“بلهما نمی خواهیم این را به پادشاه خدمت کن ، “می گوید دالافون پولسنا ، رستوران دار در وینتیان. پیش از او دو کاسه کوچک سوپ تخم مرغ وجود دارد ، یک غذای مورد علاقه اواخر تابستان در لائوس. در آن تکه هایی از ماهی سفید ، قارچ های گوشتی و ده ها مورچه پاشیده و بی روح وجود دارد. Bobbing در سطح است مقاومت مقاومت: خوشه های تخم مرغ سفید عاج مانند لوبیاهای سفید ریز به نظر می رسند. آنها مانند قلیه ماهی در دهان می ترکند ، اما با قوز اسیدی تر.
خانم دالافون خود را مدافع غذاهایی می داند که به طور سنتی توسط کشاورزان معیشتی لائوس خورده می شود – که هنوز هم بسیاری از آنها وجود دارد. سوپ تخم مرغ مورچه ای یک کلاسیک است: هم منبع مهم پروتئین است و هم نشان زندگی روستایی. تخمها توسط مورچه های قرمز بافنده گذاشته می شوند که در آوریل و مه در درختان انبه و نخل نارگیل لانه می کنند. یک غذاخور شجاع – گزش مورچه ها مانند خراش یک سوزن است – با استفاده از یک چوب لانه را پاره می کند ، تخمها (و بسیاری از مورچه های زنده) را در یک سطل می گیرد. با پوشیدن کمترین لباس ، بهتر است مورچه های غارتگر را از روی پوست مسواک بزنید ، و برای پرهیز از حشرات برافروخته ، از پا به پای دیگر می پرید ، سپس دروگر تخم ها را از برگ ها تکان می دهد. مردم روستایی تمایل دارند این جایزه را که به سختی به دست آورده اند در املت ، سالاد یا سوپ مخلوط کنند و یک پاپ متمایز و ترش اضافه کنند.
امروزه بسیاری از آنها تخم مرغ را بسته بندی می کنند و به جای آن به بازارهای شهر حمل می کنند. لائوس به سرعت شهرنشینی می کند. در سال 2000 حدود یک پنجم جمعیت آن در شهرها زندگی می کردند. امروز بیش از یک سوم انجام می دهد. شهرنشینان جدید غالباً نسبت به حومه شهر ابراز دلتنگی می کنند. در تعطیلات آخر هفته بسیاری از لائوتی های طبقه متوسط برای کمک به پرورش شالیزارها به روستای خانواده می روند. اگر چنین نباشد ، یک کاسه سوپ تخم مرغ بخارپز می تواند تقریباً حمل کننده باشد. گی ، یک حرفه 30 ساله ، می گوید: “این چیزی است که آنها را به یاد زندگی قبل می اندازد.” “شما به 50 یا 20 سال پیش ، وقتی در روستا بودید ، با مادر خود فکر می کنید.”
یک کیلو تخم مرغ می تواند تا 150،000 کیپ (16 دلار) در وینتیان ، پایتخت ، حاصل شود. این مبلغی زیبا برای یک فقیرفروش روستایی است. اما حتی با افزایش قیمت تخم مرغ ، افرادی مانند خانم دالافون نگران آینده این غذا هستند. جوانان شهری در حال خوردن پیتزا و وونتون بزرگ می شوند و اغلب در مورد جمع کردن اشکالات جدی هستند. پسر 12 ساله گی در مورد سوپ تخم مرغ سedال شده ، پاسخ می دهد ، “به نظر می رسد افتضاح است ، غذای خوشمزه ای نیست.” او برنج و رشته فرنگی سرخ شده را ترجیح می دهد ، به راحتی از طریق تلفن سفارش داده می شود یا از بسته های وارداتی از چین یا تایلند در یک لحظه شلاق می خورد.
سرآشپزها می گویند غذاهای سنتی لائو ، از جمله سوپ تخم مرغ ، برای زنده ماندن به حمله ای جذاب نیاز دارند. یک توقف ممکن است از بیماری همه گیر covid-19 ناشی شود ، که احتمالاً اقتصاد را دچار مشکل خواهد کرد و برخی از کسانی که درآمدشان را کاهش می دهد ، به غذاهای محلی ارزان تر و یا حتی به صرف غذا برای صرفه جویی در هزینه ها روی بیاورند. اما در دراز مدت ، به احتمال زیاد ، تعداد کمتری از مردم لائوتی مایل به شجاعت برای شام خود خواهند بود. ■
این مقاله در بخش چاپ آسیا تحت عنوان “خاویار جنگل” چاپ شده است
