تیاو تعجب می کند استعفای جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر محبوب نیوزیلند در 19 ژانویه، می‌توانست باعث خونریزی در حزب کارگر این کشور شود. اما رهبر جدیدی را با هیاهوی بسیار کمی انتخاب کرده است. ظرف دو روز پس از اعلام خانم آردرن، کارگر mpآنها پشت سر کریس هیپکینز، وزیر آموزش و پرورش متحد شده بودند. او در 22 ژانویه رسماً به عنوان رهبر حزب کارگر تأیید شد و در 25 ژانویه به عنوان نخست وزیر سوگند یاد کرد. آقای هیپکینز با کنایه گفت: «مسابقات رهبری نباید مانند «بازی های گرسنگی» باشد.

هیچ تغییر چشمگیری از او انتظار نمی رود. آقای هیپکینز 44 ساله دوست نزدیک و متحد خانم آردرن است که او از او به عنوان “یکی از نخست وزیران بزرگ ما” یاد می کند. او همچنین یکی از خطوط او را قرض گرفت و قول داد که با “قلب” حکومت کند.

بن توماس، مشاور سابق حزب ملی مخالف، می گوید که آقای هیپکینز در ولینگتون، پایتخت نیوزلند، به دلیل شایستگی آرام شهرت دارد. در طول دو دوره قدرت حزب کارگر، یک سری مشکلات سخت برای مدیریت به او داده شده است. به عنوان وزیر بهداشت، او مسئول اجرای واکنش سخت‌گیرانه نیوزیلند به کووید-۱۹، یکی از شناخته‌شده‌ترین و اخیرا بحث‌انگیزترین سیاست‌های خانم آردرن بود. سال گذشته، در حالی که دولت برای مقابله با افزایش خشونت و دزدی گروهی تلاش می کرد، آقای هیپکینز وزیر پلیس شد.

آقای هیپکینز به جای معاون نخست وزیر خانم آردرن، گرانت رابرتسون، کارمل سپولونی، وزیر فعلی توسعه اجتماعی را جایگزین کرد. او اولین سیاستمداری با اصل و نسب اقیانوس آرام (ساموآ و تونگان) خواهد بود که این شغل را به عهده خواهد گرفت. به زودی تغییرات گسترده تری در کابینه انجام خواهد شد.

حسن نیت نسبت به خانم آردرن در حزبش غیرواقعی است. سیاستمداران نیوزلند به محبوبیت جهانی که او به دست آورد عادت ندارند، به عنوان یک تشویق کننده کاریزماتیک برای ارزش های مترقی و اعتدال. با این حال، محبوبیت او کاهش یافته است، زیرا رای دهندگان در گذشته از سیاست های کووید-19 خانم آردرن – که به او کمک کرد اکثریت انتخاباتی قابل توجهی را در سال 2020 به دست آورد – جای خود را به یک نگرانی آشنا در مورد تورم بالا (در حال حاضر حدود 7٪) داده است.

یک نظرسنجی اخیر نشان می دهد که محبوبیت خالص خانم آردرن کمی منفی است. رقیب اصلی او، کریستوفر لوکسون، رهبر حزب ملی راست میانه، همین رتبه را داشت. حزب کارگر ماه ها در نظرسنجی ها از ناسیونال عقب افتاده است و در حال حاضر با 32 درصد به 37 درصد. با برگزاری انتخابات عمومی در ماه اکتبر، دوره آقای هیپکینز به عنوان نخست وزیر ممکن است کوتاه باشد.

او قول داده است با تمرکز بر “مسائل نان و کره ای که مردم به آن اهمیت می دهند” جایگاه حزب خود را بازیابی کند. او می‌گوید که این شامل مقابله با «همه‌گیری تورم» و «عادلانه‌تر کردن نظام مالیاتی» خواهد بود. در واقع، بهترین شانس آقای هیپکینز برای نشان دادن تغییر مسیر در کنار گذاشتن دسته ای از اصلاحات نامطلوب است که خانم آردرن به دنبال آن بود. احتمالاً ادغام پرهزینه بین پخش‌کنندگان تلویزیون و رادیو ملی کشور لغو خواهد شد. قوانین نامطلوب برای بازنگری در مدیریت زیرساخت های آب کشور – که محافظه کاران را خشمگین کرده و دیگر رای دهندگان را سردرگم کرده است – نیز ممکن است مورد بازنگری قرار گیرد.

این می تواند برای بازگرداندن حزب کارگر به رقابت کافی باشد. آقای لوکسون، مدیر اجرایی سابق ایر نیوزلند، فوق العاده قابل تحسین به نظر می رسد. و آقای هیپکینز، بلوند توت‌فرنگی‌ای که همکارانش با نام «چیپی» می‌شناسند، رفتاری سربه‌راه و تحقیرآمیز دارد که کیوی‌ها آن را دوست دارند.

جدا از مدیریت کووید-19، او ممکن است بیشتر به خاطر زندگی در رژیم غذایی حاوی کولا و رول سوسیس شناخته شود. و برای آن دسته از رای دهندگانی که هوس می کنند یک پیشگام دیگر در راس آن باشد، آقای هیپکینز جذابیت هویتی-سیاسی خودش را دارد. او پس از اینکه برای جایگزینی خانم آردرن نامزد شد، گفت: «زمان آن رسیده که یک زنجبیل در اوج داشته باشیم».■