جهینا دارد هرگز از آنچه که حق خود در “متحد کردن” تایوان با زور در صورت خنثی کردن ابزارهای صلح آمیز است ، دست نکشید. بنابراین ارتش های هر دو طرف باید خود را برای جنگ آماده کنند ، هرچند دور از نظر به نظر برسد. از اواخر تعداد تمرینات دریایی که چین انجام داده است ، هشدار ایجاد شده است – بیشتر در زمان بدتر شدن روابط بین چین و آمریکا در تعدادی از جبهه ها ، از جمله سیاست آمریکا در قبال تایوان. وضعیت موجود ظریف ، که در آن چین اصرار دارد که تایوان بخشی از خاک آن است اما این جزیره به عنوان یک کشور مستقل عمل می کند ، در حال از بین رفتن است. به عنوان گلوبال تایمز، یک روزنامه رسمی چینی وانگ ، می گوید: “احتمال اتحاد صلح آمیز به شدت در حال کاهش است.” با مهربانی ، این به معنای قریب الوقوع بودن جنگ نیست.
دلیل عمده آن حمایت آمریکا از تایوان است. با این وجود هیچ اتحاد رسمی یا تعهدی صریح برای دفاع از جزیره ندارد. قانونی که در سال 1979 تصویب شد ، این کشور را فقط موظف می کند “بازوهای با شخصیت دفاعی” در اختیار تایوان قرار دهد و برای تعیین آینده جزیره به جز از طریق مسالمت آمیز ، جدیاً تلاش کند. این ابهام با یک حسن تعبیر هوشمندانه ، “ابهام استراتژیک” ، با وقار شده است. منتقدان این سیاست نگرانند که ابهام باعث افزایش خطاهای ناشی از محاسبه اشتباه استراتژیک می شود. طرفداران این حزب استدلال می کنند که برای چهار دهه از زمان تغییر روابط دیپلماتیک آمریکا از تایوان به چین ، این کشور جواب داده است. این اطمینان کافی را به تایوان داده است كه آمریكا اجازه نمی دهد چین بدون مجازات حمله كند ، اما نه به حدی كه به افرادی كه اعلامیه رسمی استقلال را ترجیح می دهند جسارت بخشد – چیزی كه چین همیشه هشدار داده است كه به معنای جنگ است.
در تاریخ 31 اوت ، موضع آمریکا کمتر مبهم بود. این کابلها را از سال 1982 به طور عمومی طبقه بندی کرد که در آن دولتش شش تایوان “پنهانی” اما کاملاً مشهور به تایوان داد. این موارد شامل عدم لغو قانون 1979 و تعیین نکردن تاریخی برای پایان فروش اسلحه بود. رفع این طبقه بندی راهی ناچیز برای پاسخگویی به تماسهای اخیر برخی سیاستمداران و مقامات پیشین آمریکایی برای رفع ابهام بود. برای مثال تد یوهو ، نماینده جمهوری خواهان از فلوریدا ، “قانون پیشگیری از حمله به تایوان” را ترویج می کند تا اجازه مداخله نظامی را بدهد.
به دنبال سری اخیر تمرینات نظامی تهدیدآمیز چینی ، از جمله تمرینات “واقع گرایانه” در تنگه تایوان ، در دو انتهای شمالی و جنوبی جزیره ، این مسئله فوری تر به نظر رسیده است. بدون شک حمل همین پیام ، جنگنده های چینی در تاریخ 10 آگوست از خط متوسط در تنگه ، مرز هوایی غیر رسمی عبور کردند.
این تمرینات یادآوری می کند که چین با “مأموریت مقدس” خود یعنی بازگرداندن تایوان به حاکمیت خود چگونه جدی برخورد می کند. آنها همچنین در خدمت به رخ کشیدن توانایی نظامی چین هستند که به سرعت بهبود می یابد. سخت است که این مسئله را بخشی از رویکرد قاطعانه تر به منطقه ندانیم. این امر در دریای جنوبی چین مشهود است ، جایی که چین به طور پیوسته در حال حضور نظامی در آبهای مورد اختلاف است ، اگرچه ادعاهای آن هم توسط دادگاه بین المللی در سال 2016 و هم در ماه گذشته توسط آمریکا رد شده است. در شمال ، در سواحل شرقی چین ، ژاپن در ماههای اخیر چین را به یک کارزار “بی امان” برای به دست گرفتن کنترل جزایر کوچک ، خالی از سکنه ، تحت کنترل ژاپن سنکاکو (که در چین با نام Diaoyu شناخته می شود) متهم کرده است. و در تاریخ 29 آگوست ، سربازان چینی و هندی درگیر آخرین ایستگاه های ایستاده در یک قسمت دور از مرز طولانی خود در غرب هیمالیا شدند ، جایی که هند نیروهای چینی را به تلاش برای انتقال مرزهای واقعی متهم می کند.
در همین حال ، رویکرد بیرحمانه چین به هنگ کنگ نیز پیامی را برای تایوان به همراه داشته است. تحمیل قانون امنیت ملی در اواخر ژوئن در واقع به خودمختاری وعده داده شده تحت توافق نامه “یک کشور ، دو سیستم” که قرار بود مربوط به هنگ کنگ تا سال 2047 باشد ، پایان داد. این معامله نسخه اصلاح شده پیشنهادی بود به تایوان برای مدتی به نظر می رسید که چین امیدوار است که هنگ کنگ بتواند به عنوان تبلیغاتی برای مزایای “اتحاد مسالمت آمیز” تایوان باشد. این روزها هونگ کنگ کمتر از یک هشدار تلخ ، تبلیغات است. این یکی از دلایل نگرانی این است که چین ممکن است نتیجه بگیرد که رویکرد صبورانه خود به تایوان شکست خورده است.
دلیل دیگر نگرانی چین در مورد ارتقا روابط آمریکا با تایوان است ، که چین اصرار دارد فقط “غیررسمی” باشد. این نگرانی ها به ویژه در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ ، که با پذیرفتن فراخوان تسای اینگ ون ، رئیس جمهوری تایوان ، پس از انتخاب وی در سال 2016 ، در پکن هکرها را برانگیخت ، شدت گرفته است. و خانم تسای را ملاقات کرد (که ظاهراً جنگ بزرگ و حمله جنگنده ها را تحریک می کند). آمریکا همچنین از مذاکرات اقتصادی سطح بالا با تایوان جدید خبر داده است.
همه اینها چین را آزار خواهد داد ، که با صدای بلند شکایت خواهد کرد. اما احتمالاً خیالی راحت است که مراحل بسیار متواضعانه است ، و اطمینان دارد که اگر ابهام زیر نظر آقای ترامپ برطرف شود ، به نفع آن خواهد بود. در یك خاطره كه امسال منتشر شد ، جان بولتون ، یكی از مشاوران امنیت ملی منتفی آقای ترامپ ، حدس می زند كه تایوان ممكن است متحد بعدی آمریكا باشد كه توسط رئیس سابق خود به بند كشیده می شود. به عنوان یک Gتایمز لوبال مفسر این ماه چنین گفته است: “تایوان برای آمریکا فقط یک قطعه شطرنج قابل فروش است. ” از این گذشته ، آقای ترامپ همیشه “آمریکا را در درجه اول” قرار داده است. به نظر می رسید امتیازات تجاری همیشه برای او بیش از اتحاد ، یا حتی انتزاعاتی که تایوان با افتخار مجسم می کند ، از آزادی و دموکراسی اهمیت بیشتری داشته باشد.■
این مقاله در بخش چاپ آسیا تحت عنوان “بدون ابهام خطرناک” چاپ شده است
