجه‌ها هزینه بپردازند، اما نه برای خوراک، و این باعث می‌شود که پروژه بی‌کار شود. در موارد دیگر، پروژه ها امیدوارکننده شروع می شوند، اما به سرعت شکست می خورند، مانند زمانی که یک بوروکرات مسئول تحویل جوجه ها به عنوان بخشی از یک برنامه دولتی، آنها را به یکی از بستگان خود داد.

پیش از انتخابات اواخر امسال، امرسون منانگاگوا، رئیس‌جمهور، مجدداً متعهد شد که آموزش ابتدایی رایگان خواهد بود. اما زیمباوه ای ها درس های خود را آموخته اند. آنها می دانند که وقتی صحبت از مدرسه می شود، دولت او فقط یک مرغ عرضه می کند. ■