Do یک تصویر کلمه “کسب و کار” یا “مدیر” را جستجو کنید و چه چیزی برمی گردد؟ هیچ چیزی که از راه دور شبیه تجارت یا مدیران باشد. فقط این نیست که مردم جذاب هستند. این کاری است که آنها انجام می دهند. بسیاری از عکس‌های استوک نشان می‌دهند که افراد خوش‌پوش دور یک میز نشسته‌اند. یکی از آن‌ها جلو می‌آید و بقیه دیوانه‌وار می‌خندند، مثل اعضای فرقه که می‌شنوند Rapture یک هفته جلو آمده است.

در تصاویر دیگر، یک سخنران به نمودار دایره ای اشاره می کند. همکاران او از آنچه می بینند شگفت زده نگاه می کنند. یا افراد به طور هدفمند و اغلب دست می دهند. اگر روزی به حال خود رها شوند، جلوی پنجره های کف تا سقف می ایستند و با حالتی بداخلاق به خط افق خیره می شوند. آنها چه می توانند فکر کنند؟ آیا این مربوط به آنچه در آن نمودار دایره ای بود؟

مقداری از زندگی تجاری شامل نشستن دور یک میز است. گهگاه خنده می آید. اما اگر می‌خواستید واقعیت یک جلسه را به نمایش بگذارید، یک نفر صحبت می‌کرد، دو نفر گوش می‌دادند و بقیه چهره‌های لعاب روحانیانی را که تازه ایمانشان را از دست داده‌اند به تن می‌کردند. اگر عکس استوک دقیقی از شخصی که پشت میز کار می‌کند وجود داشت، سطح آن با خرده‌ریزه‌ها پوشیده می‌شد و صفحه لپ‌تاپ اکانت رسانه‌های اجتماعی صاحبش را نشان می‌داد.

هد شات شرکتی راهی است که شرکت ها از عکاسی برای خم کردن واقعیت استفاده می کنند. اما در حالی که عکس‌های استوک تمایل به جذابیت کسب‌وکار دارند، عکس‌های هد شات برعکس می‌شوند. آنها زندگی شرکتی را کمتر از آنچه که هست سرگرم کننده جلوه می دهند.

وب‌سایت‌های اکثر شرکت‌ها حاوی گالری از مدیران ارشد و هیئت‌مدیره‌های آن‌ها هستند که محصول ساعت‌ها ژست گرفتن و ژست‌های ناخوشایند است. از مجریان خواسته می شود تا با لبخندهای متوالی به دوربین نگاه کنند. نتایج به طور مداوم وحشتناک هستند. بیشتر آنها در نهایت مانند گروگان های خوش لباس به نظر می رسند. شخصی، معمولاً مشاور عمومی، چنان دردناک به نظر می‌رسد که به نظر می‌رسد به تازگی تیزری شده است. یک یا دو لبخند کاملاً اجتناب می کنند: در این زمینه آنها گروگان گیران هستند.

در صورتی که عکاس تصمیم گرفته باشد بیش از سر و شانه های یک فرد را نشان دهد، این ناهنجاری تشدید می شود. حیف مدیرانی که مجبور شده اند کنار دوربین بایستند، سرشان را کمی مثل یک طوطی غول پیکر کج کنند، دست هایشان را جمع کنند و گفته اند که طبیعی به نظر برسند. اگر تا به حال کسی را در زندگی واقعی دیدید که اینطور ایستاده است، به این فکر می کنید که “بهتر است از آن طرف عبور کنید” نه “شرط می بندم که آن شخص در ایجاد ارزش سهامداران عالی است.”

چه خبر شده؟!! تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد عکس‌های پروفایل می‌توانند تأثیر مفیدی در تنظیمات تجاری داشته باشند. انسان‌ها با نگاه کردن به چهره‌های دیگران به سرعت در مورد دیگران قضاوت می‌کنند: برای مثال، افرادی که چهره نوزاد دارند، قابل اعتمادتر از کسانی هستند که مسن‌تر به نظر می‌رسند، در حالی که چهره‌های بالغ‌تر، تخصص را منتقل می‌کنند. مقاله اخیر استوارت بارنز از کینگز کالج لندن و ساموئل کرشنر از دانشگاه نیو ساوت ولز به تأثیر ویژگی‌های چهره بر قیمت‌هایی که میزبانان Airbnb می‌توانند از مهمانان خود بپردازند، پرداخته است. آنها دریافتند که میزبان هایی با چهره های جذاب و قابل اعتماد می توانند تا 5 درصد بیشتر از همتایان خود در هر شب برای آپارتمان های مشابه هزینه کنند. جای تعجب نیست که قابل اعتماد بودن درک شده برای اقامتگاه های کوچک و مشترک اهمیت بیشتری دارد.

اما تصمیماتی که مصرف کنندگان در بازارهای آنلاین اتخاذ می کنند، هدشات های شرکتی را توضیح نمی دهند. شاید برخی از افراد سعی کنند با مراجعه به بخش درباره ما در وب سایت خود، بین دیزنی + و نتفلیکس یکی را انتخاب کنند، اما بعید به نظر می رسد. و حتی اگر نمایه های اجرایی به نوعی به تصمیمات ناخودآگاه سرمایه گذاران و متقاضیان کار تغذیه می کردند، اصلاً مشخص نیست که چه نوع عکسی باید دنبال شود. مدیران در حال حاضر تلاش خواهند کرد تا ترکیبی غیرممکن از ویژگی‌های رهبری، از اعتماد به نفس گرم گرفته تا آسیب‌پذیری آشکار را منتقل کنند. حالا اونا هم باید بچه رو به نظر برسن؟ جای تعجب نیست که مردم در نهایت غرغر می کنند.

پس چه چیزی در پس این رسم فراگیر عجیب نهفته است؟ هد شات چیزی است برای یک مدیر جدید که به مادرش نشان دهد و برای یک خسته برای نشان دادن استخدام کنندگان. برای کارمندانی که نمی دانند رئیس نهایی آنها چگونه به نظر می رسد مفید است. گالری های رهبری به طور فزاینده ای به عنوان معیاری خام اما سریع برای سنجش تنوع عمل می کنند. شاید قابل قبول ترین توضیح این باشد که این فقط کاری است که دیگران انجام می دهند. داشتن یک تیم رهبری که چهره خود را نشان نمی دهد، عجیب است. عجیب اما غیرممکن نیست آلفابت نام اعضای هیئت مدیره خود را فهرست می کند و از عکس ها به طور کلی اجتناب می کند. فقط باید آنها را تصور کنید که سرشان را با تعجب از یک نمودار تکان می دهند.

از بارتلبی، ستون نویس ما در مورد مدیریت و کار بیشتر بخوانید:
چرا اشاره با انگشتان دست مفید نیست (19 ژانویه)
چگونه خلاقیت را در محل کار باز کنیم (12 ژانویه)
چگونه پربازده ترین روز کاری زندگی خود را داشته باشید (4 ژانویه)

برای اینکه در صدر بزرگ‌ترین داستان‌های کسب‌وکار و فناوری قرار بگیرید، در آخرین خبر، خبرنامه هفتگی مختص مشترکین ما ثبت‌نام کنید.